พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 33

ตอนที่ 33ใจข้าดั่งดอกบัว

หลินจือมีสีหน้าตกใจเล็กน้อย รีบพูดขึ้นว่า “องค์หญิงทรงมีฐานะสูงส่ง ข้าจะคู่ควรให้พระองค์เรียกว่าท่านน้าได้ยังไงเพคะ”

“ท่านเป็นเพื่อนสนิทของท่านน้ายวี่โหร่วของข้านี่ ท่านมีชื่อว่าอะไร ต่อไปข้าจะเรียกท่านว่าท่านน้าหล่ะ” นางยังวิ่งไปที่เป่ยจื่อหัวดึงแขนเสื้อของเขาอย่างประจบ “พี่รอง รีบตามข้ามาดูท่านน้าคนสวยเร็วเข้า มาเร็วมาเร็ว”

ไม่ทันไรเป่ยจื่อหัวก็โดนนางลากไปแล้ว

ก่อนหน้านี้ ไม่ว่าจะเป็นคนตระกูลจางหรือเสียนเฟย ล้วนอยากให้นางได้แต่งกับองค์ชายรองเป่ยจื่อหัว

แต่จางยวี่โหร่วกับเป่ยจื่อหัวไม่ได้รู้สึกชอบพอกัน ทุกครั้งเวลาที่ทั้งสองเจอหน้ากัน จะสัมพันธ์กันแบบพี่น้อง ไม่ได้มีความรู้สึกแบบชายหญิง

เป่ยจื่อหัวตั้งแต่เล็กก็มีสติปัญญาเหนือผู้คน ไม่ว่าหนังสือวาดภาพดนตรีหมากรุกเขาล้วนเชี่ยวชาญหมด ทั้งยังศึกษาวิถีการปกครองประเทศ แต่สำหรับเรื่องความรักแล้วเขากลับไม่นำพา

แต่นางเมื่อก่อนเป็นคนมีนิสัยเย่อหยิ่งทะนงตน และเป่ยจื่อห้าวก็เข้าใจนิสัยนางอย่างดียิ่ง เรื่องการเอาใจเด็กสาวนั้นเขาถนัดนัก ในไม่ช้าจึงตกไปอยู่ในแผนการของเป่ยจื่อห้าว

นางจำได้ว่าชาติก่อน ไท่จื่อถูกวางยาพิษที่ตำหนักของเสียนเฟยจนทิวงคต ต่อมาองค์ชายรองเป่ยจื่อหัวโดนกล่าวหาว่าวางแผนการกบฏรวมถึงพระมารดาของพระองค์ซูเฟยก็ถูกนำไปตัดศีรษะ ส่วนตระกูลทางฝ่ายของซูเฟยก็ถูกทำลายล้างชนเผ่า ทั้งหมดนั่นล้วนเป็นแผนการของเป่ยจื่อห้าว เพื่อกำจัดเสี้ยนหนามที่ขวางทางเขาทั้งสิ้น

คนที่มีความรู้ความสามารถเช่นนี้ ผู้ชายที่สง่างามจนทำให้คนตกตะลึงเช่นนี้หากต้องมาตายไป ก็เป็นเรื่องน่าเสียดายอย่างยิ่ง

จางยวี่โหร่วไม่เพียงต้องการเปลี่ยนชะตาชีวิตของตัวเอง แต่ยังต้องการเปลี่ยนชะตาชีวิตของผู้อื่นอีกด้วย

เสียงหวานใสแบบเด็กๆขององค์หญิงฉางเล่อดึงความรู้สึกของนางให้กลับมา “ท่านน้าคนสวย พี่รองของข้าวันนี้สวมชุดสีม่วง ทำไมท่านจึงสวมสีม่วงเหมือนกันล่ะ พวกท่านสองคนนัดกันใส่มาสินะ”

หลินจือพอได้ยินแล้วถึงกับตกใจทันที แถมยังเห็นองค์ชายรองกำลังจ้องมองมาที่นาง นางทั้งตกใจทั้งหวาดกลัวจนไม่รู้ว่าควรพูดอะไรออกมาดี

ดีที่เป่ยจื่อหัวช่วยนางขจัดความรู้สึกกระอักกระอ่วนอย่างมีมารยาท ยิ้มบางๆพูดขึ้นว่า “สวยมากจริงๆด้วย”

หลินจือมีใบหน้าที่บริสุทธิ์งดงาม พูดจาเปิดเผย ชุดกระโปรงยาวสีม่วงนี้ช่างเข้ากันได้ดีกับนาง

ใบหน้าของหลินจือเปลี่ยนเป็นสีแดงทันใด ก้มหน้าลงเพราะความเขินอาย เดิมทีมีใบหน้าที่งดงามมากอยู่แล้วพอมีสีแดงบางๆมาเสริมบนใบหน้า จึงทำให้คนเกิดอาการตกหลุมรัก

