พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 250

“ใช่ พวกข้ามองเจ้าขัดตาเพื่อร้องของความเป็นธรรมให้พระชายาเจ็ด มันน่าขยะแขยงที่เห็นคนอย่างเจ้าวิ่งตามชายที่แต่งงานแล้วตลอดเวลา” เจียงฟางเฟยที่อยู่ข้างหลังรีบกล่าวเสริม

เฟิ่งชิงหัวได้ยินถึงตรงนี้อดไม่ได้ที่จะไอสองครั้ง มองไปยังเจียงฟางเฟย นางจำไม่ได้ว่าตอนที่นางแต่งงานได้รับความเคารพนับถือจากสตรีผู้สูงศักดิ์เหล่านี้มากเพียงใด

แต่ละคนจ้องมองนาง ด้านหลังวิจารณ์เสียงเบาว่านางถูกองค์รัชทายาทถอนหมั้นแต่งกับอ๋องพิการ ยังมีคนสาปแช่งนางให้มีชีวิตรอดไม่เกินสามเดือน และยังมีบางคนข้างหลังด่านางว่าไม่มีความสามารถ แต่ตอนนี้กลับใช้นางเป็นข้ออ้างเรียกร้องความยุติธรรมแทนนาง

สรรหาข้ออ้างจริง ๆ

“เพื่อพระชายาเจ็ด ? หรือว่าพระชายาเจ็ดให้พวกเจ้ามา ?” เฟิ่งชิงหัวเลิกคิ้วกล่าวถาม

“แน่นอนว่าไม่ใช่ พวกข้าเองที่...”

หนึ่งคนในนั้นยังไม่ทันพูดจบ อีกคนก็หยุดคำพูดของคนคนนั้นทันที : “ใช่แล้ว พระชายาเจ็ดฝากให้พวกข้ามาสั่งสองเจ้าแทน ข้าเป็นคนสนิมของพระชายาเจ็ด หากเจ้ารู้จักเอาตัวรอดก็รีบเก็บของกลับเป่ยเว่ยไป มิฉะนั้นพวกข้าจะให้เจ้าเห็นดี”

เฟิ่งชิงหัวมองดูผู้หญิงคนนี้ที่ลืมตาก็พูดโป้ปด เหมือนจะเป็นลูกสาวของรองเจ้ากรมพลเรือน ? เป็นลูกสาวของใต้เท้าเจียงที่ครั้งที่แล้วโดนนางใช้แผ่นกระดานตี ?

ทำให้รู้สึกรังเกียจเหมือนกันจริง ๆ

“หากข้าไม่กลับไป พวกเจ้าจะทำเช่นไร ?” เฟิ่งชิงหัวกล่าวเสียงเย็น

“เจ้าดูว่านี่คืออะไร” เมี่ยวเถียนเถียนแกว่งสิ่งของในมือ เป็นป้ายคำสั่งนั่นเอง

เฟิ่งชิงหัวใจเต้นเล็กน้อย แต่กลับไม่แสดงออกใด ๆ

“ป้ายคำสั่งนี้ของข้า สามารถขึ้นไปถึงชั้นหก เจ้ามิได้อยากเข้าไปรึ ? เช่นนั้นพวกเรามาพนันกัน หากเจ้าแพ้ ก็ไสหัวกลับเป่ยเว่ย หากเจ้าชนะ ข้าจะคุ้มกันไปส่งถึงชั้นหก เป็นอย่างไร ?”

“เจ้าจะพนันอะไร ?”

“ง่าย ๆ เข้ามาสิ” เมี่ยวเถียนเถียนกวักมือเรียกพรรคพวกที่อยู่ข้างหลังสองสามคน คนกลุ่มหนึ่งก็ตรงเข้าไปในหอไล่ตามเมฆา

“องค์หญิง พวกเรากลับกันเถอะ ท่านอยากมาหาองค์ชายใหญ่รอสักหน่อยเมื่อเขาเสร็จธุระจะต้องมาหาท่านแน่ คนกลุ่มนี้ดูไปแล้วยากจะรับมือนะเพคะ นอกจากนี้ หากเกิดอันตรายขึ้นที่นี่จะทำอย่างไร ?” เหลียนซินกล่าวอย่างกังวลใจ

“จะมีอะไร เข้าไปก่อนแล้วค่อยว่ากัน” เฟิ่งชิงหัวตามไปทันที เหลียนซินเองก็รีบตามไปติด ๆ

คุณหนูตรงหน้าสองสามคนกำลังไล่ตามประจบประแจงผู้หญิงที่ชื่อเมี่ยวเถียนเถียนเสียงงุ้งงิ้ง

“เถียนเถียน เจ้าเก่งจริง ๆ นึกไม่ถึงว่ามีป้ายคำสั่งถึงชั้นหก”

“ใช่แล้ว หอไล่ตามเมฆาแห่งนี้เข้ามายากนัก พ่อข้ามีชิ้นหนึ่ง ทว่าไปได้แค่ชั้นสาม”

เมี่ยวเถียนเถียนและคนอื่น ๆ ไม่ได้สนใจเฟิ่งชิงหัว แต่เริ่มสั่งอาหาร เฟิ่งชิงหัวไปดูมาครู่หนึ่ง เดิมทีคิดว่ามีอะไรที่แตกต่าง ในตอนที่มองดูชื่ออาหารเหล่านั้นก็รู้ว่าเป็นเต้าหู้ขาวเขียวเหล่านั้น ทันใดนั้นก็ไม่มีความรู้สึกอยากจะดู

เมี่ยวเถียนเถียนมองดูท่าทางที่จองหองนั้น กล่าวอย่างโมโหทันที : “องค์หญิงซีหลัน สายตานั้นของเจ้าหมายความว่าอะไร ?”

เฟิ่งชิงหัวมองนาง : “ไม่มีสายตาอะไร ก็แค่มองดูเท่านั้น”

“เจ้ามองดูตามอำเภอใจหรือ ? เจ้าเข้าใจอาหารเหล่านี้ไหม ?”

“ใช่แล้ว เจ้าเข้าใจไหม นี่เป็นอาหารเฉพาะของหอไล่ตามเมฆา ที่โรงเหล้าอื่นต่างก็ไม่มี”

“ใช่แล้ว มาที่นี่กินอาหารหรือ ที่กินน่ะคือความรู้สึกต่างหาก !”

“เจ้ากินปลาและเนื้อมากมายตลอดทั้งวัน ไม่รู้เลยสิว่าอะไรคือความยากลำบากของประชาชน วันนี้พวกข้าจะพาเจ้ามารับรู้ประสบการณ์ เจ้ายังไม่ซาบซึ้งในบุญคุณพวกข้าอีก ไม่เข้าใจอะไรเลยจริง ๆ”

เฟิ่งชิงหัวอาหารเหล่านี้ที่ให้การสนับสนุนจัดโดยจ้านเป่ยเซียว ในหัวมีแค่สองคำ

ตัวกรอง แฟนคลับสมองโง่ ๆ กลวง ๆ