พลิกชะตาหมอยา เฟิ่งชิงหัว นิยาย บท 94

เฟิ่งชิงหัวจ้องมองไปที่เขา และเริ่มเขียนต่อไปด้วยอารมณ์โกรธ ปลายพู่กันออกแรงยิ่งขึ้น โกรธเกลียดจนอยากจะเอากระดาษแผ่นนี้ให้เป็นหน้าของจ้านเป่ยเซียวแล้วก็ขูดขีดอยู่ใต้มือของตนเอง

“เขียนหนังสือต้องใจสงบ ทำไมเหมือนรู้สึกว่าเจ้ายิ่งเขียนก็ยิ่งดูอารมณ์ขุ่นเคืองมากขึ้น หรือว่ากฎเกณฑ์ของตระกูลที่ข้าร่างขึ้นมานั้นมันเกิดผลที่แปลกประหลาดเช่นนี้เลยหรือ?” จ้านเป่ยเซียวนั่งอยู่ด้านในห้องโถง หนังสือในมือพลิกไปหนึ่งหน้า มาพร้อมกับเสียงที่ใสแจ๋ว แม้แต่คำพูดก็แฝงไว้ด้วยสัมผัสที่ผ่อนคลาย

เฟิ่งชิงหัวมองมาที่เขาด้วยสายตาที่เคร่งขรึม: “แล้วมันไม่ใช่หรือ กฎตระกูล 4 ข้อ 4 หมื่นจบ แค่คิดถึงจำนวนตัวเลขก็มีผลลัพธ์แปลกประหลาดที่ทำให้สมองปลอดโปร่งเลย”

จ้านเป่ยเซียวหัวเราะเยาะออกมา: “เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้เหรอว่าเจ้าจงใจยั่วให้เหออานฉีกกฎตระกูล? ข้าแค่เพียงเพิ่มโทษอีกขั้นหนึ่ง ไม่ได้รับสั่งให้เจ้าต้องต้องโทษเพราะพัวพัน ให้เจ้าไปงมกฎตระกูลในน้ำด้วยกันกับเหออานก็เมตตามากพอแล้ว เจ้ายังมากล่าวโทษข้าอีกงั้นหรือ?”

เฟิ่งชิงหัวกลอกตามองบนอย่างไม่สุนทรีย์นัก ขี้เกียจจะพูดกับผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเต็มทน หากรู้ว่าจะเป็นเช่นนี้ เรื่องนี้นางก็จะหามาชดใช้กลับคืนมาให้ได้

เฟิ่งชิงหัวเริ่มคัดออกมาด้วยตนเองติดต่อกันหลายจบ ต่อเนื่องเรื่อยๆ จิตใจก็สงบลงมาจริงๆ ในห้องก็เงียบสงบไปหมด

ตอนที่หลิวหยิ่งเข้ามาก็เห็นนายท่านของตนเองกำลังจับตำราเล่มหนึ่งอยู่และสายตาก็มองไปยังพระชายาที่อยู่ข้างโต๊ะหนังสือพอดี ท่าทางที่มีสมาธิเช่นนั้น ราวกับว่ากำลังศึกษากลยุทธ์รูปแบบใหม่อะไรขึ้นมาอีก ดูค่อนข้างตั้งใจเป็นพิเศษ

“นายท่าน” หลิวหยิ่งยืนอยู่ที่หน้าประตูครู่หนึ่งก็ไม่เห็นว่านายท่านของตนจะเห็นตนอยู่ในสายตาเลย ได้เพียงต้องเพิ่มการดำรงอยู่ของตนเข้าไปหน่อย

จ้านเป่ยเซียวถูกคนขัดจังหวะขึ้น จึงขมวดคิ้วและมองมายังหลิวหยิ่ง สายตาเย็นเยือกราวกับน้ำแข็ง มองจนหลิวหยิ่งแผ่นหลังสะท้อนเย็นเยือกไปหมด ไม่กล้าจะถ่วงเวลาอีก จากนั้นกล่าวออกมาทันทีว่า: “นายท่าน คนของในวังมา ฝ่าบาทได้ทราบข่าวว่าองค์หญิงเหออานกระทำความผิดอยู่ที่นี่ รับสั่งว่าจะมารับตัวนางกลับไปลงโทษทัณฑ์ ข้าน้อยไม่กล้าตัดสินใจ ขอให้นายท่านโปรดรับสั่งด้วย”

“คำพูดที่ข้าเคยพูดไปก่อนหน้านี้เจ้าเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาไปแล้วหรือไง?” จ้านเป่ยเซียวกล่าวออกมาด้วยเสียงเย็นชา

หลิวหยิ่งก็นึกขึ้นมาได้โดยฉับพลัน ดูจากรูปการณ์แล้ว นายท่านไม่ได้คิดจะไว้หน้าฝ่าบาทเลย มีความคิดที่แน่วแน่ที่จะลงโทษองค์หญิงเหออานให้จงได้

“งั้นในวังทางนั้น ควรจะตอบกลับอย่างไรดี?” หลิวหยิ่งกล่าวถามออกมาด้วยความระมัดระวัง