เฉินซูเสียนรู้สึกโกรธจนแทบจะระเบิดออก สุดท้ายทนไม่ได้ต้องรีบวิ่งเข้ามา โดยไม่สนใจว่าฐานะของตัวเองไม่สมควรทำอย่างยิ่ง เพราะเป็นการดูถูกเบื้องบน

หลินจือคนนี้นางสมควรตายนัก เป็นแค่คนชั้นต่ำ แถมยังเป็นคนที่โดนสามีทิ้ง มีสิทธิ์อะไรมาพูดคุยกับองค์ชายรอง

“ข้าน้อยขอถวายคำนับพระสนมเสียนเฟย และองค์ชายทั้งหลายเพคะ” หลังจากนางลุกขึ้นแล้ว พยายามข่มอารมณ์โกรธ ฝืนยิ้มออกมาได้หน่อยนึง เดินไปอยู่ข้างๆเป่ยจื่อหัว “องค์ชายรองคงยังไม่ทรงทราบว่าคุณหนูท่านนี้มีฐานะอะไรสินะเพคะ หากพระองค์ได้ทราบแล้วต้องทรงตกพระทัยอย่างยิ่งเป็นแน่”

“อ้อ ? จริงหรือ ข้าไม่เคยรู้จักคุณหนูท่านนี้มาก่อน เจ้าลองว่ามาสิ”

ที่จริงเป่ยจื่อหัวเดินเข้ามาหานางเป็นเพราะองค์หญิงฉางเล่อเท่านั้น แต่พอเฉินซูเสียนพูดแบบนี้ จึงทำให้เขารู้สึกแปลกใจขึ้นมา

หรือว่า มีอะไรพิเศษกว่าคนทั่วไป?

คำพูดของเขาช่างมีความหมายลึกซึ้งยิ่งนัก คนอย่างจ้าวซินซินไม่มีทางฟังเข้าใจได้แน่ แม้แต่เฉินซูเสียนก็ยังไม่เข้าใจบางส่วน ความสนใจของนางมุ่งตรงไปแค่ที่จุดเดียว ทำไมองค์ชายรองถึงได้พูดจามากมายกับคนชั้นต่ำแบบนี้นะ?

หลินจือเป็นผู้หญิงมีสติปัญญา นางจึงเข้าใจได้ในทันที สีหน้าที่หมองคล้ำเมื่อครู่จึงได้เปลี่ยนเป็นมีสีสันขึ้นมา

“เกิดจากโคลนตมแต่ไม่แปดเปื้อน โดนสาดน้ำแต่ไม่เป็นมาร ใจข้าดั่งดอกบัว ขอบพระทัยองค์ชายรองที่ช่วยชี้แนะเพคะ”

ช่างเป็นคนมีความรู้นัก ! แววตาของเป่ยจื่อหัวแสดงความประหลาดใจ

คนที่เข้าใจเขาจะรู้ดีว่า องค์ชายรองชมชอบการอ่านโคลงกลอนมาตั้งแต่เล็ก จึงชื่นชมผู้มีอัจฉริยภาพทางด้านอักษรอย่างที่สุด

กิริยาและใบหน้าของหลินจือในสายตาของเขายังไม่สามารถทำให้เขาหวั่นไหวได้ แต่คำพูดของนางที่ออกมาเมื่อกี้นี้กลับทำให้เขาต้องมองนางใหม่

ใจข้าดั่งดอกบัวหรือ พูดได้ดี หญิงสาวที่สะอาดและสูงส่งเช่นนี้ต้องตกอยู่ท่ามกลางสิ่งสกปรกช่างน่าเสียดายนัก

องค์หญิงฉางเล่อเด็กตัวแสบ ไม่พูดอะไรออกมาตั้งนาน ตอนนี้กลับอดปากไม่อยู่พูดแทรกขึ้นมา

“ท่านน้าคนสวย ข้าจะบอกท่านว่า พี่รองข้ายังไม่เคยชมผู้หญิงคนไหนมาก่อน ท่านเป็นคนแรกเลยนะ”

เฉินซูเสียนเห็นแล้ว คิดว่าทำไมเรื่องกลับไม่เป็นอย่างที่คิด เดิมทีต้องการให้องค์ชายรองรังเกียจเดียดฉันท์ฐานะของนาง จนต้องรีบถอยหนี แต่กลับนึกไม่ถึงว่าคนชั้นต่ำผู้นี้จะท่องกลอนบทนี้ได้ ทำให้ได้รับคำชื่นชมจากองค์ชายรอง นางโกรธจนแทบจะระเบิดออกแล้ว !