ผมเกิดใหม่ เป็นหมอเทวดามือวิเศษ นิยาย บท 3

“พ่อครับ? พ่อรู้สึกยังไงบ้าง?” บุตรชายของหูซานรีบถามบิดา

"ดีขึ้นมากแล้ว" หูซานหวิตจะตายอยู่รอมร่อเมื่อไม่กี่นาทีก่อน แต่ตอนนี้เขากลับสามารถพูดได้แล้ว

"อ๊า! ท่านหมอผู้มีความสามารถอันสูงส่ง!" บุตรชายของหูซานอุทานด้วยความอัศจรรย์ใจ

ฉินกวงหมิงกลอกตาขึ้นฟ้า ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความสับสน ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

5 นาทีถัดมา เซียวหนานหลี่ดึงเข็มออก พยุงให้หูซานนั่ง และกล่าวว่า "โรคหัวใจของคุณร้ายแรงมาก คุณจะละเลยเรื่องนี้ไม่ได้อีกต่อไป"

“ฮะ? อะไรนะ? โรคหัวใจเหรอ? พ่อผมแค่ปวดท้องนะ!” เมื่อได้ยินคำพูดของเซียวหนานหลี่ บุตรชายของหูซานร้องถามด้วยความประหลาดใจ

“นั่นสิ เขาปวดท้องนะ แล้วโรคหัวใจมาเกี่ยวข้องได้ยังไง?” ฉินกวงหมิงแย้งถามคอเป็นเอ็น

“คุณนี่โง่จริง ๆ เลย คุณเคยได้ยินเรื่องของความเชื่อมโยงระหว่างอวัยวะต่าง ๆ มั้ย? ไม่แปลกใจเลยที่คลินิกของคุณจะไม่มีคนไข้” เซียวหนานหลี่ตบไหล่อ้วนท้วนของฉินกวงหมิง ขณะเอ่ยอย่างไม่ไว้หน้า "แม้ผู้ป่วยรายนี้จะมีอาการปวดท้อง แต่ความเป็นจริงมันคือโรคหัวใจต่างหาก"

ฉินกวงหมิงหน้าแดงอีกครา ทว่าเขาไม่ได้โต้แย้ง เพียงถามอย่างไร้ยางอายว่า "เมื่อกี้นี้แกใช้เทคนิคอะไรในการฝังเข็ม?"

“เคยได้ยินเคล็ดวิชาเข็มจตุรงค์มั้ย?” เซียวหนานหลี่กล่าวด้วยใบหน้าระบายรอยยิ้ม

“เคล็ดวิชาเข็มจตุรงค์?” ฉินกวงแทบจะทรุดล้ม แต่ก็รีบแย้งทันทีว่า "แกพูดเรื่องบ้าอะไร? เคล็ดวิชาเข็มจตุรงค์หายสาบสูญไปนานเป็นพันปีแล้ว มันเป็นแค่ตำนานเท่านั้น แกไม่ได้ขี้โม้ใช่มั้ย?"

"คนโง่มักไม่เกรงกลัวสิ่งใด!" เซียวหนานหลี่พ่นลมหายใจและสั่นศีรษะ

หูซานได้บุตรชายพามารักษาตัวทันเวลา บุตรชายของหูซานเองก็ขอบคุณเซียวหนานหลี่อย่างซาบซึ้งใจ

หูซานกล่าวว่า "ฉินกวงหมิง ไม่ว่าจะเป็นเคล็ดเข็มจตุรงค์หรือไม่ใช่ก็ตาม ผู้ช่วยของนายน่าจะเก่งมากจริง ๆ ฉันว่าเขายังเก่งกว่านายอีก แม้ฉันจะไม่รู้เรื่องการแพทย์ก็ตาม"

