พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 102

ตอนที่ 102 ไม่ได้ก็ทำลายนาง

“จางไท่ซือเป็นคนวิ่งไปพูดคำพูดเหล่านี้ต่อหน้าฮ่องเต้ ถึงแม้ใจข้าจะสงสัย แต่ข้าก็ไม่มีวิธีที่จะพิสูจน์ได้ในขณะที่เจ้ายังไม่ได้สติ จึงทำได้แค่ปล่อยให้พวกเขาพูดเท่านั้น เดิมทีแล้วข้ายังคิดว่าพวกเขาจะต้องใช้โอกาสนี้ฟ้องร้องกับฮ่องเต้อย่างแน่นอน แต่คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะไม่พูดถึงแผนการของเราเลยแม้แต่คำเดียว แต่กลับพูดคำพูดดีดีต่อหน้าฮ่องเต้และขอบคุณที่เจ้าช่วยชีวิตจางยวี่โหร่ว พวกเขาทำเช่นนี้ข้าจึงไม่สะดวกที่จะพูดอะไรมากยิ่งขึ้น”

ในความเป็นจริงตอนนั้นลี่เฟยรู้สึกกังวลและโมโหอย่างมาก นางจะประเมินจางยวี่โหร่วต่ำไปได้อย่างไร แต่นางก็ไม่มีวิธีใด ความรู้สึกพ่ายแพ้ในใจแบบนั้น มันยากจนไม่สามารถใช้คำใดมาอธิบายได้

เป่ยจื่อห้าวตกใจเล็กน้อย เดิมทีแล้วเขาก็กังวลว่าจางยวี่โหร่วจะไปฟ้องร้องต่อหน้าเสด็จพ่อของเขาและพูดเรื่องที่เขาวางยาใส่นาง

หากว่าเขาทำสำเร็จจริงๆก็ดีไป อย่างมากก็แค่บอกว่าเขาควบคุมความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อนางไว้ไม่อยู่ หากเขาได้จางยวี่โหร่วมาจริงๆ เขาก็มีเหตุผลมากพอที่จะแต่งงานและเอานางกลับคืนมา

แต่ตอนนี้เขาทั้งเสียภรรยาและเสียกองกำลังไป ทำตัวเองบาดเจ็บไปทั้งตัว หากเขาทำลายความประทับใจในสายตาของเสด็จพ่อเพราะเหตุนี้อีก เช่นนั้นก็คงจะเสียหายอย่างหนักและสายเกินไปที่จะเสียใจภายหลังแน่

เมื่อได้ยินท่านแม่พูดข่าวแบบนี้ออกมาในตอนนี้ เขาก็มั่นใจมากขึ้นว่า คนที่จู่โจมเขาคนนั้นจะต้องเป็นพวกเดียวกันกับจางยวี่โหร่วอย่างแน่นอน

ถ้าหากนางไปเปิดเผยเรื่องนี้ต่อหน้าฮ่องเต้ ก็คงจะมีการสอบสวนจะมาถึงตัวนางแน่ เช่นนั้นก็จะไม่มีผลดีอะไรกับนางด้วย

แต่ในตอนนี้ เป่ยจื่อห้าวแค้นจนกัดฟันแน่นจริงๆ เขาจะต้องยอมไม่พูดอะไรงั้นเหรอ?

เขาไม่ได้สติไปเจ็ดวัน เรื่องราวก็ได้ “ตัดสิน”ไปเรียบร้อยแล้ว ต่อให้ตอนนี้เขาต้องการจะทำอะไรก็สายเกินไปแล้ว

ตอนนี้เป่ยจื่อห้าวสับสนกับความพ่ายแพ้ในใจจริงๆ ความโกรธแค้นในใจของเขาไม่สามารถระบายออกมาได้ ตอนนี้เขาโกรธจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว

