พลิกปฐพี ชายาไร้ใจ นิยาย บท 76

ตอนที่76 โชคชะตากำหนด

“เฉินกั๋วกง วาจาเหล่านี้กล่าวไม่ถูกน่ะ สัญญาเดิมพันนี้เป็นธิดาทองพันชั่งของท่านได้กำหนดกับข้าด้วยหล่อนเอง ในเวลานั้นผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์หลายคนขนาดนั้นล้วนมองดูกัน หรือว่าพวกเจ้าจะผิดวาจาอย่างเปิดเผยหรือ? ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไปแล้ว ไยมิใช่ทุกคนล้วนคิดว่าพวกเจ้าตำหนักเฉินกั๋วกงต่างยึดถือชื่อเสียงน่าเชื่อถือเป็นเรื่องเด็กเล่น ภายหน้าแพร่ไปถึงฮ่องเต้ที่นั่นแน่นอนย่อมไม่กล้ามอบหมายงานที่สำคัญให้เจ้าอีก เจ้าต้องคิดใคร่ครวญผลบั้นปลายในเรื่องนี้ให้จงดีอ่า”

เห็นได้ชัดว่าเวลานี้นางกำลังแย้มยิ้มดุจดอกไม้ แต่เฉินกั๋วกง ดูไปแล้วกลับน่ากลัวยิ่งกว่าผีร้ายที่มาจากนรกอเวจี

ไอ้จางยวี่โหร่วที่น่าตายนี่ กลายเป็นปากกล้าคมคายเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไร ตอนนี้นางกำลังบีบคั้นพวกเขาพ่อลูกทั้งเป็นให้ไปสู่หนทางแห่งความตายชัด ๆ

คนตระกูลจางไม่มีผู้ใดยับยั้งสักคนอย่างสิ้นเชิง ทั้งหมดกำลังดูตลกของพวกเขา เขาก็นับว่าเข้าใจแล้ว วันนั้นในราชสำนัก เขานำเฉินซูเสียนไปในท้องพระโรงคิดจะกัดคืนหนึ่งคำ นับว่าได้ทำผิดต่อตระกูลจางอย่างสมบูรณ์แล้ว

จางยวี่โหร่วเป็นแก้วตาดวงตาในฝ่ามือของตระกูลจาง ตอนนี้พวกเขาได้จงเกลียดจงชังเขาเข้ากระดูกอย่างสิ้นเชิง ไหนเลยจะช่วยเขาอีก?

วันนี้พวกเขาตำหนักเฉินกั๋วกงได้อับอายขายหน้าหมดอย่างสิ้นเชิง ก็ไม่ขาดแคลนเรื่องนี้อีกเรื่องแล้ว

หรือว่าเขาสามารถจ้องมองดูธิดาของเขาถูกตัดลิ้นทิ้งจริง ๆ จากนั้นกลายเป็นคนพิการคนหนึ่งหรือ?

เฉินกั๋วกงตวัดชายเสื้อคลุมขึ้นมา หลังจากนั้นคุกเข่าลงกับพื้น เขาเป็นขุนนางสำคัญของราชสำนักแท้ ๆ ตอนนี้กลับคุกเข่าลงต่อหญิงสาวเล็ก ๆ คนหนึ่ง ฝูงชนดูแล้วนี่ สมควรที่จะช็อกแค่ไหน

“ขอคุณหนูจางโปรดเปิดทางออกด้านหนึ่ง ละเว้นธิดาน้อยเถิด”

ครั้งนี้ไม่ว่าพวกเขาพ่อลูกทำเรื่องอะไรไปแล้ว การคุกเข่าก้มศีรษะลงนี้ล้วนควรหายกันแล้วอย่างสมบูรณ์

คุกเข่าก้มศีรษะลง ยอมทนรับความอัปยศอดสู สำหรับเฉินกั๋วกงแย่ยิ่งกว่าฆ่าพวกเขาทิ้งซะ

กระทั่งคนตระกูลจางต่างก็รู้สึกว่าคราวนี้ควรเพียงพอแล้ว

แต่มีเพียงจางยวี่โหร่วเท่านั้น ในก้นบึ้งดวงตายังคงเย็นเยือกมิอาจหลอมละลายเปิดออกได้

นางไม่มีวันลืมเด็ดขาด ค้นหารวบรวมหลักฐานในการทุจริตและการติดสินบนของตระกูลจางที่ได้ในชาติปางก่อน ผลักดันให้พวกเขาตระกูลจางไปสู่ทางตัน ก็คือเฉินกั๋วกงท่านนี้ที่อยู่ตรงหน้า

ไม่ว่าเขาจะได้รับคำสั่งจากเป่ยจื่อห้าวมาทำการโดยแท้ หรือจงใจทำเอง ล้วนไม่สามารถให้อภัยได้

เรื่องในวันนี้เป็นเพียงการเริ่มต้นเรื่องหนึ่งเท่านั้น นางเพียงแค่ให้บทลงโทษแก่เขาเล็กน้อย นางจะให้พวกเขาได้ลิ้มรสการตกลงมาจากที่สูงดี ๆ

“ในเมื่อเฉินกั๋วกงมีความจริงใจเช่นนี้ ดังนั้นเห็นแก่หน้าของเฉินกั๋วกง เรื่องนี้ข้าก็ไม่เอาความแล้ว บุญคุณความแค้นได้ลบล้างกันหมดแล้ว อีกทั้งท่าน พ่อและปู่ของข้าเป็นขุนนางในราชสำนักด้วยกัน ภายภาคหน้าต้องสนับสนุนซึ่งกันและกันแน่นอน อย่าได้เพราะเรื่องนี้ทำให้ในใจเกิดช่องว่างจึงจะถูกอ่า”

“นี่แน่นอน นี่แน่นอน!” ตอนนี้เฉินกั๋วกงก็ได้แต่พยักหน้าเห็นด้วยไม่หยุดแล้ว “ถ้าเป็นเช่นนี้ ข้าก็พาธิดาน้อยลาไปก่อนแล้ว”

ส่งสัญญาณสายตาไปครา ให้สาวใช้ด้านข้างพยุงเฉินซูเสียนขึ้นมาแล้ว หลังจากนั้นพวกเขาไม่กี่คนก็รีบจากไปอย่างรวดเร็ว ฝีก้าวล้วนดูรีบร้อนสุด ๆ ไหนเลยมีท่าทีอวดดีหยิ่งผยองเช่นนั้นดั่งเช่นตอนที่มาอีก

เรื่องในวันนี้ก็ได้ยุติลงทันทีเช่นนี้แล้ว คนตระกูลจางดูไปแล้วกลับรู้สึกสะใจมาก ความโกรธที่ควรระบายก็ได้ออกมาแล้ว แต่ไม่ได้เป็นที่น่าพอใจของผู้คนมากนักหรือ?

...

ขับไล่ซ้ายขวาถอยออกไปแล้ว เพียงเหลือพวกเขาไม่กี่คนคุยกันตามลำพัง