พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 224

เฟิ่งชิงหัวยืนบนเรือโดยมือเท้าสะเอว มองดูกะลาสีเรือสีดำและสีเขียวต่อยตีกันยุ่งเหยิง แม้แต่ในน้ำก็ยังไม่ลืมที่จะจับศีรษะของอีกฝ่ายจุ่มลงไป

เงยหน้าขึ้นองไปที่คนสองคนที่กำลังต่อสู้กันจนแยกไม่ออกและตะโกน “พวกเจ้าสองคนต่อสู้พอแล้วหรือยัง? เรืออีกสามลำกลับไปหมดแล้ว พวกเจ้าจะช่วยคนอื่นหรือ?”

เอี้ยนเซียวเหลียวหลังไปมอง ไม่สิ เรือทั้งสามลำถอยกลับไปได้ครึ่งทางแล้ว

“อยากจะเหยียบข้ามข้าไปเพื่อชิงที่หนึ่ง อย่าคิดเลย สู้กันใหม่ครั้งหน้า” เอี้ยนเซียวพูด โยนธงดำออกจากแขนออกไปไกลๆ กระโดดขึ้นเรือที่เฟิ่งชิงหัวอยู่ แล้วก็ดึงคนสองคนของตนขึ้นมาจากน้ำ “รีบพาย”

เฟิ่งชิงหัวกอดอก “อ๋องเอี้ยน หากเจ้าต้องการแซงเรือสามลำข้างหน้าด้วยคนสองคนนี้ ข้าเกรงว่าเจ้ายังไม่ตื่น?”

“เจ้ามีวิธี?” เอี้ยนเซียวจ้องมองชายหนุ่ม รู้สึกเพียงว่าบนร่างของชายหนุ่มมีสิ่งแปลกปลอม

“ใช่ ขึ้นอยู่กับว่าเจ้าเต็มใจให้ความร่วมมือหรือเปล่า”

“ถ้าข้าไม่ร่วมมือด้วยล่ะ?”

เฟิ่งชิงหัวมอง เอี้ยนเซียวอย่างมีความหมาย “ถ้าเจ้าไม่ต้องการร่วมมือ ข้าก็อาจจะต้องเชิญเจ้าลงไป”

“เจ้าลองดูสิ” เอี้ยนเซียวกำลังจะโยนเฟิ่งชิงหัวลงไป กลับเห็นเฟิ่งชิงหัวตะโกนไปในทิศทางของจ้านเป่ยเซียวเสียงดัง “ท่านอ๋อง”

ทันทีที่พูดจบ จ้านเป่ยเซียวก็กระโดมากลางอากาศ มาถึงตรงหน้าเฟิ่งชิงหัวทันที ทำให้ เอี้ยนเซียวพลาดโอกาส

เมื่อเห็นสิ่งนี้ เอี้ยนเซียวก็ชักมือกลับพร้อมยักไหล่ “บอกสิ จะร่วมมือกันอย่างไร?”

เฟิ่งชิงหัวเลิกคิ้ว “ง่ายมาก พวกเราพุ่งตามไป ทำให้เรือของพวกเขาล่มแล้วพายไปข้างหน้า วิธีนี้ ต้องการพลังภายในที่แข็งแกร่งของท่านอ๋อง”

เฟิ่งชิงหัวยิ้มเหมือนสุนัขจิ้งจอก

เอี้ยนเซียวชี้ไปที่จ้านเป่ยเซียวที่ด้านข้าง “นายท่านของเจ้ารู้ศิลปะการต่อสู้เช่นกัน ทำไมไม่ให้นายท่านของเจ้าลงมือ”

เฟิ่งชิงหัวแบมือ บอกข้อเท็จจริงและให้เหตุผล “ นายท่านของข้าลงมือก็ได้เช่นกัน ดังนั้นเจ้า อ๋องเอี้ยน จะยังมีประโยชน์อะไร? ลงไปให้อาหารปลามีประโยชน์มากกว่า? หรือเจ้ากลัวว่าพวกเราจะโกง? ยังไงก็ตาม พวกเจ้าสามคน พวกเราสองคน เป็นไปได้ไหมที่อ๋องเอี้ยนจะกลัว?”