“ ข้าพูดตามที่พวกเขาพูดจริงๆ แม้แต่จางยวี่โหร่วตัวน้อยๆก็ไม่สามารถแก้ปัญหาได้ ข้าจะสามารถไปต่อสู้แย่งชิงบัลลังก์และครอบครองทั่วทั้งแผ่นดินนี้ได้อย่างไรกัน? ”

ตอนนี้เขาอดกลั้นไม่ได้จริงๆ ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น ไม่ว่าเขาจะทำเรื่องอะไรเรื่องราวราบรื่นก็มาก แต่ตั้งแต่หลังจากเหตุการณ์ขึ้นเกี้ยวเจ้าสาวแต่งงานผิดในตอนนั้น เรื่องต่างๆก็ไม่ได้อยู่ในการควบคุมของเขาซ้ำแล้วซ้ำอีก

และต้นเหตุที่สำคัญทั้งหมดนั้น ก็ล้วนอยู่ที่ตัวของจางยวี่โหร่ว

แววตาของเขาแข็งกร้าว จากนั้นก็มองไปยังจ้าวซินซินที่ยืนอยู่ข้างๆ ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าตอนนี้เขาเพิ่งจะได้สติขึ้นมาและอาการบาดเจ็บที่ยังไม่ดีขึ้น เกรงว่าเขาคงจะตบนางด้วยฝ่ามือจนตายไปแล้ว

“ เจ้าเป็นคนคิดแผนการนี้ขึ้นมา ข้าให้โอกาสเจ้าครั้งแล้วครั้งเล่า ผลสุดท้ายทุกครั้งเจ้าก็ยังจัดการเรื่องได้ไม่ดีจนเละเทะ ข้าเก็บเจ้าไว้มีประโยชน์อันใด? ”

ดังนั้นจึงพูดได้ว่า ตอนนี้เขาหาที่ระบายอารมณ์ให้ตัวเองได้แล้ว

ในใจของจ้าวซินซินก็รู้สึกไม่ยุติธรรม แต่ในตอนนี้นางมีโอกาสให้อธิบายที่ไหนกัน นางทำได้แค่คุกเข่าลงกับพื้นอย่างหวาดกลัวเท่านั้น

แผนการของนางไม่มีปัญหาใดๆอย่างเห็นได้ชัด ในตอนที่นางพูดออกมานั้น พวกเขาก็เห็นด้วยไม่ใช่หรือ?

ใครจะคิดได้ว่าจะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดแบบนั้นระหว่างทาง เรื่องนี้จะมาโทษนางไม่ได้

“ องค์ชายสาม ข้าแค่รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เรื่องนี้มีข้อสงสัยมากมาย ท่านบอกว่ามือสังหารคนนั้นมีความเกี่ยวข้องกับจางยวี่โหร่ว แต่ข้าคิดว่าอาจจะไม่ใช่เช่นนั้น จางยวี่โหร่วรับปากว่าจะไปตามนัดหมาย เตรียมการให้หลินจือพาคนของตระกูลจางมาเฝ้าอยู่ด้านนอกก่อนล่วงหน้าและสั่งพวกเขาไว้ว่าถ้าหากนางออกมาช้าให้เข้าไปตามหา พวกเราก็คาดการณ์ไว้แล้วว่าพวกเขาจะทำเช่นนี้ จึงได้จัดคนอยู่ด้านนอกไว้ก่อน เมื่อถึงตอนนั้นก็จะขัดขวางพวกเขาได้อย่างสะดวก แต่ต่อมา คนของทั้งสองฝ่ายล้วนไม่มีประโยชน์อะไรเลย แต่กลับมีบุคคลลึกลับปรากฏตัวออกมาฆ่ากลางทาง บางทีเขาอาจจะไม่ใช่คนที่จางยวี่โหร่วจัดการมา ”

ตอนนี้จ้าวซินซินรู้จักนิสัยใจคอของเป่ยจื่อห้าวกับลี่เฟยได้ดีพอสมควรแล้ว ดังนั้นในตอนนี้นางจึงรู้ว่าจะทำให้ตัวเองหลุดพ้นจากความผิดได้อย่างไร