พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 38

ตอนที่ 38ยั่วยวนรัชทายาท

เวลาล่วงเลยมาพอสมควร ความสนใจของลี่เฟยแตกต่างจากคนอื่น นางรีบพูดขึ้นอย่างร้อนใจว่า “ตายล่ะ เหล้าของรัชทายาทหกหมดแล้ว ยังไม่รีบเทเหล้าให้พระองค์ใหม่อีก”

ภายใต้การกำกับสายตาของนาง สาวรับใช้ในวังคนเดียวกับที่เทเหล้าให้รัชทายาทเมื่อครู่นี้ จึงนำกาเหล้าไปเทใส่อีกครั้งจนเต็มถ้วย

ช่างลงมือได้เลือดเย็นนัก ดูท่าแล้วผู้วางแผนสังหารรัชทายาท ทำลายเสียนเฟยอย่างอำมหิตก็คือลี่เฟยไม่ผิดแน่

นางช่างโหดเหี้ยมจริง ไม่ยอมล้มเลิกจนกว่ารัชทายาทจะโดนยาพิษ แต่มีหรือที่จางยวี่โหร่วจะยอมปล่อยให้เป็นอย่างที่นางต้องการ

พอเห็นเป่ยจื่อเฉินกำลังยกถ้วยเหล้าขึ้นดื่มอีก จางยวี่โหร่วถึงกับใจหล่นตุ๊บ จำเป็นต้องงัดแผนออกมาใช้อีกครั้ง แสร้งทำเป็นไม่ทันระวังล้มทับไปบนร่างของรัชทายาท ในครั้งนี้ ไม่เพียงปัดถ้วยเหล้าหก แม้แต่เสื้อผ้าของเป่ยจื่อเฉินยังโดนเปียกไปด้วย

สีหน้าของเขาเปลี่ยนทันที คิดว่าจางยวี่โหร่วตั้งใจทำให้เขาเสียหน้า

ก่อนหน้านี้เขายังมีความรู้สึกดีๆกับจางยวี่โหร่ว นางไม่เพียงเป็นคุณหนูแห่งตระกูลจางที่งดงามมากเท่านั้น เสด็จพ่อยังต้องการให้เขาแต่งกับนางอีกด้วย

แต่เป่ยจื่อเฉินไม่ใช่คนที่เข้าใจเรื่องความรักสักเท่าไร ทั้งยังพูดไม่เก่ง จางยวี่โหร่วจึงย่อมไม่สนใจตัวเขา สุดท้ายไปเลือกเป่ยจื่อห้าว ทำให้เป่ยจื่อเฉินรู้สึกแค้นอยู่ในใจ แต่ด้วยนิสัยที่อ่อนแอสมองทึ่มของเขาทำให้ไม่กล้าพูดอะไรออกมา

ต่อมา ได้ทราบว่าจางยวี่โหร่วมีชื่อเสียงไม่บริสุทธิ์อีกต่อไป เพราะไปมีเรื่องรักสามเส้ากับองค์ชายสามและชิงผินอ๋อง ในใจของเขาจึงเปลี่ยนเป็นรังเกียจเดียดฉันท์ เห็นนางเป็นผู้หญิงมากรักหลายใจ ดีที่นางไม่ได้แต่งงานกับเขา ผู้หญิงประเภทนี้เขารับไม่ได้จริงๆ

มาตอนนี้ นางยังกล้ากลับมาสนใจตัวเขาอีกครั้ง สายตาของทุกคนต่างมองมาที่เขา แถมยังมาทำให้เสื้อผ้าสกปรกอีกด้วย เป่ยจื่อเฉินรู้สึกทนไม่ได้จริงๆ จึงผลักนางออกไปให้พ้นตัว

จางยวี่โหร่วถูกเขาผลักอย่างแรงจนล้มลงกับพื้น ไม่ได้แค่ล้มเบาๆ แต่ข้อศอกกับหัวเข่ากระแทกกับพื้นจนบาดเจ็บ พอนางเงยหน้าขึ้นก็เห็นสายตารังเกียจเดียดฉันท์ของเขา ในใจถึงกับนิ่งอึ้ง คนผู้นี้จะรู้ไหมว่า นางได้ช่วยชีวิตเขาไว้ถึงสองครั้งแล้ว

แต่จะว่ารัชทายาทก็ไม่ได้ เพราะคนอื่นก็ไม่ได้คิดแบบนั้น

ครั้งเดียวยังพอว่า แต่นี่เล่นเข้าไปชนซบอกรัชทายาทถึงสองครั้ง เท่านี้ก็เห็นแล้วว่าตั้งใจให้ท่าเขาเต็มที่ ทั้งที่มีองค์ชายสามกับชิงผินอ๋องแล้วแต่นางยังไม่พอใจ กล้าบังอาจทำให้รัชทายาทต้องมาแปดเปื้อนด้วย ช่างเป็นหญิงแพศยาจริงๆ น่ารังเกียจยิ่งนัก

แม้แต่ฮ่องเต้ยังแสดงสีหน้าประหลาดออกมา ส่วนเสียนเฟยก็มีสีหน้ากังวล ไม่เข้าใจว่าจางยวี่โหร่วทำไปเพื่ออะไรกัน นางไม่ใช่คนที่ไม่ไว้ตัวเลยนี่นา

จางยวี่โหร่วพยายามที่จะลุกขึ้น แต่ที่เป่ยจื่อเฉินผลักล้มลงเมื่อครู่นี้แรงมาก จนข้อเท้าพลิก ตอนนี้นางรู้สึกเจ็บปวดที่ข้อเท้าจนไม่สามารถเดินเองได้

คนที่อิจฉาจางยวี่โหร่วตอนที่นางได้หน้าไปเมื่อครู่นี้ถึงกับยิ้มเยาะ แบบนี้เรียกว่าลักไก่เขาไม่ได้สุดท้ายกลับมาทำร้ายตัวเอง เที่ยวยั่วยวนผู้ชายไปทั่ว สมควรแล้วที่โดนแบบนี้

ในเวลาแบบนี้เป่ยจื่อห้าวย่อมไม่ช่วยนางพูดแน่ เพราะเขาก็คิดเหมือนกันว่าจางยวี่โหร่วตั้งใจให้ท่ารัชทายาท ทำให้เขารู้สึกอับอายไปด้วย

มีแต่หลินจือเท่านั้นที่พอเห็นนางลุกไม่ขึ้น ก็รีบวิ่งเข้าไปอยู่ข้างๆจางยวี่โหร่ว คิดจะช่วยพยุงนางขึ้น กลับคาดไม่ถึงว่ามีมือขนาดใหญ่ผิวขาวเรียวบางเห็นข้อนิ้วชัดเจน ถึงตัวนางได้ก่อน เพียงสะบัดแขนเสื้อลอยขึ้น ก็อุ้มจางยวี่โหร่วขึ้นมาไว้ในอ้อมอก

เป็นชิงผินอ๋อง ! เขาลงมือจนได้ !

เขาไม่เห็นหรือว่าจางยวี่โหร่วจงใจให้ท่ารัชทายาทไปเมื่อครู่นี้สมควรรับกรรมแล้ว ทำไมยังออกหน้ามาช่วยนางอีก ทุกคนต่างไม่เข้าใจความคิดของเขาเลย