พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 116

ตอนที่116พักนี้พระชายาที่รักกำเริบสืบสานมากนัก

“เจ้าแน่ใจเรื่องนี้เป็นจริง?”หลังจากคิดใคร่ครวญตลบหนึ่งจางยวี่โหร่วสีหน้าเคร่งขรึมถามไถ่วาจาออกมา

“เป็นองค์ชายสองบอกข้าพระองค์ท่านก็ยังได้รู้จากพระนางซูเฟยที่นั่นนี่ต้องไม่มีอะไรผิดแล้วแน่นอน”

แม้ว่าหลิงจือก็วิตกกังวลมากในเรื่องนี้ด้วยแต่สัญชาตญาณขอเพียงนางบอกเรื่องนี้แก่ยวี่โหร่วยวี่โหร่วนางต้องมีวิธีแน่ๆ

“ดูเหมือนพวกเขานี่คิดจะเป็นสุนัขจนตรอกแล้ว!”

แม้ว่านางได้มีประสบการณ์จากภพที่แล้วรู้ทุกสิ่งที่ได้เกิดขึ้นก่อนหน้านี้แต่ภายใต้การแทรกแซงแต่เนิ่นๆของนางในชั่วชีวิตนี้หลายเรื่องได้เปลี่ยนไปแล้ว

ก็ดั่งเช่นองค์รัชทายาทในภพที่แล้วองค์รัชทายาทได้ถูกวางยาตายในงานเลี้ยงวันฉลองครบรอบพระชนมพรรษาของพระนางเสียนเฟยแล้วไหนเลยจะยังมีชีวิตรอดอยู่จนถึงตอนนี้ได้?

เรื่องเหล่านี้เป็นสิ่งที่นางไม่อาจคาดเดาได้ดังนั้นจึงต้องคิดหาทางออกอย่างแน่นอน

“ยวี่โหร่วตอนนี้เราควรจะทำยังไงเฉินซูเสียนเกลียดเราเข้ากระดูกดำก่อนหน้านี้หล่อนรักชอบองค์ชายสองขนาดนั้นหล่อนต้องเกลียดข้าที่แย่งชิงคนที่นางรักไปแค้นจนแทบจะจัดการข้าให้ได้อย่างรวดเร็วยังมีเจ้าวันนั้นหล่อนและพ่อของหล่อนได้รับความอัปยศอดสูที่ยิ่งใหญ่ขนาดนั้นในใจพวกเขาพ่อลูกต้องเกลียดแค้นเจ้าแน่ๆดังนั้นวันใดที่หล่อนได้เป็นพระชายาองค์รัชทายาทแล้วเราก็จะไม่มีวันสงบตลอดกาล”

จางยวี่โหร่วคิดอย่างรอบคอบในเรื่องนี้ตลบหนึ่งรู้สึกว่าวาจาของหลิงจือมีเหตุผลมาก

ก่อนหน้านี้เฉินซูเสียนดูถูกองค์รัชทายาทแต่ตอนนี้กลับริเริ่มเสนอขอพระราชโองการพระราชทานอภิเษกสมรสแสดงให้เห็นว่าหล่อนมีการวางแผนไว้ล่วงหน้าโดยสิ้นเชิงหล่อนพุ่งเป้าใส่พวกนางมาคิดแก้แค้น

หล่อนได้เป็นพระชายาองค์รัชทายาทถ้าเช่นนั้นสถานะของหล่อนอยู่เหนือพวกนางแล้วถึงเวลานั้นหากต้องการที่จะแก้แค้นอะไรสถานภาพนี้ก็จะเอื้อความสะดวกสบายแก่หล่อนมากแน่นอน

ถึงแม้ว่าพระราชโองการยังไม่ได้ออกมาแต่จางยวี่โหร่วรู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่มิอาจเปลี่ยนทวนกลับคืนได้แล้วพวกเขาก็ไม่มีเหตุผลใดที่จะกราบทูลขอให้ฮ่องเต้ทรงคืนพระราชดำรัสได้

บางทีฮ่องเต้ก็ทรงยินดีที่จะเห็นความสำเร็จนี้อย่างที่สุดรู้สึกว่าตำแหน่งฐานะตระกูลจางผลงานสูงส่งสะท้านสะเทือนเจ้าเหนือหัวจงใจคิดสนับสนุนตระกูลเฉินโจมตีตระกูลเฟิง

