พลมังกรเวทย์ประการ นิยาย บท 31

เซียวจ้านและเจียงอวี่โหรวกลับมาที่รถแล้ว ระหว่างทาง เจียงอวี่โหรวอยู่ในภวังค์ สีหน้าเป็นกังวล ปากก็พูดไม่หยุดว่า “เซียวจ้าน ทำยังไงดี? พวกเขาจะเกลียดเราไหม ? เงื่อนไขที่คุณเพิ่งพูดไปเหล่านั้น มันน่ากลัวเกินไปแล้ว ฉันกังวลว่าคุณปู่จะจำหลานสาวคนนี้ไม่ได้อีกแล้ว....”

ยิ่งพูดมากเท่าไหร่ เจียงอวี่โหรวก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจมากเท่านั้น

เซียวจ้านบีบมือเล็ก ๆ ของเจียงอวี่โหรว พูดปลอบโยน “อย่ากังวลไปเลย พวกเขาจะต้องมาขอร้องให้คุณกลับไปแน่นอน เพราะว่า ความร่วมมือนี้เป็นโอกาสที่หายากสำหรับตระกูลเจียงในหลายปีที่ผ่านมา ! ถ้าคุณปู่ของคุณต้องการให้ตระกูลเจียงก้าวไปสู่ระดับที่สูงขึ้น และต้องการให้ตระกูลเจียงพัฒนาต่อไป ก็จะต้องมาขอร้องให้คุณกลับไปอย่างแน่นอน ”

“แต่ว่า คุณปู่แก่มากแล้ว ฉันทนไม่ได้ ที่จะขอให้เขาขอร้องฉัน ฉันกลัวว่า……” เจียงอวี่โหรวยังใจดีเกินไป แม้แต่ในเวลานี้ เธอยังคงนึกถึงเจียงไท่ชาง

“อวี่โหรว คุณอยากจะถูกดูแคลนจากตระกูลเจียงตลอดชีวิตที่เหลือของคุณเหรอ ? “ คุณไม่ได้บอกว่าคุณอยากกลับไปหาตระกูลเจียง มาตลอดเหรอ ? ” เซียวจ้านถาม

“แต่ว่า……” เจียงอวี่โหรวลังเล สีหน้าดูสับสนเป็นอย่างมาก

“เชื่อผม ผมจะจัดการให้เอง” เซียวจ้านกล่าว

เจียงอวี่โหรวสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพยักหน้าอย่างหนักแน่นและพูดว่า “ตกลง ฉันจะฟังคุณ ! ”

ขณะที่พูด มือเล็ก ๆ ของเธอก็จับมือใหญ่ของเซียวจ้านไว้แน่นโดยไม่รู้ตัว

“อย่างไรก็ตาม คุณรู้ได้ยังไงว่าผู้พันหานไม่ชอบให้ของขวัญ ? ” เจียงอวี่โหรวกะพริบตาถามอย่างสงสัย ในตอนนี้จิตใจของเธอเต็มไปด้วยเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น

นี่มันเกินความคาดหมายเกินไปแล้ว ตอนนี้มีตระกูลและธุรกิจที่ร่ำรวยและมีอำนาจอยู่มาก แต่ลี่หมิน กรุ๊ปก็ยังคงเลือกเธอ เจียงอวี่โหรว

หรือว่าเซียวจ้านจะรู้จักกับหานลี่หมินคนนั้น ?

“อธิบายง่าย ๆ นะ หานลี่หมินเป็นผู้นำ เขาเป็นทหาร ทหารต้องมีวินัยเหมือนเหล็ก ! นอกจากนี้ ผมได้ยินมาว่า หานลี่หมินคนนี้ซื่อสัตย์และเที่ยงตรงมาก ! ผู้คนที่ให้ของขวัญเหล่านั้น ล้วนเป็นการดูถูกหานลี่หมินอย่างสมบูรณ์ บางทีพวกเขาจะถูกสอบสวนในสองสามวัน” เซียวจ้านอธิบาย

เจียงอวี่โหรวมื่อฟังแล้วก็พยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า ราวกับว่าเธอเป็นแบบนี้มาตลอด

เซียวจ้านถอนหายใจด้วยความโล่งอก ไม่ใช่ว่าเขาไม่เต็มที่จะบอกตัวตนของตัวเองในตอนนี้ให้เจียงอวี่โหรว อย่างไรก็ตาม เขากังวลว่าเนื่องจากตัวตนของเขา จะสร้างปัญหาที่ไม่จำเป็นให้กับเจียงอวี่โหรวและเข่อเข่อ

นอกจากนี้ ความบาดหมางทางสายเลือดระหว่างตระกูลหนิงและสี่ตระกูล เขายังไม่ได้ชำระแค้น！

ก่อนจะแก้แค้น เซียวจ้านจำเป็นต้องสงบเสงี่ยม !

