พลมังกรเวทย์ประการ นิยาย บท 42

ทุกคนด้านล่างเวที เวลานี้ต่างรู้สึกตื่นตกใจ รอคอยแบบตั้งหน้าตั้งตาชมจอมพลเป่ยเหลียง บุคคลในตำนานของประเทศหลงที่เล่าลือกันผู้นั้น

“ฉันโตมาขนาดนี้ ยังเป็นครั้งแรกที่จะได้เจอจอมพลสักคนล่ะ!”

“ตื่นเต้นเหลือเกิน! คืนนี้มาคุ้มแน่! เร็วๆๆ เดี๋ยวพวกเราจะต้องถ่ายรูปกับจอมพลเป่ยเหลียงให้ได้แน่นอน!”

ตระกูลเจียงทางนี้ เจียงไท่ชางก็เบียดเสียดอยู่ในฝูงชน ค้ำไม้เท้าไว้ ยืดคอยาวอยากจะดูบุคคลยิ่งใหญ่ในตำนานผู้นั้นสักหน่อย

นั่นเป็นถึงผู้ทรงเกียรติของประเทศหลง เป็นวีรบุรุษในสายตาของพวกเขาทุกคน

“คุณปู่คะ คุณปู่ว่า จอมพลเป่ยเหลียงคนนี้จะสนใจหนูหรือเปล่าคะ? หนูได้ยินมาว่า เขาเพิ่งอายุยี่สิบกว่าๆ เอง!” เวลานี้เจียงเหม่ยเหยียนสะบัดอู๋ควนเย่ทิ้งไปจนไม่เห็นเงาตั้งแต่แรกแล้ว จดจ่ออยากจะได้รับความสนใจจากจอมพลเป่ยเหลียงที่ยังไม่เคยพบหน้า

นี่ถ้าพอจะเข้าไปอยู่ในสายตาเขาได้ คงเหมือนจากนกกระจอกกลายเป็นหงส์(พึ่งพิงคนมีสถานะดีเพื่อเพิ่มฐานะตัวเองให้สูงขึ้น)

“ใช่! อายุยี่สิบกว่าปี เขาไท่ซานตั้งเป็นจอมพล! เป็นคนแรกในยุคปัจจุบันของประเทศหลงเลย! คนแรกเชียว! คนแบบนี้ ต่อให้ตระกูลเจียงของฉันต้องเป็นตัวอะไรก็ยอมรับใช้ทั้งนั้น” เจียงไท่ชางตื่นเต้นจนน้ำตาคลออยู่เต็มเบ้าตา เหมือนจะสะเทือนอารมณ์มาก

เจียงเฉินที่อยู่ด้านข้างก็สีหน้าเลื่อมใสเต็มที่ บอกว่า “แม่ครับ แม่ว่า จอมพลเป่ยเหลียงคนนี้สรุปเป็นใครกัน? ข่าวเกี่ยวกับเขามีน้อยเหลือเกิน นี่ถ้าพอจะรู้มามากหน่อย พวกเราตระกูลเจียงคงผูกสัมพันธ์ได้มากกว่านี้หน่อย”

สวีเฟินก็พยักหน้าไม่หยุดแล้วพูดว่า “ใช่ๆ แต่ว่าตำแหน่งของพวกเราตระกูลเจียงต่ำเกินไป! ลูกดูรอบๆ สิ คนไหนที่ไม่ใช่บุคคลชั้นนำของซูหางบ้าง ต่อให้อยากผูกสัมพันธ์ ก็มาไม่ถึงพวกเราหรอก”

