พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 261

เฟิ่งชิงหัวก็ไม่ได้ถามอะไรเหลียนซินเลย สำหรับนางที่ทราบฐานะของตนเองแต่กลับไม่เลือกที่จะเปิดโปง จุดนี้ทำให้นางเข้าใจได้ยากอยู่บ้าง แต่ว่าเห็นนางไม่ได้มีเจตนาที่จะอธิบายให้ชัดเจน ตนเองก็เลยทำเป็นว่าไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้น

กลับมาถึงวังลั่วเซี๋ย หลังจากที่เหลียนซินช่วยเฟิ่งชิงหัวเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ออกไปจากตำหนักใหญ่ นางในอีกคนหนึ่งที่เดิมนั้นจะเข้ามาปรนนิบัติ ก็ถูกเหลียนซินห้ามเอาไว้

“องค์หญิงจะรับอาหารไหม?” เหลียนซินกล่าวถามออกมาจากบานประตูที่บังตำหนักใหญ่ไว้

“เจ้าไปจัดเตรียมอะไรมาหน่อยเถอะ” เฟิ่งชิงหัวกล่าว

“นางในผู้นี้ช่างน่าสนใจอยู่บ้างเล็กน้อย” เสียงของจ้านเป่ยเซียวดังขึ้นทันทีหลังร่างของเฟิ่งชิงหัว

เฟิ่งชิงหัวหันศีรษะแล้วขมวดคิ้วมองมาที่เขา: “ทำไมเจ้าถึงมาไวขนาดนี้?”

“ไวเหรอ?” จ้านเป่ยเซียวเลิกคิ้วขึ้น แล้วเดินมานั่งลงข้างกายของเฟิ่งชิงหัว: “ตอนที่ข้ามาถึง เจ้ากำลังเปลี่ยนชุดอยู่”

เฟิ่งชิงหัวกลอกตามองบนไปที่เขาครู่หนึ่ง: “งั้นเจ้าก็ไม่รู้จักหลบออกไปก่อน?”

“หลบอะไรหรือ เจ้าก็เพียงแค่เปลี่ยนเสื้อตัวนอกเท่านั้นเอง ทำเหมือนกับว่าข้าไม่เคยเห็นมาก่อน”

เฟิ่งชิงหัวขมวดคิ้วเข้ามาหากันให้ชิดขึ้น ไม่อยากจะโต้เถียงกับเขา จึงเอ่ยปากกล่าวว่า: “นางในตัวน้อยผู้นั้นทราบว่าข้าเป็นองค์หญิงตัวปลอม”

“เดิมทีเจ้าปลอมตัวก็ไม่เหมือนอยู่แล้ว ถูกจับได้ ไม่ใช่ว่าเป็นเรื่องปกติหรือ?” จ้านเป่ยเซียวไม่เห็นว่ามันจะน่าแปลกอะไร

เฟิ่งชิงหัวอึ้งไปอย่างผิดคาด: “ข้าที่ไหนไม่เหมือน?”

เห็นได้ชัดว่านางก็เลียนแบบตามกิริยาท่าทางน้ำเสียงขององค์หญิงซีหลันมาทั้งนั้น

“องค์หญิงซีหลันมีท่าทีหยิ่งยโสเอาแต่ใจตัวเอง แล้วบวกกับเรื่องที่นางกลัวผีในวังก็ไม่นับว่าเป็นความลับ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสาวรับใช้ข้างกายของนางเลย

“งั้นเจ้าล่ะ เจ้าก็สามารถมองออกว่าเป็นข้าไม่ใช่นางเหรอ?”

จ้านเป่ยเซียวยกริมฝีปากของเขาขึ้น: “เจ้า? ข้ากลายสภาพเป็นเถ้าถ่านก็ยังมองออก”