พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 104

ตอนที่ 104 คืนนี้มาปรนนิบัติที่ห้องนอน

เมื่อเห็นว่ามีบางอย่างกำลังจะเกิดความสำเร็จขึ้น แต่ในช่วงเวลาสำคัญนั้น จางยวี่โหร่วก็จับมือของเขาที่วุ่นวายอยู่บนเรือนร่างของนางอย่างกะทันหันและขัดขวางการเคลื่อนไหวของเขา

“ ทำไม เสียใจงั้นรึ?”

“ ตอนนี้...ยังเป็นเวลากลางวัน!”

อา ทำเรื่องลามกตอนกลางวัน คงจะไม่ดีเท่าไหร่ ต่อให้จางยวี่โหร่วเตรียมใจที่จะมอบร่างกายของตัวเองให้แก่เขาแล้ว แต่นางก็ยังเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่สามารถเขินอายและหวาดหวั่นได้

อีกทั้งก่อนหน้านั้น นางยังมีปัญหาที่สำคัญมากอีกเรื่องหนึ่งที่ยังไม่ได้พูดกับเขาให้ชัดเจน

“ เวลากลางวันแล้ว? เราเป็นสามีภรรยากัน ในนี้ก็เป็นห้องของข้า หากใครกล้าพูดอะไรออกไป ข้าจะเอาชีวิตพวกเขาซะ! ”

อึก...ทำไมนางรู้สึกว่าเขารีบร้อนเช่นนี้ล่ะ?

ความรู้สึกรีบร้อนใจแบบนั้น เมื่อเห็นว่าสายตาของนางก็เร่าร้อนเช่นกัน ดูเหมือนว่าเขาต้องการจะกลืนกินนางทั้งตัว ทำให้นางรู้สึกถึงความอันตรายและความตึงเครียดเบาๆ

“ วันนี้ข้ามาหาท่านและ ไม่ได้คิดที่จะกลับไปตอนกลางคืน ในตอนนี้เสี่ยวเฟิงคงจะแบกเกี้ยวออกไปแล้ว เช่นนั้น...ท่านจะรอถึงตอนกลางคืนแล้วค่อย...” เมื่อพูดถึงตรงนี้ นางก็กัดริมฝีปากและก้มหน้าอย่างลำบากใจเล็กน้อย ใบหน้าเล็กๆแดงก่ำ งดงามน่าดึงดูดมากยิ่งขึ้น

นางตั้งใจแต่งตัวอย่างละเอียดอ่อนเพื่อที่จะมาเจอเขาในวันนี้ ชายหนุ่มดูไม่ออกงั้นหรือ?

วันนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาเห็นนาง แววตาก็ประกายไปด้วยความตกตะลึงอย่างมาก จึงทำได้แค่พยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองไว้ ถึงจะไม่ทำเรื่องที่เสียการควบคุมของตัวเองออกมา

ก่อนหน้านั้นนางชอบใส่ชุดสีแดงมาตลอด วันนี้กลับเปลี่ยนเป็นชุดกระโปรงสีขาว เข้าคู่กับชุดสีขาวของเขาพอดิบพอดี

ถึงแม้ชุดสีแดงจะขับให้นางดูสง่างามสูงส่ง แต่เขาชอบรูปลักษณ์ที่อ่อนโยนอ่อนหวานตอนนี้ของนางมากกว่า ทำให้อยากจะโอบนางไว้ในอ้อมแขนตลอดไป

ตลอดไป? เมื่อคิดถึงสองคำนี้ แววตาของชายหนุ่มก็ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

“ ได้ เช่นนั้นข้าจะรอเจ้าถึงตอนกลางคืน!”

เมื่อชิ้นเนื้อมาอยู่ในปากแล้ว เหลือเพียงแค่กลืนลงไปเท่านั้น เหตุใดจะต้องรีบร้อนในตอนนี้

อีกทั้ง ต่อจากนี้อาจจะมีอะไรน่าสนใจดูก็ได้

แสงสลัวในยามค่ำคืน แต่สำหรับอ๋องชิงผินแล้ว เห็นได้ชัดว่าคืนนี้กลับไม่เหมือนปกติเล็กน้อย

ท่ามกลางบรรยากาศอันสงบเยือกเย็น กลับมีความสุขและความอบอุ่นเพิ่มขึ้นเล็กน้อย แม้แต่คนรับใช้ยิ้มกว้างอย่างมีความสุข

ในตำหนักนี้น้อยครั้งที่จะมีผู้หญิงจะเดินไปมา แต่ตอนนี้กลับมีสาวใช้เพิ่มมาโดยไม่มีสาเหตุ กำลังวุ่นวายเดินเข้าเดินออก ตกแต่งห้องทั้งห้องให้เป็นโฉมใหม่ทั้งหมด

หลังจากอาหารเย็น พวกนางก็เดินเข้าไปในห้องพร้อมกับอุ้มถังน้ำร้อนเต็มถังและยังมีกลีบดอกไม้ที่มีกลิ่นหอมฟุ้ง ทุกสิ่งได้รับการดูแลอย่างละเอียดเอาใจใส่อย่างดีที่สุด

“ พวกเจ้าออกไปก่อน ” เสียงต่ำและแหบเล็กน้อยดังขึ้นมาในห้อง พูดออกคำสั่งเบาๆ

“ เพคะ ท่านอ๋อง!”

หลังจากพวกสาวใช้วางของที่อยู่ในมือทั้งหมดลง ทำความเคารพแล้วก็เดินออกไป โดยไม่ลืมที่จะปิดประตูตอนเดินออกไป

ในขณะนี้ชายหนุ่มกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะด้านนอก นั่นคือตำรายุทธวิธีการรบเล่มหนึ่ง แต่ความสนใจกลับยากที่จะ มีสมาธิได้ เสียงของกระแสน้ำ‘ซ่าซ่า’ดังขึ้นอยู่ในหู

จนในที่สุด เขาวางหนังสือที่อยู่ในมือลง ไม่คิดจะฝืนตัวเองอีกต่อไป เขาลุกขึ้นยืนเดินเข้าไป

เดินจากด้านนอกเข้ามาถึงในห้อง เสียงน้ำไหลนั้นก็ดังขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

คนที่มีวรยุทธ์นั้นมีประสาทสัมผัสการได้ยินไวกว่าคนปกติทั่วไปมาก ดังนั้นทุกการเคลื่อนไหวของคนที่อยู่ด้านในก็สามารถสร้างภาพขึ้นมาในใจของเขาได้