พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 222

เฟิ่งชิงหัวงงงวย “ข้าแค่ถามว่าเจ้าเริ่มหรือยัง เจ้าพยักหน้าแล้วนี่ ไม่ได้หมายความว่าเริ่มแล้วเหรอ? เจ้าแบบนี้ไม่ไหวนะ ความไวของเจ้ายังไม่เพียงพอ หากนี่คือการต่อสู้แบบเอาเป็นเอาตาย ตอนนี้เจ้ากำลังรอความตายอยู่หรือ? สมองของเจ้ายังไม่ดี คำทีบอกสมองเรียบง่ายและแขนขาที่พัฒนาอย่างดีนั้นเป็นปศุสัตว์จริงๆ”

“ข้ายังไม่ได้พูดว่าเริ่มเลย!” ชายหนุ่มกัดฟันพูด

เฟิ่งชิงหัวตกตะลึง ปิดปากและกล่าวขอโทษ “ขอโทษจริงๆ ข้าเข้าใจผิดไปเอง เจ้ายังจะมาอีกครั้งไหม?”

ชายผู้นั้นที่เสียเปรียบครั้งใหญ่เช่นนี้จะปล่อยให้เรื่องผ่านไปเช่นนี้ได้อย่างไร ถ้าเขาไม่ทุบตีคนตัวเล็กที่หยิ่งจองหองต่อหน้าเขาจนหายใจไม่ออก ต่อไปเขาจะยืนตัวตรงต่อหน้าพี่น้องของเขาได้อย่างไร

“แข่ง! แต่คราวนี้ข้าต้องบอกว่าเริ่มถึงจะเริ่มได้!” ชายหนุ่มพูดอย่างโกรธเกรี้ยว

เฟิ่งชิงหัวพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น “แน่นอน แน่นอน เพราะเมื่อครู่นี้เป็นปัญหาของข้า ครั้งนี้ข้าจะให้เจ้าเริ่มก่อน”

ชายหนุ่มเช็ดมุมปาก มองเฟิ่งชิงหัวด้วยสายตาเย็นชา

เมื่อได้ยินว่าที่นี่นี้กำลังท้าทายตัวต่อตัว ทีมอื่นก็มาดูเช่นกัน ล้อมที่นี่ไว้เป็นวงกลม คนข้างนอกมองไม่เห็นว่าที่นี่เกิดอะไรขึ้น และในขณะเดียวกัน คนเหล่านี้ก็ไม่ได้สังเกตว่ามีคนเดินลงมาจากดาดฟ้าเรือ

ถึงเวลาแล้ว เท่านอ๋องหลายองค์ลงจากเรือทีละคนและเดินลงมาโดยมีองค์ราชทายาทเป็นผู้นำ

ชุดสีเหลืองทั่วร่างทำให้จ้านถิงเฟิงดูหล่อเหลาและสง่างาม รอยยิ้มที่อ่อนโยนและนุ่มนวลบนใบหน้าของเขาราวกับว่าเดินออกมาจากม้วนภาพ ประกอบกับชื่อเสียงที่ดีในช่วงสองปีที่ผ่านมานี้ เขาได้กลายเป็นคนคนในฝันของสาวๆทั้งเมืองหลวง

ต่อจากเขาคือท่านอ๋องแปด ท่านอ๋องสิบ และอ๋องสกุลอื่น เอี้ยนเซียว ล้วนสง่างามและมีเสน่ห์ โดยเฉพาะอ๋องสกุลอื่นเอี้ยนเซียว ที่ถือพัดอยู่ในมือโดยที่ไม่วางลงเลย ดวงตาดอกท้อคู่หนึ่งกะพริบก็ได้ดึงดูดผู้หญิงนับไม่ถ้วนให้กรีดร้อง

คนที่เดินตัวตรงอยู่ที่ตอนท้ายคือจ้านเป่ยเซียว ชายหนุ่มสวมชุดสีดำทั้งตัว รอบกายเขาเย็นเยือก อากาศรอบตัวลดลงสองสามองศา และคนรอบด้านไม่กล้าออกเสียงใดๆเพราะบรรยากาศกดดันที่น่ากลัวรอบกายเขา

หลายคนกำลังเตรียมตัวไปที่ทีมของตน แต่จากระยะไกล พวกเขาเห็นนายท้ายในชุดต่างๆ นั่งอยู่รอบๆ

จ้านถิงเฟิงเอียงศีรษะและมองไปยังองครักษ์ที่อยู่ด้านข้าง องครักษ์รีบดุอย่างรวดเร็ว “ยังไม่หยุดอีก องค์ราชทายาทและเหฃ่าท่านอ๋องต่างมาแล้ว พวกเจ้าเป็นแบบนี้ดูไม่ดีเลย!”

หลังจากพูดจบ ทุกคนก็กลับมาที่ทีมของตน ยืนอย่างเรียบร้อย

มีเพียงสองสีที่ยังไม่ขยับ

เห็นเพียงชายหนุ่มร่างผอมในชุดรัดรูปสีดำเหยียบชายในชุดรัดรูปสีเขียว เท้ายังคงบดขยี้อยู่บนหลัง ไม่สนใจคำพูดขององครักษ์ แล้วถามเสียงต่ำ “เจ้ายอมหรือยัง! ถ้าไม่ยอมก็มาอีก!”

“ไม่ยอม มาอีกก็มาอีกสิ!”

เด็กชายยกเท้าขึ้นและชายหนุ่มทำท่าทางจะใช้มือทั้งสองข้างกอดขาของเด็กชายแล้วเหวี่ยงนางออกไป อย่างไรก็ตาม ก่อนที่มือของเขาจะแตะกางเกงของเด็กชายเขาก็ถูกแรงมหาศาลผลักออกแล้วกระแทกเข้าไปในน้ำอย่างแรง น้ำกระเซ็นสูงหนึ่งเมตร

เฟิ่งชิงหัวเห็นว่าการเคลื่อนไหวที่ตกลงไปในน้ำและน้ำกระเซ็นของชายหนุ่มที่ตกลงไปในน้ำนั้นค่อนข้างคล้ายกัน ดังนั้นนางจึงอดไม่ได้ที่จะหันไปมอง

หลังจากเห็นคนไม่กี่คนที่ยืนอยู่ในที่โล่งข้างหน้า ก็ติดกระดุมหมวกอย่างรวดเร็ว โค้งคำนับไปทางจ้านเป่ยเซียวและพูดว่า “ท่านอ๋องเป็นมงคลพ่ะย่ะค่ะ”

จ้านเป่ยเซียวไม่พูดอะไร แต่ เอี้ยนเซียวที่อยู่ข้างๆเขาพูดขึ้นมา

ชายหนุ่มเป่าพัดด้วยรอยยิ้ม “ใครบอกข้าได้บ้างว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่ ทำไมการต่อสู้ถึงเริ่มขึ้นก่อนที่จะลงน้ำ?”

มุมปากจ้านถิงเฟิงกระตุกเล็กน้อยเมื่อได้ยิน นี่เรียกว่าอะไร หรือว่าจะต่อสู้กันเมื่อลงน้ำถึงจะถูกต้องหรือ?

สมกับที่เป็นสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์เสียจริง เขาก็อยากจะทำให้เรื่องผ่านไปอย่างง่าย ๆ