พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 48

ตอนที่48 เพียงแค่ล้อเล่น

ในที่สุดเย่นอิ่งก็ได้ทำความเข้าใจความหมายของนาง ผู้หญิงคนนี้ดูลักษณะเหมือนไม่คิดอยากอภิเษกสมรสกับท่านอ๋องอย่างสิ้นเชิง

ก็ใช่ ในหนานหชู่ เกือบทุกคนล้วนเชื่อว่าท่านอ๋องเป็นคู่ปรับพิชิตภรรยา พระชายาได้ตายไปแล้วเจ็ดคน อีกทั้งร่างยังป่วยมากด้วยโรคเรื้อรัง เวลาที่โรคกำเริบจะน่ากลัวสยดสยองมากสุด ๆ ดังนั้นไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าอภิเษกสมรสเข้ามาในพระตำหนักชิงผินอ๋องโดยสิ้นเชิง

นางในฐานะที่เป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลจาง ตั้งแต่เด็กก็ได้รับการเลี้ยงดูอบรมอย่างดี ยังได้หมั้นหมายกับองค์ชายสาม ถ้างั้นนางก็ยิ่งไม่คิดรั้งอยู่จึงจะถูก

ดูเหมือนชั่วพริบตาที่มั่นใจได้ว่าความคุกคามของจางยวี่โหร่วเป็นศูนย์แล้ว เย่นอิ่งก็ได้วางใจลงได้ทันที

โอ้ พระตำหนักชิงผินอ๋อง เป็นสถานที่ที่หล่อนพูดว่าเข้าก็เข้า พูดว่าออกก็ออก คิดจากไป ไม่ใช่เรื่องง่ายปานนั้น

เคยบอกว่าผู้หญิงคนนี้มีคุณค่าการใช้สอยสำหรับพวกเขามากยิ่ง ในเมื่อเป็นเช่นนี้ นางก็ยิ่งมิอาจจากไปแล้ว

จู่ ๆ เย่นอิ่งหัวเราะเสียงเบา ๆ คราหนึ่ง ปรากฏรอยยิ้มอ่อนโยนออกมา

“พระชายาไม่ต้องจำเป็นต้องทดสอบแล้วข้าพูดจากใจจริงทุกคำ ไม่ได้คิดแย่งชิงท่านอ๋องกับพระชายาทั้งสิ้น ท่านอ๋องทรงรักพระชายาจริง ๆ และขอให้พระชายาทรงทำหน้าที่เป็นภรรยาที่ดีคนหนึ่งอย่างสุดกำลัง สืบสานวงศ์ตระกูลประสูติราชโอรสเพื่อท่านอ๋องในเร็ววันเพค่ะ”

ในเมื่อท่านอ๋องเพียงคิดต้องการที่จะใช้ประโยชน์จากผู้หญิงคนนี้เท่านั้น และนางก็ไม่คิดต้องการอภิเษกสมรสกับท่านอ๋อง ถ้างั้นเย่นอิ่งยังกังวลอะไรอีกน่ะ ตอนนี้มองดูผู้หญิงคนนี้ประสบความพ่ายแพ้ หล่อนกลับรู้สึกมีความสุขมากเสียจริงน่ะ

ดูเหมือนจางยวี่โหร่วพลันก็ไม่เข้าใจหล่อนแล้ว เย่นอิ่งคนนี้ที่แท้เป็นเรื่องอะไรกันอ่า?

หล่อนไม่ใช่รักชอบหันยี่ฉีมากหรือ ตอนนี้หล่อนกลับต่างหลีกทางประเคนใส่มือให้ด้วยใจกว้างแบบนี้ ทำไมหล่อนยังมีลักษณะหลบหลีกแทบไม่ทันเช่นนี้ หรือว่ายี่สิบไม้กระดานโบยตีจนหล่อนกลัวแล้ว จึงได้รวบเก็บความคิดของตน หลังจากนั้นเปลี่ยนความคิดไปแล้ว?