เอี้ยนเซียวกล่าวย่างเย็นชา “นั่งนิ่งๆ”

ขณะที่เขาพูดนั้น เอี้ยนเซียววางมือข้างหนึ่งลงไปในน้ำ และพลังฝ่ามืออันแข็งแกร่งก็กระเพื่อมไปตามคลื่นน้ำ

จ้านเป่ยเซียวและเฟิ่งชิงหัวยืนอยู่ที่หัวเรือเพื่อควบคุมทิศทาง

“เจ้าหัวเราะอะไร?” จ้านเป่ยเซียวมองรอยยิ้มของเฟิ่งชิงหัวพร้อมเลิกคิ้ว

เฟิ่งชิงหัวเม้มปาก “ข้าไม่ได้หัวเราะอะไรนี่”

“ลึกลึกลับลับ ดูแล้วต้องไม่คิดเรื่องดีแน่”

“รู้ก็อย่าพูดออกมาสิเพคะ”

บนเรือลำเล็กนี้มีเพียงห้าคนเท่านั้น ความต้านทานลดลงอย่างมาก และความเร็วก็เร็วขึ้นด้วย

เมื่อเห็นว่าเรือทั้งสามลำอยู่ข้างหน้าพวกเขาแล้ว เฟิ่งชิงหัวจึงพูดกับเอี้ยนเซียว “อย่าหยุด ชนเข้าไป”

เรือทั้งสามลำรู้สึกตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นเรือลำหนึ่งชนท้ายพวกเขาอย่างไม่สนใจอะไร

เมื่อเห็นสิ่งนี้ จ้านถิงเฟิงก็ตะโกนว่า “หยุดพวกเขาไว้ อย่าปล่อยให้พวกเขาผ่านไป”

เรืออีกสองลำก็ได้ยินเสียงเช่นกัน และต่างก็สั่งพร้อมกัน “ขวางพวกเขา อย่าให้พวกเขาผ่านไป”

เฟิ่งชิงหัวเย้ยหยัน คนเหล่านี้คิดว่าพวกเขาจะชนจริงๆ มีแต่คนโง่เท่านั้นที่ทำ

เฟิ่งชิงหัวถือผ้าไหมสีขาวข้างหนึ่งไว้ในมือ และในขณะเดียวกันก็ดึงเรือตรงหน้าลำหนึ่งออกมาพร้อมตะโกนใส่คนบนเรือ “คว้าตัวเรือ!”

หลังจากสิ้นเสียง มือก็ดึงอย่างแรง เรือทั้งลำก็ลอยขึ้น หมุนเวียน จากนั้นก็บินผ่านเหนือเรือทั้งสามลำ และตกลงไปในน้ำอีกครั้ง ทำให้เกิดกระแสปั่นป่วน พวกเขายืนนิ่งได้อย่างยากลำบาก

เมื่อมองย้อนกลับไป เห็นเพียงว่าเรือทั้งสามลำชนกัน คนหลายสิบคนล้มลงเหมือนเกี๊ยวและเรือตรงกลางถูกดึงล่มทันที

จากระยะไกล ผู้คนที่ชมการแข่งขันอยู่บนฝั่งต่างตกตะลึง พวกเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะมีการดำเนินการเช่นนี้

เรือหลายลำอยู่ใกล้กันมาก และคลื่นก็รุนแรงเกินไป กระจายไปทั้งสองฝั่ง แต่กลับผลักเรือที่เฟิ่งชิงหัวอยู่ออกไป และพายเข้าหาฝั่งอย่างผิดปกติ

ทุกคนบนฝั่งอ้าปากค้างมองดูเรือแล่นผ่านแม่น้ำเหมือนปลากระโทงก่อนแล้วก็บินขึ้นเหมือนนกพิราบขาว ท่วงท่าของการบินในอากาศอัศจรรย์จริงๆ

นี่ไม่ใช่การแข่งเรือมังกรในแม่น้ำ เป็นมังกรขาวตัวน้อยในเกลียวคลื่นต่างหาก

เฟิ่งชิงหัวหันกลับไปมอง เห็นว่าเรือเหล่านั้นกำลังจะกลับเข้าขบวนอีกครั้ง กวาดไปมาบนผิวน้ำด้วยผ้าไหมสีขาวโดยตรง พลังภายในของนางส่งเข้าไปในคลื่นน้ำ และคลื่นน้ำก็พุ่งเข้าหาข้างนั้นทีละน้อย

ไม่นานนัก ผิวแม่น้ำที่กลับคืนสู่ความสงบก็มีคลื่นซัดขึ้นมาอีกครั้ง

“เกิดอะไรขึ้น?”