พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 47

ตอนที่47 เย่นอิ่งทูลขออภัยโทษ

ขณะที่จางยวี่โหร่ววิ่งออกมาจากห้องของหันยี่ฉี ทั่วใบหน้ารวมถึงขอบหูล้วนแดงก่ำไปหมด

ไอ้ปีศาจลามกยิ่งใหญ่ระยำที่น่าตาย กลางวันแสก ๆ รังแกผู้หญิงชาวบ้านที่ดี เมื่อครู่ทำไมไม่ทำให้เขาเจ็บปวดปางตายน่ะ

คิดถึงฉากนั้นที่เพิ่งเกิดขึ้นในห้องทรงพระอักษร อุณหภูมิบนใบหน้าของนางก็มิอาจลดลงมาได้ตั้งแต่ต้นจนจบ

ยังดีที่นางได้พยายามดิ้นจนในที่สุดก็หนีออกมาแล้ว มิฉะนั้นผลบั้นปลายมิอาจจินตนาการได้

วาจาของผู้ชายล้วนไม่น่าเชื่อถือจริงทั้งสิ้น กล่าวว่าอะไรต้องรอนางเปลี่ยนความตั้งใจ รอนางตกหลุมรักเขาจริงจึงจะแตะต้องสัมผัสนาง นี่เขาคิดจะกลืนกินวาจาของตนเองกลับไปหมดหรอกหรือ?

ไม่รู้ว่าหลังจากที่นางจากไปแล้ว ผู้ชายที่ยังรั้งอยู่ในห้องได้หัวเราะเบา ๆ ออกมาเล็กน้อย

ถ้าไม่ใช่ว่าเขายังจดจำคำมั่นสัญญาของเขาเองได้ นางคิดว่านางเองจะหนีออกมาได้ง่ายดายเช่นนี้หรือ?

ผ้าเช็ดหน้าสีชมพูอ่อนผืนหนึ่งหล่นอยู่ที่ข้างเตียงแล้ว เขาหยิบขึ้นมาสูดดมเบา ๆ คราหนึ่ง เป็นกลิ่นกายหอมที่คุ้นเคยบนร่างนาง

บนผ้าเช็ดหน้าไหมปักไว้ด้วยนกยวนยางเล่นน้ำคู่หนึ่ง งานเย็บปักถักร้อยที่ละเอียดอ่อนมาก ด้านหลังใช้ด้ายไหมสีแดงโยงผูกเป็นตัวอักษร “ซวง” ตัวหนึ่ง กลับเป็นฝีมือนางจริง ๆ

ผู้ชายมองดูคราหนึ่งแล้วก็อดไม่ได้ที่จะยักมุมปากขึ้นมาเล็กน้อย

เขาบรรจงพับผ้าเช็ดหน้าไหมอย่างดีด้วยความละเอียดอ่อน หลังจากนั้นวางใส่ไว้ในช่องว่างระหว่างเสื้อผ้าของเขาเอง นี่จึงได้ลุกขึ้นมา เดินออกไปจากประตู

...

นี่เป็นครั้งที่สามที่จางยวี่โหร่วได้มาพระตำหนักชิงผินอ๋องแล้ว

งานอภิเษกสมรสวันนั้นรีบเร่งมากเกินไป ยกเว้นหอประชุมและห้องใหม่ นางยังไม่ได้ไปที่อื่นจริง ๆ วันต่อมาก็ได้รับพระราชโองการให้เข้าเฝ้าในพระราชวังโดยด่วน หลังจากนั้นก็ไม่เคยกลับมาอีกเลย

ครั้งที่สอง นางรีบมาขอความช่วยเหลือให้เขาช่วยตรวจสอบเรื่องเป่ยจื่อห้าวแอบลักลอบซ่องสุมกำลังทหาร หลังจากนั้นก็ถูกเย่นอิ่งลอบสังหาร ยิ่งยุ่งเหยิงมากขึ้น

ครั้งนี้ในที่สุดก็สงบลงเล็กน้อย ดูเวลายังเร็วเกินไป จึงไม่เร่งรีบที่จะกลับไปแต่เช้าขนาดนั้น

ทิวทัศน์สวนดอกไม้หลังพระตำหนักชิงผินอ๋อง สวยงามมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งต้นหลิวแถวนั้นที่ด้านข้างทะเลสาบน้อย กิ่งต้นหลิวที่บอบบางลู่โอนไปมาตามลมอย่างสบาย ช่างสุขใจเพลินตาจริง ๆ

จางยวี่โหร่วพบแผ่นหินเรียบแบนลื่นมนก้อนหนึ่งนั่งลงแล้ว หลังจากนั้นท้าวคางชมดูทัศนียภาพตรงเบื้องหน้าอย่างเพลิดเพลิน

ยังดีในที่สุดหันยี่ฉีได้ให้คำตอบที่ชัดเจนแก่นางแล้ว เรื่องนั้นเขาจะทำอย่างสุดใจ ขอเพียงต้องใช้เวลาเล็กน้อย

นางเองก็รู้อย่างชัดเจน นั่นไม่ได้เป็นเรื่องที่จะทำได้ง่ายดาย ความลึกซึ้งในแผนการในใจของเป่ยจื่อห้าวเป็นเรื่องยากที่ผู้คนจะจินตนาการได้

ถ้านางไม่ได้นำความทรงจำของชีวิตในภพก่อนติดตัวมาด้วย ก็ไม่มีใครเคยคิดได้ว่าเขาท่านอ๋องซึ่งมีท่าทีสง่างามไร้การงาน อยู่ว่าง ๆ ไม่แย่งชิงกับโลก เบื้องหลังได้ซ่อนตัวลึกอยู่ขนาดนี้

ดูไปแล้ว เขาได้ริเริ่มเตรียมการไว้นานมาแล้ว ดวงตาหลายคู่ขนาดนั้นบนล่างในราชสำนักนี้ กลับไม่มีใครสักคนที่ได้รู้เรื่องนี้ ถ้าจะค้นหาขุมกำลังทหารกองนั้นออกมา ย่อมไม่ง่ายดายขนาดนั้นเด็ดขาด

ตอนนี้นางมีหันยี่ฉีช่วยเหลือ เชื่อว่าเขายิ่งมีความสามารถมากกว่าตระกูลจางในการตรวจสอบเรื่องนี้ออกมาได้

ในใจนางกำลังหมกมุ่นครุ่นคิดเรื่องนี้ เวลานี้จู่ ๆ ความรู้สึกสัมผัสที่หกให้รู้สึกว่าราวกับมีใครอยู่ข้างหลัง นางประสาทตึงเครียดไปครา รีบหันตัวมา หลังจากนั้นก็ได้เห็นใบหน้าที่ดูเหมือนจะคุ้นเคยบ้าง ไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้นหรอกหรือที่คิดจะลอบสังหารเพราะหันยี่ฉี

เวลานี้จางยวี่โหร่วมองดูหล่อน พบว่าสีหน้าของหล่อนเงียบสงบมาก ไม่ได้มีลักษณะโกรธแค้นเฉกเช่นในวันนั้น แต่นางกลับไม่ได้ละเลยเมื่อครู่ที่ได้มองเห็นหล่อนในปราดเดียว ในดวงตาของหล่อนมีความแค้นเคืองเข้ากระดูกเล็กน้อยที่ยังไม่ได้หายวับไป แม้ว่าค่อย ๆ ดับสูญสลาย แต่กลับถูกนางจับได้แล้ว