ไม่เพียงแค่คนตระกูลเจียงที่คิดแบบนี้ ผู้คนมากมายล้วนคิดแบบนี้

และเวลานี้ หานลี่หมินยืนอยู่บนเวที สายตกอยู่บนตัวของเซียวจ้านที่อยู่มุมหนึ่ง กำลังอยากจะประกาศสถานะของเขาออกไป ทหารที่สวมเครื่องแบบคนหนึ่งจากข้างล่างเวทีก็พุ่งขึ้นมาแล้ว กระซิบที่ข้างหูว่า “ผู้พันหานครับ เมื่อสักครู่จอมพลเป่ยเหลียงบอกว่า ไม่อยากเปิดเผยสถานะของเขาครับ”

พอได้ยิน หานลี่หมินขมวดคิ้ว สบสายตากับเซียวจ้าน ชั่วขณะหนึ่งเข้าใจอะไรแล้ว จากนั้นพูดแบบหัวเราะเสียงดัง “ทุกท่าน ขอโทษด้วยนะครับ จอมพลเป่ยเหลียงไม่อยากเปิดเผยสถานะของตัวเองชั่วคราว เขาอยู่ข้างกายของพวกคุณ เขาอยากดูสักหน่อยว่า ตัวแทนตระกูลและกิจการของซูหาง ล้วนเป็นคนที่มีทั้งพรสวรรค์และคุณธรรมกันบ้างหรือเปล่า”

“อะไรนะ? จอมพลเป่ยเหลียงก็อยู่ข้างตัวพวกเรา? โอ้มายก็อด! ใครกัน?”

“เชี่ย! ที่ฉันพูดไปเมื่อกี้ คงไม่ถูกเขาได้ยินจนหมดแล้วมั้ง? เขาคงไม่มีอคติกับพวกเราหรอกมั้ง?”

ทันใดนั้น ทุกคนเริ่มมองดูคนข้างกายของตนเอง พินิจพิเคราะห์อย่างละเอียด สุดท้ายไม่พบบุคคลน่าสงสัย

จนกระทั่งงานเลี้ยงเลิกรา ทุกคนล้วนไม่ได้เจอจอมพลเป่ยเหลียงในตำนาน ค่อนข้างผิดหวังทีเดียว

ส่วนเซียวจ้านก็พาเจียงอวี่โหรวและเข่อเข่อ ออกไปจากสถานที่จัดงานแล้ว กลับไปบ้านน้อยขนาดหกสิบเจ็ดสิบตารางเมตรของตระกูลเจียงแล้ว

วันต่อมา ตระกูลเจียงเรียกประชุมตระกูล เป็นเรื่องเกี่ยวกับการร่วมงานกับบริษัทลี่หมิน กรุ๊ป

ในการประชุม ท่านปู่เจียงไท่ชางนั่งอยู่ตำแหน่งประธาน พูดจาเรียบๆ “วันนี้เรียกทุกคนเข้ามารวมตัว ไม่ได้มีจุดประสงค์อื่น แค่จะประกาศเรื่องหนึ่ง การร่วมงานกับลี่หมิน กรุ๊ปในครั้งนี้ อำนาจทั้งหมดยกให้เจียงเหม่ยเหยียนรับผิดชอบ โครงการทั้งหมดของบริษัทสามารถพักไว้ก่อนชั่วคราว ความสนใจหลัก ทุ่มเทไปที่การร่วมงานในครั้งนี้ทั้งหมด”

ได้ยินคำพูดนี้ คนตระกูลเจียงในที่นั้น มีคนดีใจ และมีคนกังวล

เจียงเหวินฉีกับเซียเหมยดีใจแทบแย่แล้ว บอกว่า “คุณพ่อครับ คุณพ่อวางใจได้ ความสามารถเหม่ยเหยียนของพวกเราเพียงพอแน่นอนครับ การร่วมงานครั้งนี้ ตระกูลพวกเรารอกำไรก้อนโตไว้เลย!”

“ขอบคุณค่ะคุณปู่ เหม่ยเหยียนจะไม่ทำให้คุณปู่ผิดหวังแน่นอนค่ะ” เจียงเหม่ยเหยียนรีบพูดจาออดอ้อนทันที