พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 173

 “ไม่ได้นะขอรับพระชายา!” เหยียนหรูชิงยังไม่ทันจะกล่าวจบก็เห็นสตรีที่อยู่ตรงหน้าเลิกผ้าคลุมสีขาวออกด้วยท่าทางสบายๆ ทำให้หัวใจของเขากระตุกวูบ

 พระชายาคนนี้เป็นคนบอกเองไม่ใช่หรือว่า นี่อาจจะเป็นโรคติดต่อ?

 การฝ่าเข้าไปในเขตอันตรายก็ว่าแย่แล้ว แต่นี่ถึงขึ้นเลิกผ้าขาวออก หากเชื้อโรคติดต่อกระจายฟุ้งออกมาตามอากาศจะทำอย่างไร

 แม้แต่ไป๋จื่อหยางเองก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย เขาที่ยืนอยู่ในวงล้อมเอ่ยว่า “พระชายากลับออกมาเถิดขอรับ อยู่ยืนดูห่างๆ หน่อยจะปลอดภัยกว่า นี่คือเขตปลอดภัยที่พวกเรากำหนด ฐานะของพระชายาสูงศักดิ์ อย่าเอาร่างกายเข้าไปเสี่ยงจะดีที่สุดนะขอรับ”

 ขุนนางชันสูตรศพคนอื่นปาดเหงื่อคุยกับเหยียนหรูชิง “ใต้เท้า จะจัดการอย่างไรดีขอรับ หากพระชายาเป็นอะไรไป พวกเรามีทั้งผู้ใหญ่และเด็กเล็กต้องดูแลนะขอรับ”

 น้ำเสียงนั้นเจือความสะอึกสะอื้น

 ในใจของพวกเขากำลังต่อว่าเฟิ่งชิงหัว

 กุลสตรีคนหนึ่งเอาความกล้ามากมายขนาดนี้มากจากไหน เอาชีวิตของตัวเองเข้าไปแลกก็ว่าแย่แล้ว ตอนนี้ยังจะทำให้พวกเขาพลอยซวยไปด้วยรวมทั้งครอบครัวของพวกเขาอีก

 โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่เห็นพระชายาหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาแล้วห่อมือของตัวเองเอาไว้ จากนั้นพลิกร่างไปมา ทำเอาคนที่อยู่ในที่นั้นแทบจะกระอักเลือดออกมา

 พวกระมัดระวังตัวกันเป็นอย่างมากไม่กล้าแม้แต่จะแตะต้องศพ แต่ผู้หญิงคนนี้กลับจับศพให้ลุกขึ้นมานั่ง จากนั้นผลักให้กลับลงไปนอนเช่นเดิม และเปิดเสื้อผ้าออก จากนั้นง้างปากออก ดูราวกับกำลังทักทายยมบาลอย่างไรอย่างนั้น

 เหยียนหรูชิงรีบเอ่ยว่า “พระชายา รีบออกมาเถิด ศพพวกนี้ทีแต่ความแปลกประหลาด รอให้พวกเราถวายฎีกาถึงฝ่าบาทให้ส่งคนที่มีความสามารถมาจะดีกว่า”

 เฟิ่งชิงหัวทำราวกับว่าไม่ได้ยินคำพูดของพวกเขา นางกำลังมีสมาธิอยู่กับสิ่งที่ตนทำ

เหยียนหรูชิงเห็นว่าไม่สามารถเกลี้ยกล่อมพระชายาได้ จึงได้แต่มองไปทางท่านอ๋องเจ็ด “ท่านอ๋อง พระชายาเป็นสตรีบอบบาง การเข้าไปใกล้ศพพวกนั้นอาจทำให้ป่วยได้ ท่านอ๋องรีบให้นางกลับออกมาเถิด หากเชื้อแพร่กระจายจริงๆ ผลที่ตามมายากที่คาดเดานะขอรับ”