ผมเกิดใหม่ เป็นหมอเทวดามือวิเศษ นิยาย บท 11

มีคนไข้กลุ่มหนึ่งนั่งรออยู่หน้าห้องตรวจ เห็นได้ว่าหยูซือม่านมีชื่อเสียงมาก

เซียวอี้และคนอื่น ๆ เดินเข้าไปในห้องตรวจ ก่อนจะเห็นแพทย์หญิงผู้หนึ่งในเสื้อคลุมสีขาว ใบหน้าสวมหน้ากากอนามัย หยูซือม่านกำลังเขียนประวัติการรักษา เมื่อเธอเห็นหวางเหวินเหวิน เธอพลันขมวดคิ้วเรียวและเอ่ยว่า "คุณต้องผ่าตัดตอนนี้ไม่ใช่เหรอคะ?"

“คุณหมอคะ พวกเราขอยกเลิกการผ่าตัดค่ะ” ฉินฟางกล่าว

"ทำไมล่ะคะ?" หยูซือม่านถามด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด

“ผมคิดว่าเธอไม่จำเป็นตัดมดลูกออกครับ เธอสามารถรักษาอาการด้วยแพทย์แผนจีนได้” เซียวอี้ก้าวออกมาข้างหน้าและเอ่ยตอบ

หยูซือม่านวางปากกาในมือลง ก่อนปรายตามองเซียวอี้ตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอหยิบประวัติการรักษาทั้งหมดของหวางเหวินเหวินวางเต็มโต๊ะ แล้วเอ่ยอย่างเย็นชาว่า "ดูเหมือนคุณจะสงสัยในผลการตรวจของพวกเรานะคะ? คนไข้เคยแท้งบุตรเมื่อ 4 เดือนก่อน เธอเสียเลือดมากและเลือดยังไม่หยุดไหลจนถึงตอนนี้ จากผลตรวจยืนยันได้ว่านี่คือเนื้องอกก่อนวัยอันควร ไม่ทราบว่าคุณมีหลักฐานอะไรถึงได้สงสัยการตัดสินใจของเราคะ? ฉันแค่หวังว่าคุณจะเชื่อมั่นในวิทยาศาสตร์!"

"ผมไม่ทราบว่าวิทยาศาสตร์คือสิ่งใด ผมทราบเพียงวิธีการวินิจฉัยหาสาเหตุโรคของผู้ป่วย และวิธีขจัดโรคด้วยหนทางที่ง่ายและรวดเร็วที่สุด นั่นคือแพทยศาสตร์" เซียวอี้เอ่ยเสียงต่ำ

หยูซือท่านพ่นลมหายใจเย็นชาและกระชากเสียง "คุณกล่าวได้ถูกต้องค่ะ ฉันเห็นด้วยอย่างยิ่งกับสิ่งที่คุณพูดเมื่อกี้ เหตุผลที่เราต้องการตัดมดลูกของคนไข้ออกก็เพื่อขจัดโรคร้ายของเธอ เราจำเป็นต้องสละทหารกล้าหนึ่งคนเพื่อแลกกับการช่วยชีวิตคนทั้งกองทัพ"

"คุณรู้หรือไม่ว่าร่างกายมนุษย์นั้นไม่อาจแยกส่วนกันได้โดยสิ้นเชิง? สำหรับอาการของหวางเหวินเหวิน มีเพียงเส้นลมปราณเญิ่นของเธอเท่านั้นที่อุดตันรุนแรง ขณะที่ช่องท้องส่วนล่างของเธออ่อนแอราวกับปุยนุ่น และไม่พบเนื้องอกเลยแม้แต่นิดเดียว การฝังเข็มของผมสามารถบรรเทาอาการเจ็บปวดและช่วยหยุดเลือดได้” เซียวอี้อธิบายอย่างละเอียด

หยูซือม่านดูไม่มีท่าทีโกรธเคือง เธอเพียงหัวเราะลั่น แขนยกกอดอกและตอบว่า "แหม เหนือความคาดหมายจริง ๆ ค่ะ ฉันไม่รังเกียจที่จะชมการแสดงปาหี่ของคุณนะคะ หากอาการเป็นอย่างที่คุณว่าจริง ๆ นับตั้งแต่วันนี้ไป ฉันจะขอฝากตัวเป็นศิษย์กับคุณ"

แท้จริงหยูซือม่านโกรธเกรี้ยวมากนัก เธอมั่นใจในความจริงเป็นอย่างยิ่ง

เซียวอี้หัวเราะเบา ๆ และถามกลับว่า "จริงเหรอครับ?"

“แน่นอนค่ะ มีคนไข้มากมายเป็นพยานให้พวกเรา” หยูซือม่านชี้ไปที่เหล่าคนไข้ซึ่งนั่งรอหน้าห้องตรวจ

เซียวอี้ถลกแขนเสื้อขึ้น และประคองหวางเหวินเหวินให้นั่งบนเก้าอี้ที่หยูซือม่านใช้ตรวจคนไข้ เขาหยิบเข็มเงินออกมา

“ไอ้หนุ่มคนนี้กล้าดียังไงถึงอวดเก่งกับหมอหยู?”

"ฉันว่าเขาต้องพังเละเทะไม่เป็นท่าแน่"

"ถึงแพทย์แผนจีนจะมีเอกลักษณ์เฉพาะก็เถอะ..."

“ฝังเข็มเหรอ? หน่อมแน้มชะมัด!”

“ใช่ หน้าตาเขาดูเหมือนคนขี้โกหก ไม่งั้นโรงพยาบาลคงได้ปิดตัวไปนานแล้ว”

เหล่าคนไข้ต่างซุบซิบอย่างออกรส มีบางคนถึงกับหยิบมือถือถ่ายขึ้นมาถ่ายวิดีโอ

ขณะนี้มีแพทย์หลายคนในเสื้อคลุมขาวบังเอิญเดินผ่านมาพอดี พวกเขารีบฝ่าฝูงชนเดินผ่านประตูเข้ามาในห้อง

“เกิดอะไรขึ้นรึหมอหยู?” หัวหน้าแพทย์สูงวัยซึ่งมีเรือนผมเทาถามเสียงทุ้มต่ำ

"หมอหลี่" หยูซือม่านชี้ไปที่เซียวอี้ และเล่ารายละเอียดเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวบรัด