พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 29

ตอนที่ 29ควรระวังตัวตลอดเวลา

เมื่อจ้าวซินซินมาตามถึงที่บ้าน ก็พบว่าจางยวี่โหร่วกับหลินจืออยู่ด้วยกันกำลังนั่งอ่านโคลงกลอนโบราณกันอย่างสำราญใจ

จ้าวซินซินตอนยังเด็กฐานะยากจน ภายหลังบิดาได้ตำแหน่งเล็กๆอย่างยากลำบาก เนื่องจากที่บ้านให้ความสำคัญบุตรชายมากกว่าบุตรสาว นางจึงไม่มีโอกาสได้เรียนหนังสือ ดังนั้นแม้แต่จะรู้หนังสือแค่ไม่กี่ตัวก็ยังทำได้ยาก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องโคลงกลอนที่พวกจางยวี่โหร่วกำลังร่ำบทกลอนกันอยู่

แต่ว่า คุณหนูที่นั่งอยู่ข้างๆจางยวี่โหร่วคือใครกัน? ทำไมนางถึงไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนล่ะ

ดูท่าทางของทั้งสองคนแล้วความสัมพันธ์เป็นไปด้วยดีมาก ดวงตาของจ้าวซินซินฉายแววความอิจฉาออกมา

จางยวี่โหร่วสมควรจะสนิทสนมกับนางมากที่สุดไม่ใช่หรือ แล้วมันเรื่องอะไรกันที่ตอนนี้จู่ๆผู้หญิงคนนี้ก็โผล่ออกมา?

หลังจากที่จางยวี่โหร่วเห็นนางแล้ว ก็ส่งสายตาบอกให้หลินจือรู้ แล้วหัวเราะขึ้นพูดว่า “น้องหลิน ท่านนี้ก็คือน้องจ้าวที่ข้าเคยพูดถึงยังไงล่ะ น้องจ้าว ท่านนี้คือหลินจือ ธิดาของเสิ่นส้าวเจียน พวกเจ้าเพิ่งพบหน้ากันเป็นครั้งแรก ทำความรู้จักกันสักหน่อยดีไหม”

หลินจือ ! นั่นมันคุณหนูตระกูลหลินที่สลับตัวกับนางที่เกี้ยวเจ้าสาวมิใช่หรือ?

จ้าวซินซินคิดว่า ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนนี้ช่างประหลาดเหลือเกิน ทั้งสองไม่น่าที่จะญาติดีต่อกันได้ แต่ทำไมดูแล้วกลับเข้ากันได้เป็นอย่างดีล่ะ?

จ้าวซินซินจึงระมัดระวังตัว ทักทายหลินจือตามธรรมเนียม “พี่หลิน ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”

“ยินดีที่ได้รู้จักคุณหนูจ้าวค่ะ” หลินจือทักทายตอบ“ เมื่อครู่นี้พี่ยวี่โหร่วยังพูดถึงเจ้าอยู่เลย สวยสมคำร่ำลือจริงๆด้วยสิ มิน่าองค์ชายสามถึงได้ชอบเจ้านัก ถึงกับจะแต่งกับเจ้าพาเข้าตำหนักไปด้วย”

พอนางพูดเรื่องนี้ขึ้นมา จ้าวซินซินก็รู้สึกตกใจ รีบมองหน้าจางยวี่โหร่ว ก็เห็นนางยิ้มบางๆ ไม่มีสีหน้าไม่พอใจแต่อย่างใด จึงรู้สึกเบาใจ

“ไม่เลยค่ะ เป็นเพราะอาศัยบารมีของพี่ยวี่โหร่วข้าถึงโชคดีได้เข้าตำหนักองค์ชายด้วย วันหลังที่พี่ได้แต่งงานกับองค์ชายแล้ว ข้าก็จะได้ติดสอยห้อยตามไปรับใช้อยู่ข้างกายท่านพี่”

“จริงหรือ งั้นแสดงว่าเจ้าเอาใจใส่พี่ยวี่โหร่วอย่างแท้จริง ข้ารู้สึกอิจฉาท่านพี่ที่มีน้องสาวแสนดีแบบนี้”

หลินจือเป็นคนฉลาด แค่ได้ฟังคำที่นางพูดสองสามประโยค ก็เข้าใจแจ่มแจ้งว่านางเป็นคนเช่นไร

จางยวี่โหร่วยิ้มพลางพูดขึ้นว่า “พรุ่งนี้จะมีงานเลี้ยงวันเกิดของพระสนมเสียนเฟย ข้าตั้งใจจะพาน้องหลินเข้าวังไปด้วย ทีแรกข้าเห็นว่าที่เจ้าตกน้ำครั้งก่อนร่างกายยังไม่แข็งแรงดีจึงอยากให้เจ้าพักฟื้นให้หายดีเสียก่อน ตอนนี้เห็นสีหน้าเจ้าดีขึ้นมากแล้ว ข้าก็รู้สึกสบายใจ”

“อาศัยบารมีของท่านพี่ ข้าหายดีแล้วค่ะ” นางรีบเดินเข้าไปอยู่ด้านข้างของจางยวี่โหร่ว เอามือดึงแขนของนางอย่างสนิทสนม เจตนาที่จะข่มหลินจือ “ก่อนหน้านี้งานเลี้ยงในวังทุกครั้งข้าจะเป็นคนคอยติดตามดูแลท่านพี่ตลอด เป็นห่วงว่าหากข้าไม่อยู่ด้วยท่านพี่จะรู้สึกไม่ชินได้ อย่าว่าแต่ร่างกายข้าหายดีแล้วเลย ถึงข้าจะป่วยก็ขอยืนกรานว่าจะติดตามท่านพี่ให้ได้ค่ะ”

ปากของคนอย่างจ้าวซินซิน มีแต่ทำให้คนฟังไม่ชื่นชอบ ใบหน้าที่ห่อหุ้มด้วยหน้งหนาๆของนางนั้น พูดราวกับว่าจะมีคนมาแย่งแสงสว่างจากนางไป

“น้องจ้าวช่างเป็นห่วงเป็นใยจริงๆ งั้นก็ได้ พรุ่งนี้เราเข้าวังไปพร้อมกัน น้องหลิน เจ้าก็กลับไปเตรียมตัวให้พร้อมก่อนเถอะ”

หลินจือพยักหน้า ถวายคำนับ แล้วลากลับไป

จ้าวซินซินรู้สึกแปลกใจนิดๆ เตรียมพร้อม เตรียมพร้อมเรื่องอะไร ? !