พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 30

ตอนที่พูดคำนี้ น้ำเสียงของเฟิ่งชิงหัวอ่อนโยน แฝงการแสร้งทำเป็นโกรธเล็กน้อย ราวกับว่าได้รับความไม่เป็นธรรมมามากมายขนาดไหน

จ้านถิงเฟิงเกิดความสงสัยในใจ มองไปทางขุนนางราชสำนักสองท่านนั้น สองคนนี้สวมชุดเต็มยศ มองตรงไหนก็ไม่เหมือนผู้ไม่เกี่ยวข้อง

รอยยิ้มของจ้านถิงเฟิงจางลงเล็กน้อย ขมวดคิ้วแล้วกล่าวถามว่า: “หรือว่าเจ้าต้องการจะบอกข้าว่า เจ้าไม่รู้ว่าทั้งสองคนนี้คือขุนนางราชสำนัก?”

เฟิ่งชิงหัวได้ยินคำพูดถึงได้มองไปทางทั้งสองคนอย่างจริงจัง แล้วก็ส่ายหน้าอย่างจริงจัง: “ไม่เคยเห็นมาก่อน? ที่แท้ขุนนางราชสำนักก็หน้าตาเช่นนี้นี่เอง ข้าก็นึกว่าส่วนใหญ่ล้วนมีหน้าตาโดดเด่นไม่ธรรมดาอย่างองค์ราชทายาทเสียอีก?”

ขณะที่กล่าวไป ยังกะพริบตาอย่างไร้เดียงสามากไปด้วย

จ้านถิงเฟิงคาดไม่ถึงว่าจะได้ยินคำพูดนี้ รีบร้อนใช้มือปิดริมฝีปากเอาไว้แล้วกระแอมไปสองคำ ปรับสีหน้าท่าทางเล็กน้อย: “สองท่านนี้ก็คือต้าหลี่ซื่อชิงและรองเสนาบดีประจำกรมพิธีการที่จะทำคดีพร้อมกับเจ้า”

“อ๋อ” เฟิ่งชิงหัวพยักหน้า ไม่มีอะไรมากกว่านั้น

สถานการณ์หยุดนิ่งไปชั่วขณะ

ท้ายที่สุดจ้านถิงเฟิงก็เป็นคนกล่าวถามขึ้นมาอีกว่า: “พระชายาเจ็ดไม่มีอะไรจะอธิบายหน่อยหรือ?”

“อ้อ คำอธิบายหรือ มีสิ” เฟิ่งชิงหัวมองดูใต้เท้าสองท่านราวกับเพิ่งได้สติขึ้นมาจากความผิดพลาด: “เอิ่ม ใต้เท้าเจียง ใต้เท้าลู่ พวกท่านสองคนก็จริงๆเลย ทำคดีมาช้าไม่ว่า มาแล้วยังไม่แนะนำตัวอีก ในอดีตข้าไม่เคยพบปะกับบุคคลภายนอก พวกท่านไม่พูดแล้วข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเป็นพวกท่าน?”

ใต้เท้าเจียงโกรธจนพูดอะไรไม่ออกแล้ว ใต้เท้าลู่ก็ยิ่งทำท่าทางเหมือนถูกฟ้าผ่า

ทันทีที่พวกเขาเข้ามาก็ถูกจับโบยยี่สิบที แล้วยังถูกอุดปากเอาไว้อีก ให้โอกาสพวกเขาเมื่อไหร่กัน?

เฟิ่งชิงหัวถึงได้มองไปทางจ้านถิงเฟิงอีกครั้ง: “องค์ราชทายาท คำอธิบายนี้ ท่านพอใจหรือไม่? หากไม่พอใจ ก็เชิญท่านกลับวังไปร้องเรียนข้าเถอะ”