“เจ้าอย่าตึงเครียดเรื่องถึงตอนนี้ได้แต่เดินทีละก้าวคิดวางแผนทีละก้าวแล้วแม้ว่าหล่อนได้เป็นพระชายาองค์รัชทายาทจริงแล้วเป็นอย่างไรได้อีกถึงเวลานั้นหล่อนติดตามองค์รัชทายาทอาศัยอยู่ในตำหนักดองกงส่วนเจ้ากลับอาศัยอยู่ในตำหนักองค์ชายสองที่นอกพระราชวังโอกาสจะได้พบเห็นกันมีไม่มากหล่อนอย่างมากที่สุดก็ได้แต่เป็นเพียงพระเชษฐนีของเจ้าเท่านั้นมิอาจทำอะไรเจ้าได้”

แต่ว่า...ขอเพียงหลิงจือได้คิดถึงความดุร้ายของเฉินซูเสียนก่อนหน้านี้ปุ๊บก็ย่อมอดที่จะเกิดเงาทะมึนใส่หล่อนมิได้

ในเมื่อก่อนหน้านี้บนร่างนางก็ได้ถูกเอาเปรียบกินไปคำใหญ่โตแล้ว

“แม้ว่าเป็นเช่นนี้แต่เราก็ควรต้องป้องกันดีๆไว้ล่วงหน้าสักคราเฉินซูเสียนคิดจะจัดการเรานี่เป็นสิ่งที่แน่นอนแล้วเราไม่สามารถตกอยู่ในสถานะถูกกระทำไปเรื่อยๆไม่มีอะไรที่จะต่อสู้ใช้แรงเอาคืนกลับน่ะ”

“พูดไปก็ใช่เพียงแต่ก่อนที่หล่อนยังไม่ทันได้ทำอะไรเราก็ไม่สามารถทำอะไรกับหล่อนได้ ได้แต่ดูกระบวนท่าคลี่กระบวนท่าหล่อนได้เป็นพระชายาองค์รัชทายาทฐานะสูงส่งกว่าพวกเราขั้นหนึ่งคิดจะต่อกรกับหล่อนเพียงอาศัยการก่อกวนเล็กๆน้อยๆใช้ไม่ได้ก็เหมือนครั้งก่อนเรื่องที่ข้าวิวาทต่อสู้กับหล่อนที่เทียนเวียงโหลวพระทัยฮ่องเต้ทรงกระจ่างดุจกระจกในที่สุดกลับให้แล้วกันไปนี่แสดงให้เห็นว่าไม่คิดจัดการตำหนักเฉินกั๋วกงอย่างสิ้นเชิงนอกจากพวกเราสามารถกุมจุดอ่อนอะไรที่ยิ่งใหญ่ของพวกเขาไว้ได้อาจไม่ลงมืออาจโจมตีคราเดียวต้องทำลายสิ้นมิฉะนั้นเราทุกคนต้องเรียนรู้ที่จะอดทนไว้ก่อน”จางยวี่โหร่วแนะนำเตือนอย่างจริงจัง

“ใช่ข้ารู้แล้วข้าฟังเจ้าทุกอย่าง”

ยวี่โหร่ววิเคราะห์ดังนี้ทันทีนางรู้สึกว่ามีเหตุผลมากทันใดนางคิดจะทำอะไรถ้าเช่นนั้นตนเองพยายามที่จะให้ความร่วมมืออย่างสุดกำลังก็ดีแล้ว

หลังจากที่หลิงจือไปแล้วจางยวี่โหร่วจึงได้แสดงให้เห็นถึงแววตาที่หนักหน่วงมาก

เห็นได้ชัดว่าเมื่อครู่นางเพียงปลอบหลิงจือเท่านั้นเพื่อให้นางสามารถสบายใจขึ้นเล็กน้อยแต่ในความเป็นจริงเรื่องนี้ร้ายแรงมากกว่าที่คิดจินตนาการได้

อีกไม่นานราชสำนักก็ต้องยุ่งเหยิงใหญ่โตแล้วนี่ไม่เพียงเป็นความวุ่นวายของราชสำนักการต่อสู้แย่งชิงระหว่างอำนาจของฮ่องเต้และขุนนางแต่ยิ่งกว่านี้อาจชักนำให้เกิดความวุ่นวายที่ยิ่งใหญ่ทั่วหนานหชู่ถึงกับยังชักนำให้เกิดการจลาจลทั้งสี่ประเทศ