พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 231

บรรดาองครักษ์ลับยืนอยู่ทั้งสี่ทิศของเรือนจ้องมองการณ์พัฒนาของสถานการณ์ตาเขม็ง

บัดนี้นายท่านได้ถูกจุมพิตไปเสียแล้ว ถูกจุมพิตก็ถูกจุมพิษสิ แต่ละวันทั้งสองคนนี้ก็จุมพิตกันบ่อยครั้งอยู่แล้ว

แต่พวกเขายังคงต้องจับตามองให้ดี ถ้าหากพระชายาเกิดห้ามใจไม่ได้ขึ้นมาจับนายท่านทานแล้วไม่รับผิดชอบจะทำเช่นไร พวกเขาจะต้องห้ามเอาไว้อย่างแน่นอน

สำหรับการชิงจูบในตอนนี้ พวกเขาจะถือว่าช่วยคนก็แล้วกัน ไม่เช่นนั้นล่ะก็ ยังจะสามารถทำอะไรได้อีกเล่า

แต่ทว่า ในขณะที่ทุกคนกำลังพยายามทำใจยอมรับอยู่นั้น ก็ได้เห็นว่าสตรีที่เดิมทีเลิกจูบไปแล้วนั้น ได้เงยหน้าขึ้นและจูบลงไปอีกที

ทุกคนเงยหน้าขึ้นมองฟ้า มองดูพระจันทร์กลม ๆ น้ำตาได้แอบร่วงหล่นลงมา

นายท่าน ต้องลำบากแล้วนะ

นายท่าน บ่าวทั้งหลาย ผิดต่อนายท่าน ไม่สามารถปกป้องความบริสุทธิ์ของท่านเอาไว้ได้

หลังจากที่ได้ทำการผายปอดอยู่หลายครั้ง เฟิ่งชิงหัวก็ได้จับชีพจรให้จ้านเป่ยเซียวต่อไป มั่นใจว่าชีพจรของเขาได้ทำงานตามปกติ ในร่างกายไม่มีการสะสมของอากาศที่ตกตะกอนอยู่แล้วถึงได้วางใจลง

ถอดเสื้อผ้าที่แปดเปื้อนของบุรุษหนุ่มออก และอุ้มเขาไปวางลงบนเบาะหนุ่มที่อยู่ด้านข้าง

เฟิ่งชิงหัวนอนลงข้าง ๆ และหอบหายใจอย่างแรงในทันที

มันช่างเหนื่อยมากเลยจริง ๆ

เสื้อผ้าบนร่างกายของเฟิ่งชองหัวนั้นได้ถูกห้องอบแห้งอบจนแห้งไปตั้งนานแล้ว ตอนนี้นอนอยู่บนเบาะนุ่ม ๆ ไม่อยากจะขยับเลยสักนิด เดิมทีอยากจะพักผ่อนสักพัก แต่ทว่ากลับหลับไปอย่างไม่ทันระวัง

ในตอนที่จ้านเป่ยเซียวฟื้นขึ้นมา สิ่งที่เขามองเห็นก็คือเฟิ่งชิงหัวนอนหลับอยู่ที่ข้างกายตนเองโดยที่ยังสวมเสื้อผ้าตามปกติ ใบหน้าแดงระเรื่อ ท่าทางเหนื่อยเป็นอย่างมาก

เขาเหลือบตามองพื้นแวบหนึ่ง เสื้อผ้าของตนได้ถูกโยนทิ้งเอาไว้บนพื้น บนร่างของตัวเอง มีเพียงกางเกงชั้นในเหลืออยู่เพียงตัวเดียว ทั่วทั้งร่างกายเต็มไปด้วยความรู้สึกเจ็บปวด

จ้านเป่ยเซียวจ้องมองเฟิ่งชิงหัว จ้องมองตาเขม็ง ราวกับกำลังมั่นใจอะไรบางอย่างอยู่อย่างไรอย่างนั้น

จ้านเป่ยเซียวยื่นมือออกไป เตรียมที่จะผลักปลุกเฟิ่งชิงหัวให้ตื่นขึ้น ทว่ายังไม่ทันจะเคลื่อนไหว หลิวหยิ่งที่อยู่ด้านนอกก็ได้กระโจนเข้ามา

“นายท่าน อย่าปลุกพระชายานะขอรับ อย่าเด็ดขาด” หลิวหยิ่งกล่าวขึ้นมาอย่างรีบร้อน

“เรื่องมันเป็นเช่นไร?”

