พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 124

ตอนที่ 124 หลิงจือหายไป

จางยวี่โหร่วกลับไปที่พระตำหนักอ๋องชิงผิน รู้สึกว่าในที่สุดก็ทำงานได้เสร็จสิ้นไปเรื่องหนึ่ง สภาพจิตใจนี้ ก็สามารถผ่อนคลายลงคราหนึ่งแล้ว

จู่ ๆ เสี่ยวฟงก็วิ่งเข้ามาทางประตู ถือช่อดอกไม้ขนาดใหญ่ในมือ กล่าวอย่างมีความสุข “คุณหนู วันนี้อากาศดีมากจริง ๆ ดอกไม้ข้างนอกก็ออกดอกสวยงามมาก คุณหนูดู คุณหนูดู บ่าวไปเด็ดดอกไม้ที่สวยงามมามากมาย อีกสักพักบ่าวหาแจกันมาอันหนึ่งเติมน้ำให้เต็ม แล้วปักดอกไม้เหล่านี้เข้าไป วางไว้ในห้องสามารถได้กลิ่นหอมของดอกไม้ นำมาตกแต่ง ต้องสวยงามมากแน่ ๆ แล้วค่ะ”

จางยวี่โหร่วหยิบดอกไม้สีแดงที่สดใสดอกหนึ่งออกมาจากอ้อมแขนของนาง จู่ ๆกล่าวอย่างทอดถอนใจว่า “ใยมิเด็ดก่อนดอกงามจะร่วงหล่นเล่า อย่ารั้งรอจนไร้ดอกปลิดกิ่งว่าง”

ตั้งแต่เด็กเสี่ยวฟงเติบใหญ่มาด้วยกันกับจางยวี่โหร่ว นางอ่านหนังสือออก รู้จักตัวอักษร นางยังเป็นเพื่อนอยู่ข้างเคียง ดังนั้นเสี่ยวฟงย่อมได้รับอิทธิพลจากสิ่งที่ได้เห็นได้ยินอยู่เป็นประจำก็มีความรู้ด้านวรรณกรรมบางอย่างด้วย ไม่ถึงกับไม่สามารถเข้าใจวาจาของนาง

นางยิ้มพลางกล่าวพลาง “คุณหนู แม้ว่าดอกไม้ที่เด็ดลงมานี้สวยมาก แต่ถ้าท่านสามารถไปดูสักคราเองที่สวนหลังบ้าน ลักษณะของดอกไม้บนกิ่งบานสะพรั่ง นั่นเป็นอีกอารมณ์หนึ่งแล้วค่ะ”

ที่กล่าวนั้นก็ใช่ ดอกไม้นี้ถูกเด็ดลงแล้วก็เป็นเช่นตัดคอขวดของมันแล้ว แม้ว่ายังสามารถรักษาความงามไว้ได้ชั่วคราว แต่ในความเป็นจริงแล้วก็เป็นสิ่งใกล้ตายแล้ว

ดอกไม้สีแดงและใบสีเขียวที่อาบแดดภายใต้ดวงตะวัน ดูดซับความวิจิตรตระการตาแห่งฟ้าดิน จึงเป็นทิวทัศน์สวยงามจิตใจเบิกบานที่แท้จริง

นี่ทำให้จางยวี่โหร่วอดที่จะคิดถึงแผนการในวันนี้ของนางไม่ได้ องค์รัชทายาทเป่ยจื่อเฉิน ในสายตาของนางแล้วเหมือนดอกไม้สดที่ถูกหักสะบั้นเหล่านี้ แม้ว่ายังสามารถรักษาลักษณะภายนอกอันสดใสสวยงาม แต่ข้างในกลับบอบช้ำเสียหายจนมิอาจกู้คืน ตอนนี้เพียงรอโอกาสอันหนึ่ง ให้เขาตายไปอย่างสมบูรณ์

จางยวี่โหร่วถือดอกไม้กิ่งนั้นไว้ เดินไม่กี่ก้าวในห้อง ยิ่งดู ยิ่งมีความสุขบางส่วนมากขึ้นแล้ว

“เสี่ยวฟง ในเมื่อเจ้าบอกว่าดอกไม้เหล่านั้นในสวนหลังบ้านสวยงามยิ่งนัก ถ้างั้นเราก็ไปดูกันเถอะ”

ยังไง ๆ ก็ตอนนี้ไม่มีอะไรที่ต้องทำ ก็ไปชมดอกไม้ให้เพลิดเพลินมิดีกว่าหรือ ฆ่าเวลาก็ดี

“ดี งั้นเราก็ไปกันเดี๋ยวนี้!” ตอนนี้เสี่ยวฟงได้นำดอกไม้เหล่านั้นที่นางนำกลับมาจัดเสร็จเรียบร้อยสมบูรณ์ เมื่อได้ยินว่าคุณหนูมีความสนใจไปชมดอกไม้ นางก็รีบไปเป็นเพื่อนด้วยความยินดีทันที

ยังไง ๆ ก็ขอเพียงคุณหนูมีความสุข ไม่ว่านางทำอะไรก็จะรู้สึกมีความสุขอย่างแปลกประหลาด

พวกนางเพิ่งเดินออกมาจากประตู ยังไม่ทันได้เดินไปถึงสวนดอกไม้หลังพระตำหนัก เวลานี้ก็มีคนรับใช้ของพระตำหนักคนหนึ่งรีบเร่งมารายงาน

“พระชายา ข้างนอกสาวใช้ของตำหนักหลินขอเข้าเฝ้าค่ะ”

“สาวใช้ของตำหนักหลิน เจ้าว่านั่นคือปิงเอ๋อสาวใช้ประจำตัวของคุณหนูหลินคนนั้นที่มักจะมาเยี่ยมข้าหรือ?” จางยวี่โหร่วถามอย่างสงสัย

หรือว่าหลังจากหลิงจือกล่าวสนทนากับซูเฟยเสร็จแล้วรู้สึกเบื่อก็เลยกลับมาหานางอีกแล้ว?

แต่ทำไมเขาถึงพูดว่ามีเพียงปิงเอ๋อสาวใช้ตำหนักหลิน ไม่ได้กล่าวถึงหลิงจือล่ะ?

“ใช่แล้ว ก็คือนาง นางบอกว่ามีเรื่องฉุกเฉินขอพบพระชายาค่ะ”

เมื่อได้ยินคำว่าฉุกเฉิน หัวใจของจางยวี่โหร่วก็เครียดทันที “รีบตาม!”

“ค่ะ!”

...