วิลล่าตระกูลเจียง

ห้องนั่งเล่นห้องโถงชั้นใน ลูกหลานสายตรงของตระกูลเจียงนั่งเต็มไปหมด

ในขณะนี้สีหน้าของเจียงไท่ชางเคร่งขรึมเย็นชา ฟังเสียงของเจียงเหม่ยเหยียนที่ลุกเป็นไฟ

“คุณปู่ ! เซียวจ้านคนนั้นมันหยิ่งยโสโอหังเกินไปแล้ว ! เขาต้องการให้เราเอาเกี้ยวใหญ่ไปเชิญเจียงอวี่โหรวกลับมา และยังให้ฉันคุกเข่าขอโทษเธอ และยังพูดว่า……” เมื่อเจียงเหม่ยเหยียนพูดถึงตรงนี้ น้ำเสียงของเธออ่อนลง

“ยังมีอะไรอีก ! พูดมา ! ”

สีหน้าของเจียงไท่ชางดูบูดบึ้ง และทุบไม้ค้ำในมือด้วยความโกรธบนกระเบื้องหินอ่อนสีฟ้า เสียงดังปัง !

“เขาบอกว่า ต้องการให้คุณปู่ไปเชิญด้วยตัวเอง……” เจียงเหม่ยเหยียนพูดอย่างอ่อนแรง

ทันใดนั้น สายตรงของตระกูลเจียงในห้องนั่งเล่นก็ระเบิดโมโห !

“อะไรนะ ? ต้องการให้คุณพ่อไปเชิญด้วยตัวเอง ? ! นี่ นี่ นี่……นี่มันอุกอาจเกินไปแล้ว ! ”

“เซียวจ้านผู้นี้ ! มันก็เป็นเพียงหมาไร้ญาติ เป็นขยะที่เกษียณแล้ว ! ยังกล้าที่จะเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องของตระกูลเจียงของเรา ! คุณพ่อ เราต้องไม่ตอบตกลง ! ”

เจียงเฉินถือโทรศัพท์มือถือ และตะโกนเสียงดัง “แม่ ! ไม่เพียงแค่ 100 ล้าน แม่ดูสิ นี่มันราคาภายนอก พันล้าน！มันเทียบกับสิบตระกูลเจียงแล้ว！”

“อะไรนะ ? ! หนึ่งพันล้าน ! ! ! โอ้แม่เจ้าเจียงอวี่โหรว8คนนี้ทำอะไรกันแน่ ถึงได้อาศัยอยู่ในวิลล่าที่สวยงามเช่นนี้ ? ”“ใจของสวีเฟินเต้นด้วยความประหลาดใจ

ถ้าสิ่งนี้ให้ตัวเองและลูกชายอยู่ มันจะสวยงามและสบายขนาดไหนกัน！

เจียงเสวโป๋เดินไปข้างหน้าโดยไม่พูดอะไรสักคำ และทั้งสามคนก็เดินมาถึงหน้าประตูวิลล่า

ในขณะนี้ หลงอีก้าวไปข้างหน้า หยุดทั้งสามคน และพูดอย่างเย็นชาว่า “พวกคุณเข้ามาได้อย่างไรกัน ?！”

เจียงเสวโป๋ตกตะลึงครู่หนึ่ง ถูกท่าทางที่น่าเกรงขามและแววตาที่น่าสะพรึงกลัวของหลงอี เขาพูดตะกุกตะกัก “ฉัน……ฉันมาหาลูกสาว เธอชื่อเจียง อวี่โหรว ”

เมื่อหลงอีได้ยิน ดวงตาของเขาก็แข็งค้างและเขาเหลือบมองไปที่สวีเฟินและเจียงเฉิงที่แอบอยู่ข้างหลังเขา และถามกลับไปว่า “ตระกูลเจียง ? ”

สวีเฟินรีบก้าวไปข้างหน้ายิ้มพูด “ใช่แล้ว ฉันเป็นแม่ของเธอ คุณรีบให้เธอออกมาเจอพวกเราเถอะ！”

โดยไม่คาดคิด หลงอีตะโกนออกมาอย่างเย็นชา “ขอโทษด้วย ! เธอไม่อยู่！ พวกคุณกลับไปเถอะ！”

“ไม่อยู่ ? จะเป็นไปได้ยังไง ！นังสารเลวนั่นจงใจหลบพวกเราหรือใช่ไหม ? ไม่ได้ คุณรีบไปเรียกเธอออกมา ตัวเองแอบอาศัยอยู่วิลล่าที่ดีขนาดนี้ ก็ไม่รู้จักกลับไปเรียกพวกเรามาอาศัยอยู่ด้วย！”สวีเฟินเปลี่ยนสีหน้าทันที และตะโกนออกมาอย่างชั่วร้าย

“บังอาจ ! ”

หลงอีพูดด้วยความโกรธ เจตนาฆ่าปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา ! เขายกมือขึ้นตบไปที่หน้าสวีเฟินอย่างแรง

และพูดอย่างเย็นชาว่า “ตะโกนโวยวายอยู่ตรงนี้ พวกคุณอยากตายเหรอ ?！”