พลมังกรเวทย์ประการ นิยาย บท 38

“อ๊ะ? ครับ ครับ ครับ ! ผมจะไปเดี๋ยวนี้ ! ”

พ่อบ้านก็ตกใจเช่นกัน สีหน้าของเขาซีดเซียว เขาหันหลังกลับและวิ่งอย่างดุเดือดไปยังลานเล็ก ๆ ที่เซียวจ้านและเจียงอวี่โหรวอาศัยอยู่ในขณะนี้

ว่ากันว่าเป็นลานภายใน แต่จริง ๆ แล้วเป็นสถานที่เล็ก ๆ ขนาดหกสิบถึงเจ็ดสิบตารางเมตร เคยเป็นคอกสุนัขและมันถูกดัดแปลงเป็นห้องพิเศษโดย เจียงเหม่ยเหยียน จุดประสงค์คือทำให้ครอบครัวสามคนของเจียงอวี่โหรวอับอาย

อย่างไรก็ตาม เจียงอวี่โหรวและเซียวจ้านไม่สนใจ และในขณะนี้พวกเขากำลังหยอกล้อเข่อเข่อกันอย่างมีความสุขอยู่ในห้อง

เสียงหัวเราะเหมือนระฆัง ดังกระจายไปทั่วลานขนาดเล็ก

พ่อบ้านหอบหนัก ยืนอยู่ที่ประตูแล้วตะโกน “เซียว……เซียวจ้าน นายท่านบอกให้คุณไปรับ……รับบัตรเชิญ……”

ในขณะนี้ เซียวจ้านกำลังอุ้มเข่อเข่อไว้ที่คอ และพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “บอกนายท่าน ไม่ไป เว้นแต่พวกเขาจะมาเชิญด้วยตัวเอง ! ”

เซียวจ้านเป็นใครกัน ?

จอมพลเป่ยเหลียง !

ทุกคนชื่นชมนับถือ !

เมื่อตระกูลเจียงโกรธแล้ว โดยธรรมชาติเป็นไปไม่ได้ที่จะใจดี !

เจียงอวี่โหรวเต็มไปด้วยความสงสัย และถามว่า “เกิดอะไรขึ้น ? บัตรเชิญอะไร ? ”

เซียวจ้านยิ้ม ยกมือเล็ก ๆ ที่จับเข่อเข่อด้วยมือทั้งสองข้าง วิ่งไปรอบห้องแล้วยิ้ม “โอ้……ขี่ม้าแล้ว……”

เข่อเข่อนั่งบนคอของเซียวจ้าน ยิ้มอย่างมีความสุขและตะโกน “โอ้ โอ้ โอ้ ขี่ม้าตัวใหญ่ พ่อคะ เร็วหน่อย ฮ่า ฮ่า ฮ่า น่าสนุกจัง ……”

เจียงอวี่โหรวถูกขัดจังหวะความคิดด้วยเสียงหัวเราะของเซียวจ้านและเข่อเข่อ และวิ่งตามหลังด้วยความกลัวว่าเข่อเข่อจะตกลงมา “คุณช้าหน่อย”

เมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลง สีหน้าพ่อบ้านก็ดูหดหู่เช่นกัน จากนั้นจึงสะบัดมือด้วยความโกรธแล้วจากไป !

เมื่อเขาวิ่งกลับไปถึงที่ประตู เขาก็หอบเหนื่อยอีกครั้ง

เมื่อเห็นพ่อบ้านมาคนเดียว สีหน้าของเจียงไท่ชางก็มืดลง และถามทันที “เกิดอะไรขึ้น ? ฉันขอให้คุณไปตามเซียวจ้าน แล้วเขาล่ะ ? ”

พ่อบ้านรีบพูดแต่งเสริมเพิ่มเติมและพูดว่า “นายท่าน ! เซียวจ้านไม่รู้ว่าอะไรดีหรือไม่ดี และเขาบอกว่าต้องการให้คุณไปเชิญเอง เขาไม่ดูเลยว่าตัวเองคืออะไร กล้าดียังไงถึงมาพูดแบบนี้！”

ฟู่ว ฟู่ว ！

สมาชิกตระกูลเจียงล้วนโกรธมาก !

“อะไรนะ ? เซียวจ้านเขาบ้าไปแล้วหรือ ? กลับต้องการให้คุณท่านไปเชิญเขาด้วยตัวเอง ! ”

“ใช่แล้ว ! นี่คือบัตรเชิญที่ผู้พันหานให้คนส่งมาเอง มีหลายกล่องเลยล่ะ ! ตระกูลเจียงของเราสามารถเข้าร่วมได้ แต่เขากลับยังไม่ได้รีบมาที่นี่ ถือโอกาสชัด ๆ เลย ! ”

“นายท่าน คุณท่านจะใจอ่อนไม่ได้ ! เซียวจ้านผู้นี้ หยิ่งผยองเกินไปแล้ว ! ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เจียงไท่ชางก็โกรธมากเช่นกัน และไม่สามารถกลั้นใบหน้าของเขาไว้ได้ เขาพูดอย่างเย็นชา “มันจะอุกอาจเกินไป ! พวกเจ้าไปมัดเซียวจ้านมาที่นี่ ! ”

แต่จู่ ๆ ผู้กองฟางก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “บังอาจ ! ผู้พันหานบอกว่าคุณเซียวเป็นเพื่อนที่ดีของเขา และเขาต้องการให้เราปฏิบัติต่อกันด้วยความสุภาพ ! เจ้าพวกสารเลวจากตระกูลเจียง ถ้ายังคงต้องการมัดคุณเซียวมา ! ฉันก็จะดูว่าใครกล้า ! ”

หลังจากตำหนิอย่างโกรธเคือง ผู้กองฟางชักปืนออกจากเอว ทำให้สมาชิกตระกูลเจียงกลัวจนตัวสั่น !

พวกเขาเคยเห็นรูปแบบดังกล่าวที่ไหนกัน !

“นี่ นี่ นี่ ……ผู้กองฟางได้โปรดใจเย็น ๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ? เซียวจ้านเป็นเพียงเศษซากของตระกูลเซียว ก่อนหน้านี้เขาเป็นหมาไร้ญาติที่ไร้ความสามารถ เขาจะเป็นเพื่อนของผู้พันหานคนที่นับถือได้อย่างไร? พวกคุณเข้าใจอะไรผิดพลาดหรือเปล่า ? ”

เจียงไท่ชางถามอย่างรวดเร็ว ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความงุนงง

“ฮึ ! ”

ผู้กองฟางตะคอกอย่างเย็นชา และพูดว่า “นี่ไม่ใช่เรื่องที่ฉันสนใจ ! ฉันรู้แค่ว่า วันนี้ผู้พันหานสั่งให้ฉันนำบัตรเชิญมาส่งให้ถึงมือคุณเซียวด้วยตัวเอง ! พวกคุณตระกูลเจียง จัดการเอาเอง !”