พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 106

ตอนที่ 106 หากท่านไม่มีใจข้าก็จะไป

ตอนนี้จางยวี่โหร่วรู้เรื่องนี้แล้ว แต่ความรู้สึกในใจของนางก็ยังซับซ้อนอยู่

แต่ต่อให้เกลียงชังเย่นอิ่งมากเท่าไหร่ ตอนนี้พูดอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์แล้ว เย่นอิ่งเป็นเพียงแค่ส่วนเสริมเท่านั้น ฆาตกรที่ทำร้ายนางจริงๆ คือเป่ยจื่อห้าวถึงจะถูก

จางยวี่โหร่วกลับยังไม่พอใจเล็กน้อยในใจ มันไม่ง่ายเลยที่จะปล่อยไปได้

“ เช่นนั้นท่านรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร? นางเป็นคนบอกท่านเองหรือ? ” ไม่ว่าอย่างไรก็ควรจะถามให้ชัดเจนก่อน

“ นางกับเย่นหลินเป็นคนที่ข้าส่งไปดูแลความปลอดภัยของเจ้าอย่างลับๆโดยเฉพาะ เมื่อเกิดเรื่องขึ้นกับเจ้า พวกนางก็หนีจากความรับผิดชอบนี้ได้ยากและจะต้องได้รับการลงโทษ เจ้าคิดว่าเรื่องใหญ่เช่นนี้ พวกนางจะสามารถปิดบังได้งั้นรึ?”

จางยวี่โหร่วไม่ว่ารู้ควรจะพูดอะไรจริงๆ เขาส่งคนมาปกป้องนาง แต่ในความเป็นจริงกลับมาทำร้ายนาง แต่นางก็ไม่อาจไปตัดสินความหวังดีของหันยี่ฉีได้ เพราะถึงอย่างไรจุดประสงค์แรกของเขาก็เพื่อให้นางปลอดภัยจริงๆ

“ ครั้งแรกที่เย่นอิ่งเห็นหน้าข้า ก็ตั้งตนเป็นศัตรูกับข้า ถ้าหากไม่ใช่เพราะท่านคอยกั้นอยู่ นางคงฆ่าข้าไปแล้ว เหตุใดท่านต้องส่งคนแบบนี้มาอยู่ข้างกายข้าด้วย? ”

ซาบซึ้งใจก็ซาบซึ้งใจ แต่เรื่องที่ควรซักถาม นางก็จำเป็นต้องถามให้ชัดเจน ตรงจุดนี้ก็น่าสงสัยจริงๆ

“ ข้าทำผิดต่อเจ้าเอง เย่นอิ่งกับเย่นหลินเป็นองครักษ์ข้างกายข้าที่มีความสามารถที่สุด ข้าเพียงแค่ต้องการส่งคนที่ดีที่สุดให้เจ้า จึงมองข้ามจุดนี้ไป การปกป้องเจ้านั้นเป็นคำสั่งทางการทหารที่ข้าสั่งพวกเขา และคิดว่าไม่อย่างไรพวกเขาก็จะไม่ฝ่าฝืนคำสั่ง ถึงแม้เย่นอิ่งจะจิตใจวู่วาม อย่างน้อยเย่นหลินก็ไม่เคยขัดคำสั่งของข้ามาก่อน แต่ว่า..”

คำพูดต่อจากนี้เขาไม่ต้องพูดให้ชัดเจน นางก็เข้าใจความหมายแล้ว

เย่นหลินกับเย่นอิ่งเป็นพี่น้องกัน เขาจะต้องเข้าข้างน้องสาวของตัวเองอยู่แล้ว ไม่ใช่เลือกช่วยนางที่เป็นคนนอกคนหนึ่ง

ในตำหนักอ๋องชิงผินนี้ นางก็เป็นแค่คนที่ไม่ได้รับการต้อนรับคนหนึ่งเท่านั้น

“ เช่นนั้นข้าก็ควรจะยอมรับความโชคร้ายของตัวเอง” จางยวี่โหร่วหัวเราะอย่างเยาะเย้ย เป็นไปไม่ได้ที่ในใจจะไม่กล้ำกลืน

สิ่งที่นางสูญเสีย นั้นคือความบริสุทธิ์ที่ล้ำค่ามากที่สุดของผู้หญิง ในสมัยนั้นพรหมจรรย์ของผู้หญิงสำคัญกว่าชีวิตของตัวเอง ผลกระทบของเรื่องนี้ไม่ใช่แค่เรื่องเล็กน้อยสำหรับนาง

“ ยวี่โหร่ว เจ้าอย่าพูดเช่นนี้ เป็นข้าที่ทำผิดต่อเจ้าเอง ไม่เพียงแต่ไม่ปกป้องเจ้าให้ดีแต่ยังทำร้ายเจ้าอีก ข้ารู้เรื่องนี้ตั้งนานแล้ว แต่กลับไม่รู้ว่าจะพูดกับเจ้าอย่างไรดี ข้ามีส่วนที่ต้องรับผิดชอบอย่างมาก ในใจข้าเต็มไปด้วยความทุกข์ทรมานใจต่อเจ้าอย่างที่สุด เมื่อเห็นเจ้าในใจของข้าก็รู้สึกเป็นห่วงและสงสาร ข้าจะทอดทิ้งเจ้าไปได้อย่างไรกัน? ”

เขาเดินเข้ามาใกล้ ดึงนางเข้าไปในอ้อมกอดเบาๆ เมื่อเห็นว่านางไม่ได้ปฏิเสธก็กระชับอ้อมกอดให้แน่นมากขึ้น

นี่คงจะเป็นช่วงเวลาที่อ่อนแอที่สุดของผู้หญิงและก็เป็นช่วงเวลาที่เอาชนะหัวใจของนางได้ง่ายที่สุด

เดิมทีแล้วจางยวี่โหร่วคิดว่าตัวเองที่เสียความบริสุทธิ์ไป คิดไว้แล้วว่าคงเงยหน้าไม่ขึ้นต่อหน้าเขาและรอการตัดสินจากเขา

แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุการณ์กลับกันอย่างมากในตอนนี้ ในใจของนางไม่รู้ควรจะบอกว่างน่ายินดีหรือซับซ้อนดี

หากพูดตามความจริง สิ่งที่เขาทำทั้งหมดก็เพื่อนาง เพียงแต่เกิดเรื่องไม่คาดคิดกลางทางเท่านั้น ตอนนี้เขาไม่รังเกียจนางก็ดีมากแล้ว นางจะมีสิทธิอะไรไปตำหนิเขาและต่อรองกับเขากัน?