ฉินกวงหมิงโกรธมากจนหน้าบึ้งตึง ทว่าเขากลับโต้แย้งไม่ออก

หูซานพูดกับเซียวหนานหลี่อีกครั้ง "ขอบคุณพ่อหนุ่มที่ช่วยฉันเมื่อกี้นี้นะ ไม่งั้นฉันคงตายไปแล้ว"

เซียวหนานหลี่รู้สึกอย่างชัดเจนถึงกระแสพลังจิตที่ไหลจากเหนือศีรษะของหูซาน และโคจรเข้าสู่ทะเลลมปราณของเขา

“นี่คือพลังแห่งการสั่งสมบุญบารมี” เซียวหนานหลี่เปรยกับตนเองด้วยความปิติยินดี

พึงสังเกตว่าการรักษาผู้อื่นคือหนทางที่รวดเร็วที่สุดในการสั่งสมบุญบารมี ในสมัยโบราณกาล มีบุคคลจำนวนมากที่เข้าสู่วิถีเต๋าโดยอาศัยการรักษาผู้อื่น ในกระบวนการรักษา พวกเขาสามารถเผยโฉมความลึกลับของร่างกายของมนุษย์ และศึกษาค้นคว้าเพิ่มเติมเกี่ยวกับกายวิภาคได้อีกด้วย นอกจากนี้ยังช่วยลดความยากเข็ญของการบำเพ็ญเพียรได้อย่างมาก

ลัทธิแพทย์ศาสตร์มืดให้ความสำคัญกับพลังการสั่งสมบุญ เนื้อหาสำคัญของคัมภีร์ต้นตำรับยามหาเวทย์คือการเพิ่มพูนพลังแห่งบุญบารมี ยามที่รักษาผู้คน พลังจะหลั่งไหลจะเข้าสู่ทะเลปราณเพื่อยกระดับความแข็งแกร่งในการหยั่งรู้ศักดิ์สิทธิ์ของผู้ที่ทำการรักษา และการหยั่งรู้ศักดิ์สิทธิ์จะส่งผลดีต่อการกลั่นโอสถ ช่วยพัฒนาความสามารถของคนผู้นั้นอย่างเลิศล้ำ

ลัทธิแพทย์ศาสตร์มืดสามารถเป็นใหญ่ได้ในโลกแห่งผู้บำเพ็ญเพียรนับพัน ๆ ปีได้ด้วยสาเหตุนี้ โอสถอายุวัฒนะทุกแขนงของพวกเขาล้วนล้ำค่าอย่างที่ประเมินไม่ได้ มีผู้คนมากมายยอมทิ้งชีวิตเพียงเพื่อครอบครองโอสถอายุวัฒนะเหล่านี้

เมื่อเกิดใหม่ในสถานรักษา เซียวหนานหลี่รู้สึกว่านี่คือโชคชะตาอย่างแท้จริง

"พ่อหนุ่ม เจ้านายของนายใจร้ายเหลือเกิน ฉันหวังว่าเขาจะปฏิบัติต่อนายดี ๆ หน่อยนะ" หูซานแอบพูดขมุบขมิบเสียงเบา แต่ฉินกวงหมิงนั้นได้ยินอย่างชัดเจน

ฉินกวงหมิงผุดลุกขึ้นทันที และพูดเสียงดัง "หูซาน ไอ้เวรเอ๊ย!"

"ฮ่า ๆ ฉินกวงหมิง ถ้านายไม่อยากเจอปัญหาอีกในอนาคต นายก็ควรจะใจดีกับผู้ช่วยของนายหน่อยนะ" หูซานกล่าวกับเพื่อนเก่าของเขาด้วยรอยยิ้ม

ฉินกวงหมิงอ้าปากพะงาบ ๆ และพยายามจะพูดบางสิ่ง "นี่..." ทว่าสุดท้ายเขากลับกลอกตาไม่เอ่ยสิ่งใด

จากนั้นหูซานจึงกล่าวกับเซียวหนานหลี่ว่า "พ่อหนุ่ม ครั้งนี้ค่ารักษาเท่าไร? ฉันเป็นคนจ่ายเอง"

ก่อนที่เซียวหนานหลี่จะพูดอะไร ฉินหวงหมิงก็รีบคว้าตัวเขาไว้ และพูดว่า "200 หยวน ฉันว่าเงินเท่านี้ไม่แพงสำหรับซื้อชีวิตหรอก!"

ฉินหวงหมิงไม่พูดอะไรสักคำ

“ให้ตายเถอะ เสียเวลาจริง ๆ” ตำรวจบ่นพึมพำ และเดินออกจากคลินิกในที่สุด

“คุณฉิน คุณจะจ่ายให้ผมเท่าไรครับ” เซียวหนานหลี่นั่งไขว่ห้าง และถามเสียงเรียบ

ดวงตาของฉินกวงหมิงกลิ้งกลอกไปมา เขาใช้มือแตะคาง พลางกัดฟันกรอด และพูดออกมาในที่สุด "เดือนละ 800 หยวน ค่าอาหารและที่พักฟรี ไม่งั้นแกก็ไสหัวออกไปซะ"

"พ่อ พ่อให้เงินแค่ 800 หยวนต่อเดือนได้ยังไงกัน?"ฉินเสี่ยวเยว่ขยี้ฝ่าเท้าของเธอด้วยความโมโห และโต้แย้งอย่างดุเดือด

“หุบปากไปเลยนังหนู ทำไมแกถึงเข้าข้างคนอื่นแทนที่จะเข้าข้างพ่อตัวเอง?” ฉินกวงหมิงตะโกนกลับ

อย่างไรก็ตามเซียวหนานหลี่เพียงลุกยืน ก่อนจะตอบด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ว่า "ตกลงครับ ผมยอมรับข้อเสนอของคุณ แต่ผมจะใช้สอยสมุนไพรจีนตามที่ผมเห็นสมควร!"

"ตกลง" เมื่อได้ยินคำมั่นของเซียวหนานหลี่ ในใจฉินกวงหมิงแอบลิงโลดยินดีเป็นล้นพ้น เขาเพิ่งจ้างชายที่มีทักษะการแพทย์สูงส่งด้วยเงินขี้ปะติ๋วสำเร็จ

ทว่าเมื่อเขามองไปที่บุตรสาวของตน ฉินเสี่ยวเยว่กำลังเหม่อมองเซียวหนานหลี่อยู่ หัวใจฉินกวงหมิงพลันสะดุดทันที เขารีบกำชับว่า "อีกเรื่อง แกห้ามหว่านเสน่ห์ใส่ลูกสาวฉันเด็ดขาด! ลูกสาวฉันต้องมีคู่หมายเป็นเศรษฐีเท่านั้น"

“พ่อ พ่อพูดเรื่องอะไรเนี่ย?” ฉินเสี่ยวเยว่หน้าแดงก่ำ และแอบชำเลืองมองเซียวหนานหลี่ชั่วแวบ

มุมปากของเซียวหนานหลี่วาดโค้งเป็นรอยยิ้ม แต่เขาไม่ได้เอ่ยสิ่งใด

"ฉันจริงจังนะ!" ฉินกวงหมิงชี้ไปที่กระเป๋าเดินทางของเซียวหนานหลี่บนพื้นแล้วเอ่ยตัดบท "หยิบกระเป๋าของแกออกไป ห้องทางทิศเหนือคือห้องของแก เสี่ยวเยว่ อย่าลืมล็อคประตูตอนกลางคืนด้วย"

ฉินเสี่ยวเยว่หน้าบึ้งและแอบแลบลิ้นใส่ฉินกวงหมิงที่หันหลังแล้ว เธอถามเซียวหนานหลี่เสียงเบา "คุณหิวมั้ย? อยากกินบะหมี่หน่อยมั้ย?"

"ขอบคุณ!" เซียวหนานหลี่พยักหน้า