พลิกชีวิต ผมเป็นคนรวยแล้ว นิยาย บท 11

บทที่ 11 วิลล่าฟ้าอนงค์

ธายุกรอึ้งไป จากนั้นก็เบะปากใส่อารียา “อารียา ถ้าจะพูดโกหก ก็ทำให้มันเนียนกว่านี้หน่อยสิ เธอยังไม่ทันจะเดินออกจากประตู ก็พูดว่าตัวเองยืมที่นั่นได้แล้ว เธอยืมยังไง เพ้อฝันเหรอ”

ทุกคนต่างพากันหัวเราะออกมา

“สมองมีปัญหาหรือเปล่าเลยเพ้อเจ้อขนาดนั้น” ชรินทร์ทิพย์พูดเหน็บแนม

อารียาไม่สนใจคนพวกนั้น แต่เธอเอามือถือไปให้นภทีป์ดู แล้วพูดว่า “คุณปู่คะ ผู้จัดการใหญ่ของอสังหาริมทรัพย์ฟ้าอนงค์ส่งข้อความมาหาฉัน เขาบอกว่ายอมให้เรายืมสถานที่ค่ะ”

นภทีป์จ้องมือถือของเธอ จากนั้นก็หัวเราะออกมาแล้วลูบเคราของตัวเอง “ฉันบอกแล้วว่าพวกเขาต้องให้ยืม ในเมื่อพวกเขาให้ยืมแล้ว อารีอย่างนั้นเรื่องจัดแสดงวัตถุโบราณของฉัน ก็ยกให้แกจัดการแล้วกัน หลังจากนี้ฉันจะให้เงินเดือนแกครึ่งปีเพื่อเป็นรางวัล”

“ขอบคุณค่ะคุณปู่” อารียารีบตอบกลับ

ธายุกรและคนอื่นๆ ต่างพากันตกตะลึง เมื่อเห็นปฏิกิริยาของนภทีป์ มันไม่เหมือนการพูดล้อเล่น สิ่งที่อารียาพูดเป็นความจริง

“อย่างนั้นเรื่องในวันนี้ก็จบแค่นี้ละกัน ถ้าพวกแกมีเวลาว่างก็ไปช่วยอารีเตรียมงานด้วย อารีคือคนที่มีความสามารถในตระกูลของเรา พวกแกก็เรียนรู้จากเธอด้วย” นภทีป์พูดไม่กี่คำก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินขึ้นไปพักผ่อนข้างบน

อารียายิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วมองไปยังธายุกรและชรินทร์ทิพย์ จากนั้นเธอก็หันกลับไปพารพีพงษ์เดินออกจากคฤหาสน์

ธายุกรโกรธจัด เขาทุบหมัดลงไปบนโซฟา

“ไอ้เลว โชคดีจริงๆ นะ แม้แต่วิลล่าฟ้าอนงค์ก็สามารถยืมมาได้ มันคงจะมีความสุขมากสินะ” ธายุกรกัดฟันกรอด

“หึ มันโชคดีเหลือเกิน ใครจะไปรู้มันอาจจะใช้วิธีที่สกปรกก็ได้” ชรินทร์ทิพย์ก็พูดอย่างไม่พอใจเช่นกัน

ธายุกรส่งเสียงในลำคอ แววตาของเขาฉายแววร้ายกาจ จากนั้นก็พูดออกมาว่า “มันยืมที่นั่นได้แล้วยังไง ฉันมีวิธีจัดการกับมันก็แล้วกัน เจน เธอรอดูอะไรสนุกๆ ได้เลย ครั้งนี้ฉันจะทำให้มันเสื่อมเสียชื่อเสียง!”

……

ระหว่างทางกลับบ้าน อารียาลังเลอยู่สักพักก่อนจะถามออกไปว่า “ที่หัวหน้าผู้จัดการส่งข้อความมาให้ฉัน เพราะนายหรือเปล่า”

“ข้อความอะไรเหรอ ผมไม่รู้” รพีพงษ์หัวเราะออกมา

“เหอะ อย่ามาทำเป็นไม่รู้ ถึงแม้ว่าเรื่องที่คุณปู่อยากจัดงานแสดงวัตถุโบราณจะไม่ใช่ความลับ แต่อสังหาริมทรัพย์ฟ้าอนงค์ก็ไม่สนใจเรื่องนี้เหมือนกัน ยิ่งไปกว่านั้นคุณปู่เพิ่งจะพูดจบว่าให้ฉันไปยืมวิลล่าฟ้าอนงค์ หัวหน้าผู้จัดการก็ส่งข้อความมาให้ฉันพอดี ฉันไม่เชื่อว่าจะเป็นเรื่องบังเอิญ” อารียาพูดไปตามหลักเหตุผล

เมื่อเห็นว่าเธอถามอย่างนั้น เขายิ้มแล้วพูดว่า “อย่างนั้นผมก็ไม่ปิดบังคุณแล้ว จริงๆ แล้วผมคือเจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์”

เธอหยิกเอวของชายหนุ่มแล้วบ่นว่า “นี่ฉันพูดจริงจังนะ นายอย่ามากวน”

เมื่อเขาเห็นว่าเธอไม่เชื่อ เขาเลยพูดอย่างเซ็งๆ ขึ้นมาว่า “ผมบอกแล้วไงว่าผมมีเพื่อนอยู่ที่นั่น ผมให้เพื่อนช่วยก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนิ”

เมื่อพูดเช่นนี้เธอจึงยอมเชื่อ จากนั้นก็ถามอย่างจริงจัง “รพีพงษ์ นายมีเพื่อนเก่งขนาดนี้ก็ไม่เบาแฮะ จะต้องขอบคุณเขาหน่อยแล้วล่ะ ชื่อเสียงของนายไม่ค่อยจะดี นายอย่าทำให้เพื่อนคนสำคัญเช่นนี้หลุดลอยไปล่ะ”

“โอเค รู้แล้ว” รพีพงษ์ตอบอย่างเฉยเมย

บ่ายวันนั้น เรื่องที่เจ้าของวิลล่าฟ้าอนงค์ยินดีที่จะให้ตระกูลฉัตรมงคลยืมสถานที่ดังไปถึงตระกูลฉัตรมงคลอีกครั้ง แถมยังมีคนเอากุญแจมาให้อารียาอีกต่างหาก

นี่ทำให้คนที่ไม่เชื่อเธอตอนแรกรีบหุบปากกันไปเป็นแถว