หันยีฉีที่น่าตายนี่ ทำไมจึงได้ลงมือกับหล่อนหนักแบบนี้ คนอื่นจะว่าอย่างไรก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง อีกทั้งยังเป็นผู้หญิงที่รักชอบเขาคนหนึ่ง เขาทำแบบนี้ไยมิใช่ทำร้ายหัวใจของผู้อื่นจนทะลุพรุนไปหมดแล้วหรือ?

ในจิตใจของจางยวี่โหร่วก็ได้กลับต่อว่าความไร้น้ำใจของเขาแทนเย่นอิ่ง

เวลานี้ ในดวงตาของเย่นอิ่งขยับเล็กน้อยคราหนึ่ง ในแววตามีประกายคมเฉียบกระแสหนึ่ง เพียงน่าเสียดาย จางยวี่โหร่วที่กำลังใช้ความคิดคาดเดากลับไม่ได้พบเห็น

“พระชายา ข้าน้อยขอสาบานว่าไม่มีความรู้สึกส่วนตัวต่อท่านอ๋องแต่อย่างใด พระองค์ก็ทรงโปรดอย่าได้บีบคั้นถามข้าน้อยแล้วเพค่ะ”

โอกาสดีเช่นนี้ ทำไมนางจะปล่อยทิ้งเช่นนี้ไปได้?

จางยวี่โหร่วจับมือหล่อนไว้อย่างตื่นเต้น “เจ้าไม่ใช่กังวลว่าหันยี่ฉีจะดุด่าลงโทษเจ้ามิใช่หรือ? วางใจได้แล้ว มีข้าช่วยหนุนหลังให้เจ้า ไม่ปล่อยให้เขารังแกเจ้าอีกเด็ดขาด ถ้ามิฉะนั้น ตอนนี้ข้าไปบอกเขา ให้เขารับเจ้าเป็นพระสนมรอง?”

สามารถกลายเป็นผู้หญิงของท่านอ๋อง เป็นความฝันใฝ่ที่เย่นอิ่งคิดหวังให้บรรลุเป็นจริง แต่ความสุขของหล่อนไหนเลยต้องให้ผู้หญิงคนนี้มาบริจาคให้ทาน ยิ่งไม่ต้องพูดว่านางเป็นพระชายา ให้หล่อนเองเป็นพระสนมรอง หล่อนไม่มีวันอยู่ภายใต้อาณัติใครเด็ดขาด หล่อนต้องการเป็นผู้หญิงคนเดียวของท่านอ๋อง!

“พระชายา เช่นนี้...ไม่ดี! ท่านอ๋อง พระองค์ทรงจริงใจต่อท่าน ถ้าให้ท่านอ๋องทราบว่าท่านทำแบบนี้ พระองค์ต้องทรงพิโรธแน่ ๆ เพค่ะ”

“ไม่เป็นไร พระองค์จึงไม่ทรงพิโรธ แต่พระองค์ก็ยังทรงชมเชยท่านผ่านข้า ว่าท่านงดงามใจกว้าง ทำการอย่างมีความสามารถคล่องแคล่วมีไหวพริบ เป็นสตรีดีงามที่หายากคนหนึ่งจริง ๆ น่ะ” เพื่อจับใจเย่นอิ่งให้ได้ จางยวี่โหร่วแทบจะเทออกไปหมดแล้ว

“ใช่หรือ ทำไมเปิ่นหวางจำไม่ได้ว่าเคยตรัสพระคำเหล่านี้มาก่อน”

เสียงเย็นชาเสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลัง เห็นได้ชัดว่าเป็นฤดูใบไม้ผลิที่อบอุ่น ดอกไม้บานสะพรั่ง แต่จางยวี่โหร่วกลับรู้สึกมีลมเย็นระลอกหนึ่งพัดกรรโชกผ่านข้างหลัง เย็นยะเยือกจนนางหนาวสะท้านขึ้นมา

นี่ คงไม่ซวยแย่ขนาดนั้นหรอกน่ะ!

นางได้เห็นก้นบึ้งดวงตาเย่นอิ่งมีรอยยิ้มได้ใจแผนชั่วร้ายสำเร็จกระแสหนึ่งแวบผ่านไป พลันโกรธจนไฟลุกท่วมสามจ้าง ผู้หญิงคนนี้เจตนาชัด ๆ