การเย้ยหยันอย่างกะทันหัน ทำให้อู๋ควนเย่สั่นสะท้านไปทั้งตัว เขามีความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ราวกับว่า เซียวจ้านที่อยู่ต่อหน้าเขาคือ
การดำรงอยู่ที่ไม่อาจเอาชนะได้ !
อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกนี้หายไปอย่างรวดเร็ว เพราะ เซียวจ้านไม่สนใจเขา แต่ดึงเจียงอวี่โหรวออกจากกลุ่มคนและจากไป
“เชี้ยเอ้ย นี่มันอะไรกันวะ!”
อู๋ควนเย่สาปแช่งด้วยความโกรธ หันกลับมาและรีบพูดกับเจียงไท่ชางสองสามคำ จากนั้นก็จากไป
สมาชิกที่เหลือของตระกูลเจียง ในขณะนี้กำลังจ้องมองกันและกัน อย่างงุนงง
พวกเขาต่างกระซิบกระซาบถึงตัวตนของเซียวจ้าน ว่าเขารู้จักผู้พันหานจริง ๆ นี่เป็นข่าวใหญ่แน่นอน !
“เสวโป๋ ถามเจียงอวี่โหรวอย่างรอบคอบเกี่ยวกับเรื่องของวันนี้ จะต้องค้นหาความสัมพันธ์ระหว่างเซียวจ้านและผู้พันหานลี่หมิน ! ” เจียงไท่ชาง ทิ้งประโยคหนึ่งไว้ และจากไปกับสมาชิกตระกูลเจียง
เจียงเสวโป๋สีหน้าดูลังเล มองไปที่สวีเฟินและเจียงเฉิน จากนั้นทั้งสามก็เดินไปที่ยังลานเล็ก ๆ
อย่างไรก็ตาม หลังจากนั้นไม่นาน สวีเฟินและเจียงเฉินก็ออกมาสบถด่า โดยยังคงสบถอย่างไม่ใส่ใจ “ช่างโชคร้ายเสียจริง ! ยังคิดว่าจะมีความสัมพันธ์อะไรเกี่ยวข้องกับผู้พันหานลี่หมิน ที่แท้ก็เป็นการดูแลทหารผ่านศึกก็เท่านั้น ! ถุย ! ”
เจียงเสวโป๋ก็ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และเดินออกจากลานเล็ก
จนกระทั่งคืนที่สอง เซียวจ้านดึงเจียงอวี่โหรวที่แต่งตัวอย่างประณีต อุ้มเข่อเข่อในชุดเจ้าหญิงสีขาวและออกจากลานเล็ก ๆ
วันนี้ ตระกูลเจียงได้จัดเตรียมรถ Alphard สองสามคันเป็นพิเศษเพื่อไปเข้าร่วมงานเลี้ยงที่เขตทหารใหญ่ซูหาง ในคืนนี้ !
ตื่นเต้นมาก จนมือสั่น !
ตระกูลเจียงทุกขึ้นขึ้นรถด้วยอารมณ์ที่มีความสุขมาก
อย่างไรก็ตาม เมื่อถึงเซียวจ้านและเจียงอวี่โหรว เจียงเหม่ยเหยียนก็หยุดขวางประตูรถด้วยความโกรธ และพูดด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย “ทำอะไร ? พวกคุณยังอยากนั่งรถไปเหรอ ? ก็ไม่ดูสถานะตัวเองเลยนะ นี่เป็นรถAlphard หนึ่งล้านเชียวนะ! พวกคุณขึ้นแท็กซีไปเองเถอะ ! ”
หลังจากนั้น เจียงเหม่ยเหยียนก็ให้คนขับปิดประตู
คนตระกูลเจียงบนรถ ก็แสดงสีหน้าเยาะเย้ย ต่อเซียวจ้านและเจียงอวี่โหรวผ่านหน้าต่างรถบานต่าง ๆ
“พวกคุณดูพวกเขาสิ น่าสงสารจริง ๆ เลย ฉันทนไม่ไหวแล้ว ……ฮ่า ฮ่า ฮ่า ”
“แท็กซี่เหรอ ? พวกเขาเรียกแท็กซี่ได้สิถึงจะแปลก เกรงว่าพวกเขาต้องเดินไปแล้วล่ะ ! ”
“เอาละ เอาละ พูดอะไรกับพวกเขา เราไปกันเถอะ ”
หลังจากนั้น รถ Alphardหลายคันก็ออกจากตระกูลเจียง ทิ้งให้เจียงอวี่โหรวทำอะไรไม่ถูกในสายลม
เธอสวมชุดราตรีสีดำ และตอนนี้เธอดูเศร้าโศกเป็นอย่างมาก มองเซียวจ้านแล้วพูดว่า “ถ้างั้น พวกเราเรียกแท็กซี่ไปกัน ? ”
เซียวจ้านยิ้มจาง ๆ โอบแขนจางอวี่โหรวแล้วพูดว่า “ได้ ผมเรียกรถเอง ”
หลังจากพูดจบ เซียวจ้านก็ยื่นมือออกไปเกาจมูกใส ๆ ของเข่อเข่อ และถามว่า “เข่อเข่อ อยากนั่งรถคนใหญ่ไปเที่ยวไหม ? ”
“ได้ค่ะคุณพ่อ เข่อเข่ออยากนั่งรถคันใหญ่ ”เข่อเข่อตบมือน้อย ๆ ของเธออย่างมีความสุข ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความคาดหวังและความสุข
จากนั้น เซียวจ้านก็กดหมายเลขโทรศัพท์ออก และพูดง่าย ๆ สองสามประโยค
ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา ณ สุดถนน ทันใดนั้นก็มีเสียงดังกึกก้องขึ้น !
พื้นดินทั้งหมดก็สั่นสะเทือนเช่นกัน !
เสียงดังกล่าว ทำให้เจียงอวี่โหรวตกใจ เธอหันศีรษะและเห็นกระบอกปืนสีเขียวยาวสองสามกระบอกที่ปลายถนน !
จากนั้น เธอถึงเห็นอย่างชัดเจน แท้จริงแล้วเป็นรถถังสี่คัน ! ! !
รถถังคันหน้าสุดได้รับการตกแต่งเป็นพิเศษด้วยดอกไม้ และรถถังสามคันก็คุ้มกันอยู่ด้านหลัง !
ภาพนี้ ทำให้คนเดินถนนสองข้างทางต้องเหลียวหลังมอง !
“พระเจ้า ! ฉันเห็นอะไรกัน ? รถถังสี่คัน ! ”
“แม่เจ้า ! นี่เป็นวิธีการแบบไหนกัน ถึงมีรถถังสี่คันกำลังมา ! ”
“รีบดูซิ ! ดูเหมือนว่าจะไปทางวิลล่าตระกูลเจียงแล้ว ! ”
ตกใจ !
ช็อก !
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลมังกรเวทย์ประการ