ผมเกิดใหม่ เป็นหมอเทวดามือวิเศษ นิยาย บท 16

“เข้ามาเถอะค่ะ ไม่ต้องแอบฟังฉัน!” ชูว่านเอ่ยกระเซ้าพลางเผยรอยยิ้มบาง วาจาของเธอมีความนัยแฝงอยู่

"ชูว่าน นี่เธอเปิดม่านจริง ๆ เหรอ?" หยูซือม่านเป็นคนแรกที่สังเกตเห็นความผิดปกติในห้องนอน เธอรู้ดีว่านับตั้งแต่ที่ชูว่านป่วย ชูว่านไม่เคยปล่อยให้แสงแดดส่องถึงห้องนอนอีกเลย

“อื้อ ฉันรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว” ชูว่านมองเซียวอี้ และสูดหายใจลึก ๆ ดูเหมือนอาการแน่นหน้าอกและช่องท้องเรื้อรังของเธอจะทุเลาลงมากแล้ว

“นี่ เธอพูดจริงรึเปล่า?” หยูซือม่านดันกรอบแว่นขึ้นอย่างไม่เชื่อ ไม่มีใครทราบดีไปกว่าเธอว่าอาการของชูว่านร้ายแรงเพียงมากใด ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าเซียวอี้จะใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงในการสร้างความเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่แก่ชูว่าน

ตอนนี้หยูซือม่านตกใจมาก หากการรักษาโรคให้หวางเหวินเหวินในช่วงเช้าเป็นแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้น แล้วเหตุใดโรคซึมเศร้าของชูว่านซึ่งเรื้อรังมานานกว่าสองปีจึงดีขึ้นทันตาเห็นในเวลาไม่กี่นาทีเท่านั้น เป็นไปได้หรือไม่ว่าศาสตร์แพทย์แผนจีนนั้นยอดเยี่ยมมากจริง ๆ?

อีกทางหนึ่งหลิวไป่ฮุ่ยเองก็ตื่นตะลึงเช่นกัน การเปลี่ยนแปลงฉับพลันของชูว่านถือเป็นเรื่องมหัศจรรย์อย่างยิ่งในทางจิตวิทยาที่เขามีความเชี่ยวชาญ

"คุณหมอหยูครับ ผมรับคำท้าของคุณแล้ว อย่าลืมสิ่งที่คุณสัญญาก่อนหน้าด้วยล่ะ" เซียวอี้จ้องมองหยูซือม่านยิ้ม ๆ

หยูซือม่านเพิ่งฟื้นตัวจากอาการช็อก พอได้ยินคำพูดของเซียวอี้ ใบหน้าของเธอพลันแดงก่ำ นี่เธอต้องเรียกเขาว่าอาจารย์จริง ๆ เรอะ?

“ซือม่าน เดิมพันอะไรเหรอ?” ชูว่านถามด้วยรอยยิ้ม

ใบหน้าของหยูซือม่านขึ้นสีก่ำ เธอไม่กล้าเปิดปากพูดด้วยจงเกลียดจงชังเซียวอี้มากนัก

“เธอต้องแต่งงานกับเขาสินะ?” ชูว่านอารมณ์ดีมากตอนนี้ เธอถึงกับพูดจาแกล้งสหายรัก

"นี่ ยัยชูว่าน" หยูซือม่านแทบจะเป็นลม

เซียวอี้มองดูท่าทางเคอะเขินของเธอ และไม่ได้ทำให้หยูซือม่านลำบากใจเพิ่มแต่อย่างใด เขาเพียงหันไปทางชูว่านและเอ่ยว่า "คุณชูครับ ผมขอตัวก่อนนะครับ คุณจะหายดีหลังรักษาด้วยการนวดอีก 2-3 ครั้ง"

"คุณหมอเซียว ฉันจะส่งคุณเองค่ะ" ชูว่านคว้ากุญแจรถ แล้วเดินไปทางเซียวอี้ พลางเอ่ยเสนอ

"อะไรนะ ชูว่าน เธอจะไปส่งเขาเรอะ?" หยูซือม่านถามด้วยความแปลกใจมาก

"หมายความว่าอย่างไร?" ชูว่านเหลือบมองหยูซือม่าน ขณะเอ่ยด้วยรอยยิ้มบาง

"ก็..." หยูซือม่านรีบโบกมือพัลวัน เธอพูดว่า "เธอรู้ตัวมั้ย? นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่เธอต้องการเดินออกจากห้อง ตั้งแต่ที่เธอไม่สบาย"

"อืม ฉันแค่อยากออกไปเดินเล่นน่ะ" ชูว่านตอบ และเดินจากไปพร้อมเซียวอี้

ขณะที่เดินผ่านหลิวไป่ฮุ่ย เซียวอี้ยื่นนิ้วออกมาคลายจุดให้ชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว

หลิวไป่ฮุ่ยไอโขลกเสียงดัง และโวยวายด้วยความโกรธแค้น "แล้วคุณจะต้องเสียใจ!"

"ฮ่า ๆ ผมไม่รู้จักว่าความเสียใจคืออะไร!" เซียวอี้เอ่ยเยาะทิ้งท้ายโดยไม่หันกลับมามองแม้แต่นิดเดียว

ชูว่านเดินลงไปยังชั้นล่าง เธอไขกุญแจรถและขึ้นรถฮัมเมอร์อันแสนยอดเยี่ยม ใบหน้างดงามระบายรอยยิ้มกว้าง และร้องเรียกให้เซียวอี้ขึ้นรถ จากนั้นเธอจึงเหยียบคันเร่งด้วยรองเท้าส้นสูง ทันใดนั้นรถฮัมเมอร์พลันพุ่งทะยานออกไปทันที

รถฮัมเมอร์ซึ่งมีความเร็วแรงถูกขับโดยชูว่านผู้สวมใส่ชุดกระโปรงสีแดงเพลิง เรือนผมของเธอพลิ้วไหวตามแรงลม ใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและสุขใจที่ไม่ได้สัมผัสมาเนิ่นนานแล้ว

"คุณหมอเซียว คุณต้องการอะไรเพื่อเป็นการขอบคุณจากฉันดีคะ?" ชูว่านพูดเสียงดังแข่งกับเสียงรถ "คุณชอบอะไรคะ? เงินทอง? รถหรู? หรือว่าสาวงาม? ฉันหามาให้คุณได้!"

"ผมชอบทั้งหมดเลย!" เซียวอี้เอนตัวพิงเบาะที่นั่งผู้โดยสาร แล้วตอบกลับเสียงดัง

"ฮ่า ๆ! ฉันรู้ว่าพวกผู้ชายอย่างคุณชอบอะไรแบบนี้ที่สุด!" ชูว่านหัวเราะชอบใจ