พลมังกรเวทย์ประการ นิยาย บท 8

เมื่อเห็นผู้คนหลายร้อยคนที่ปรากฏตัวรอบๆ ทุกคนถือมีดสั้นและไม้ไว้ เจียงอวี่โหรวรู้สึกหวาดกลัวมาก และสั่นสะท้านไปทั้งตัว!

แต่ถึงกระนั้น เธอก็ยังทนต่อความเจ็บปวดบนไหล่ที่ฉีกขาด และเหมือนหมาป่าที่คอยปกป้องลูกของเธอในสถานการณ์ที่ยากลำบาก เธอใช้ร่างกายที่อ่อนแอของเธอขวางไว้ตรงหน้าเซียวจ้าน พูดกับชายวัยกลางคนที่ถอดหมวก ที่สูบไปป์ว่า"ท่านสามจิน มันเป็นความผิดของฉันเอง! ได้โปรดปล่อยเขาไปเถอะ!ฉันยินดีที่จะรับผิดชอบทุกอย่าง!"

ขณะที่เธอพูด เจียงอวี่โหรวกำลังจะคุกเข่าลง แต่แขนเรียวของเธอถูกมือที่อบอุ่นและทรงพลังข้างหลังเธอคว้าไว้โดยตรง!

เจียงอวี่โหรวหันกลับไป มองไปที่เซียวจ้านที่แน่วแน่และน่าเกรงขามด้วยดวงตาสีแดง และพูดอย่างเป็นห่วง"เซียวจ้าน!คุณกำลังทำอะไร?เขาเป็นท่านสามจินเจิ้งซานของตระกูลจินนะ!มีผู้ใต้บังคับบัญชาหลายพันคนในมือ!คือเสือดาวทอง ที่เป็นหนึ่งในสี่ที่มีอำนาจใต้ดินในซูหาง! เราสู้เขาไม่ได้หรอก อย่าทำอะไรผลีผลาน คุณรีบไปเถอะ พาเข่อเข่อไป...ที่นี่ ฉันจะแบกรับไว้คนเดียวเอง..."

มุมปากของเซียวจ้านยกขึ้น เผยให้เห็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนและมั่นใจที่สุด และเขายื่นมือออกไปปัดผมจากมุมคิ้วของเจียงอวี่โหรวเบาๆ แล้วพูดว่า"ผู้หญิงของผม ไม่จำเป็นต้องร้องขอความเมตตา หรือคุกเข่าลง!"

"อ๊าก!ลุงสาม ลุงสาม... ช่วยผมด้วย ช่วยผมด้วย!ผมกำลังจะตายแล้ว ผมกำลังจะตาย!"จินไท่ที่นอนจมกองเลือด กรีดร้องและคร่ำครวญไปหาจินเจิ้งซาน

จินเจิ้งซานเหลือบมองไปด้านข้าง และเห็นหลานชายของเขาอยู่ในสภาพที่น่าสังเวชเช่นนี้ ออร่าชั่วร้ายก็พุ่งออกมาจากร่างของเขาทันที และตะโกนด้วยเสียงเย็นชา"หึ!พ่อหนุ่ม!รังแกคนของตระกูลจิน หักแขนขาของ

หลานชายของผม!คุณไม่รู้จริงๆหรือว่าคำว่าตายเขียนยังไง!"

เซียวจ้านยิ้มเล็กน้อย ดึงเจียงอวี่โหรวที่ตัวสั่นและหน้าซีดไปข้างหลังเขา และพูดว่า"คุณคิดว่าคุณจะฆ่าผมได้หรือ?"

“หยิ่งผยองจริงๆ!”จินเจิ้งซานคำราม และผู้ใต้บังคับบัญชาหลายร้อยคนที่อยู่ข้างหลังเขา ล้วนถือมีดยาวและไม้ไว้ ราวกับม้าที่ถูกถอดเชื่อกออก พร้อมจะพุ่งทะยานออกไปทุกเมื่อและสังหารเซียวจ้านและเจียงอวี่โหรว!

"ยังไม่เคยมีใครพูดกับผมเหมือนคุณเลย! วันนี้ ผมจะให้คุณสองทาง ทางแรกคือ คุกเข่าและหักแขนขาทั้งสี่ของตน!ทางที่สองคือตายไปพร้อมกับเธอ!"

เมื่อจินเจิ้งซานพูดจบ ใบหน้าเจียงอวี่โหรวเต็มไปด้วยน้ำตา และซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเซียวจ้าน จับชายเสื้อของเขาแน่นและพูดว่า"เซียวจ้าน คุณรีบหนีไป!ฉันไม่อยากทำให้คุณเดือดร้อน คุณรีบหนีไป!เข่อเข่อยังต้องการคุณ……"

เซียวจ้านยิ้ม จ้องมองจินเจิ้งซานอย่างเย็นชาและพูดว่า"ปล่อยเธอไป ผมจะอยู่ที่นี่เอง!ผมเป็นคนหักแขนขาของจินไท่เอง และเป้าหมายของคุณคือผม!" สีหน้าของจินเจิ้งซานมืดมน เขามองไปที่เซียวจ้าน สามารถเห็นได้ว่าตำแหน่งของเซียวจ้านนั้นพอดี หากเขาต้องการใช้กำลัง จินไท่ก็อาจตายได้! นอกจากนี้ จากสายตาของเซียวจ้าน เขาสัมผัสได้ถึงแรงกดดันอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน!

ผู้ชายคนนี้ น่ากลัวมาก!

อย่างไรก็ตาม จินเจิ้งซานดูแลกองกำลังใต้ดินในซูหางมานานหลายปี สถานการณ์แบบไหนบ้างที่ไม่เคยเห็น?

"ได้!ตามที่คุณขอ!ปล่อยเธอไป!"จินเจิ้งซานคำรามด้วยความโกรธ!

ผู้ใต้บังคับบัญชาที่อยู่ข้างหลังเปิดทางทันที เจียงอวี่โหรวไม่กล้าจากไป เธอกอดเซียวจ้านแน่นและร้องไห้ว่า"ไม่!อย่า!ฉันจะอยู่กับคุณ!ฉันไม่ต้องการแยกจากคุณ!ต้องไปด้วยกัน!"

เจียงอวี่โหรวร้องไห้ฟูมฟาย เธอจะไม่รู้ได้อย่างไรว่า ที่เซียวจ้านทำแบบนี้ก็เพื่อปกป้องเธอ สิ่งที่ผู้ชายคนนี้เคยทำให้เธอเสียใจก่อนหน้านี้นั้น มันได้หายไปในพริบตา

"อย่าดื้อ เข่อเข่อยังต้องการคุณ!คุณไปก่อน ข้างนอกจะมีคนของผมรอรับคุณอยู่!พวกเขาจะพาคุณไปหาเข่อเข่อ!ไม่ต้องห่วง ผมไม่เป็นไรแน่นอน ผมจะกลับไปหาคุณแน่นอน!แน่นอน!"เซียวจ้านพูดอย่างแน่วแน่ กอดเจียงอวี่โหรว กระซิบข้างหูเธอ"ถ้าคุณอยู่ต่อ ผมจะเสียสมาธิ"

จากนั้น เขาก็ผลักเธอออกไปอย่างแรง และตะโกนว่า"ไปเถอะ！เพื่อเข่อเข่อ!" ใบหน้าเจียงอวี่โหรวเต็มไปด้วยน้ำตา และก้าวถอยหลังทีละก้าว ดวงตาของเธอเป็นสีแดง และในที่สุดก็หันกลับไป ปิดปากของเธอและวิ่งเหยาะๆไปจนสุดทาง!

เธอไม่กล้ามองกลับไป กลัวเจอฉากที่ไม่อยากเห็นที่สุด

เจียงอวี่โหรววิ่งภายใต้แสงจันทร์ขาวซีด และแสงที่แตกเป็นเสี่ยงๆ และแสงจันทร์ที่อยู่ข้างหลังเธอทำให้เงาของเธอยาวมาก!ตรงนั้น ชายหลายร้อยคนล้อมเซียวจ้านไว้!

แต่ถึงกระนั้น เซียวจ้านก็ยังคงยืนอยู่ตรงนั้น ไม่ขยับเขยื้อน และสีหน้าของเขาไม่แสดงท่าทีหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย!ตรงกันข้าม เต็มไปด้วยแรงอาฆาต!เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ความเย็นยะเยือกนี้ก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ!ในที่สุดมันก็กลายเป็นเจตนาฆ่าที่พุ่งสูงขึ้น!

เจียงอวี่โหรวจับแขนไว้และวิ่งร้องไห้ไปตลอดทาง จากนั้นรถจี๊ปที่มีความเร็วสูงก็หยุดตรงหน้าเธอ!

ขึ้นรถ คนที่กระโดดลงมาคือหลงซื่อ พูดว่า"พี่สะใภ้ ขึ้นรถ!ผมจะพาคุณไปหาเข่อเข่อ เธอต้องการคุณมาก!นอกจากนี้ คุณก็ต้องรักษาแผลด้วย!ถ้าขืนปล่อยไว้นาน แขนของคุณก็จะหักแน่”

เมื่อมองไปที่ชายตรงหน้าเขา เจียงอวี่โหรวถามอย่างกระวนกระวายว่า "คุณเป็นเพื่อนของเซียวจ้านใช่ไหม?ได้โปรด ไปช่วยเขาเถอะ!เขาถูกคนในตระกูลจินล้อมฆ่า ได้โปรด"

สีหน้าของหลงซื่อเรียบสงบและพูดว่า"พี่สะใภ้!ไม่ต้องกังวล คนพวกนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพี่ใหญ่!ขึ้นรถก่อน ผมจะพาคุณไปที่วิลล่า!"

"จริง...จริงเหรอ?เซียวจ้านจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"ใบหน้าของเจียงอวี่โหรวเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ นั่นมันมีคนเป็นร้อยเลยนะ เซียวจ้านจะเอาชนะพวกเขาได้อย่างไร!

"พี่สะใภ้!คุณต้องเชื่อใจพี่ใหญ่ ครั้งนี้ที่เขากลับมา ก็เพื่อปกป้องคุณกับเข่อเข่อ!หากคุณกับเข่อเข่อเป็นอะไรไป พี่ใหญ่คงจะโทษตัวเองไปตลอดชีวิตแน่เลย!"หลงซื่อกล่าวด้วยความรีบร้อนและจริงจัง

เจียงอวี่โหรวหันศีรษะกลับไป ไม่เห็นใครแล้ว หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอก็กัดริมฝีปากสีแดงของเธอและเข้าไปในรถ รถสตาร์ทและหลงซื่อก็รีบส่งเจียงอวี่โหรวไปที่วิลล่า

ภารกิจของเขาคือการปกป้องนายหญิงให้ดี!ที่นี่ มีหลงอีและหลงซาน ไม่มีปัญหาแน่นอน!

นอกจากนี้ สิ่งที่ตระกูลจินกำลังเผชิญอยู่ก็คือราชาเป่ยเหลียงซึ่งควบคุมกองทัพมังกร 300,000 นาย!คือผู้นำวิหารของวิหารเทพมังกร!พวกเขาไม่รู้เลยว่าพวกเขากำลังเผชิญอะไรอยู่!

จอมพลมีเจตนาฆ่าแล้ว ไม่มีใครหยุดเขาได้!