เบ้าตาของหลิวหยิ่งแฝงไปด้วยความแดงก่ำ ถ้าหากเป็นสตรีละก็ ไม่แน่ว่าวินาทีต่อมา อาจจะมีหยดน้ำตาที่โศกเศร้าแต่งดงามหลั่งไหลลงมาก็เป็นได้ ทว่าหลิวหยิ่งได้กล้ำกลืนฝืนทนเอาไว้ และกล่าวด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก: “นายท่าน อย่าได้ปลุกพระชายาอย่างเด็ดขาด ท่านถูกนางทุบตีมาตลอดทั้งคืนแล้ว ถ้าหากปลุกนางขึ้นมา แล้วนางตีท่านอีก บ่าว บ่าวก็ไม่สามารถที่จะช่วยท่านได้”

ว่ากันว่าขุนนางสุจริตก็ยากที่จะตัดเรื่องราวในครอบครัวได้ เขาที่เป็นผู้ใต้บังขับบัญชา จะให้ช่วยผู้เป็นนายทุบตีภรรยาอย่างนั้นหรือ?

มันไม่เท่ากับเลวกว่าผู้ชายเลวอีกหรอกหรือ?

“เรื่องมันเป็นเช่นไรกันแน่ พูดให้ชัดเจนกว่านี้หน่อย” ดวงตาทั้งสองข้างของจ้านเป่ยเซียวลึกล้ำ รัศมีอันเย็นยะเยือกแผ่ซ่านอยู่รอบกาย

หลิวหยิ่งเล่าเรื่องราวที่ตนได้เห็นออกมาในทันที แม้กระทั่งเรื่องที่ผู้เป็นนายของตนถูกจับจุมพิตไปกี่ครั้งก็ยังได้บอกออกมาอย่างละเอียด

จ้านเป่ยเซียวมองดูเฟิ่งชิงหัวที่อยู่ด้านข้างสักพักหนึ่ง ยื่นมือโบก เป็นสัญลักษณ์ให้หลิวหยิ่งออกไป

หลิวหยิ่งกล่าวเสียงเบา: “นายท่าน ฝ่าบาทได้สั่งให้ทหารจำนวนมากค้นหาท่านอยู่ในแม่น้ำ จะต้องกลับไปกราบทูลข่าวคราวใด ๆ หรือไม่ขอรับ?”

ตอนนี้ผู้เป็นนายไม่ได้พูดอะไร หลิวหยิ่งก็เข้าใจความหมายของเขา รีบถอยออกไปโดยเร็ว พร้อมกับปิดประตูลง

จ้านเป่ยเซียวยื่นมือออกไปลูบใบหน้าของเฟิ่งชิงหัว ผิวสัมผัสนั้นนุ่มนวลอ่อนโยนเป็นอย่างมาก แฝงไปด้วยความร้อนระอุแผ่ซ่านมายังมือของเขา

“ในเมื่อเจ้าเอาตัวเข้ามาส่งเอง เช่นนั้นข้าก็จะไม่เกรงใจแล้วนะ” จ้านเป่ยเซียวกล่าว จากนั้นก็ก้มหน้าลงไปจุมพิตริมฝีปากอันบอบบางของสตรี

เฟิ่งชิงหัวฝันเห็นตัวเองนั่งอยู่บนเรือล่องลอยไปไร้ที่ประคับประคอง จากนั้นก็ได้ถูกม้วนเข้าไปในพายุหมุน หมุนเอาร่างของนางขึ้นมา กดทับนางเอาไว้ให้นางไม่สามารถขยับได้ นางอยากจะร้องขอความช่วยเหลือ ทว่ากลับได้มีลมหลั่งไหลเข้ามาในปาก และไม่สามารถเอ่ยใด ๆ ออกมาได้เลย

“กรี๊ด!” เฟิ่งชิงหัวลืมตาขึ้นมาอย่างกะทันหัน พบว่าตนเองได้ถูกตรึงเอาไว้ ก้มหน้ามองลงดู ก็ได้พบว่าแขนยาว ๆ ข้างหนึ่งได้กอดตัวเองเอาไว้แน่น ขาของนางถูกขาข้างหนึ่งคีบเอาไว้ นางเป็นเหมือนกับของเล่นที่ได้ถูกอีกฝ่ายกอดเอาไว้แน่น

เฟิ่งชิงหัวยกมือขึ้นเพื่อที่จะพลักเขาออก กลับพบว่าเสื้อผ้าของตนเองได้ถูกบุรุษหนุ่มจับเอาไว้แน่น

“จ้านเป่ยเซียว ปล่อยนะ” เฟิ่งชิงหัวนอนหลับไม่เต็มที่ อารมณ์ก็ไม่ดีเช่นเดียวกัน ไม่สนใจว่าอีกฝ่ายได้รับบาดเจ็บหรือไม่ แต่ได้ออกคำสั่งออกมาโดยตรง

ทว่าดวงตาทั้งสองข้างของบุรุษหนุ่มกลับปิดสนิท มีท่าทางเหมือนกับกำลังสลบอยู่