ผมเกิดใหม่ เป็นหมอเทวดามือวิเศษ นิยาย บท 33

เมื่อเห็นเนื้อร้ายในร่างกายของตนหดลงและหายไป ผู้ป่วยรู้สึกแปลกใจมาก ขณะเดียวกันก็ตื่นเต้นยินดีสุดหัวใจ เขายื่นมือรับเทียบยาจากเซียวอี้ ก่อนโค้งคำนับเซียวอี้อย่างแรง เขาร่ำไห้พูดว่า "ขอบคุณครับ คุณหมอเซียว คุณช่วยชีวิตผมไว้"

เซียวอี้รู้สึกเพียงว่าพลังแห่งบุญหนาแน่นกว่าปกติหลายเท่าตัวกำลังหลั่งไหลสู่ทะเลปราณของเขาโดยฉับพลัน! ทะเลปราณของเขาสั่นสะเทือน สภาพแวดล้อมโดยรอบเริ่มคมชัดขึ้น

"โอ้? ไม่นึกว่าพลังจะมหาศาลขนาดนี้!" เซียวอี้ประหลาดใจเล็กน้อย

ในช่วงแห่งการบำเพ็ญตน เซียวอี้ให้ความสำคัญกับ 2 สิ่ง หนึ่งคือความแข็งแกร่ง และอีกสิ่งคือการหยั่งรู้ศักดิ์สิทธิ์ การเพิ่มพูนความแข็งแกร่งจำเป็นต้องค่อยเป็นค่อยไปตามระดับขั้น ไม่อาจฝืนเร่งได้ มิฉะนั้นรากฐานจะไม่มั่นคง อย่างไรก็ตามการหยั่งรู้ศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่มีข้อจำกัดในด้านความเร็ว

ยามนี้โรคร้ายแรงได้ชักนำกระแสพลังบุญบารมีมากล้นให้แก่เซียวอี้ เขามีความสุขมากเหลือเกิน เซียวอี้รีบประคองผู้ป่วยลุกขึ้น ก่อนจะเอ่ยว่า "ด้วยความยินดี คุณไปจ่ายค่ายาเถอะ!"

ทว่าผู้ป่วยกลับไม่รู้ว่าตนควรจ่ายค่ารักษาให้เซียวอี้ในหอไป่เซ่าอย่างไรดี

“ไม่เป็นไรหรอก จ่ายแค่ค่ายาก็พอ วันนี้ผมฝังเข็มให้ฟรี!” เซียวอี้ล้างมือ พลางเอ่ยอย่างสงบ

“เซียวอี้ การฝังเข็มของคุณครั้งนี้เพียงพอแล้วที่จะทำให้โลกต้องตะลึง!” หลี่ฉิงซานรีบวิ่งมายืนข้างหน้าเซียวอี้ เขาตะโกนอย่างตื่นเต้น!

"ฉู่ป๋อไหว ตอนนี้คุณมีอะไรจะพูดอีกมั้ย?" หลี่ฉิงซานตื่นเต้นมาก เขาหมุนตัวไปชี้หน้าฉู่ป๋อไหว

ขณะนี้ฉู่ป๋อไหวหมดลมหายใจสิ้น เขาทรุดฮวบลงบนเก้าอี้ เหงื่อกาฬเย็นเยียบอาบทั่วร่าง

"นี่ เรื่องนี้..." นิ้วของฉู่ป๋อไหวสั่นระริก กาน้ำชาสีม่วงซึ่งถูกใช้มานานหลายทศวรรษร่วงตกพื้นแตกเป็นเสี่ยง ๆ

"พระเจ้าช่วย หมออาวุโสลำดับสองแห่งหอไป่เซ่าโดนลูบคมเสียแล้ว หมอหนุ่มคนนี้คือใครกัน? ฉันจะไปรักษาที่คลินิกของเขา!"

“ไม่เคยได้ยินเหรอว่าเขาคือผู้สืบทอดเคล็ดวิชาเข็มจตุรงค์?”

“ฉันไม่สนใจหรอกว่าวิธีการฝังเข็มจะเป็นแบบไหน แพทย์แผนจีนที่ดีย่อมรักษาโรคได้เสมอ แล้วตอนนี้แพทย์แผนจีนเก่ง ๆ ก็มีน้อยนิดเหลือเกิน!”

ทุกคนต่างถกเถียงเรื่องนี้กันเซ็งแซ่ พวกเขาล้วนยำเกรงเซียวอี้อย่างยิ่ง

“ฉู่ป๋อไหว ยอมแพ้เสียดี ๆ ผมเกรงว่าราชาเห็ดหลินจืออายุร้อยปีแห่งหอไป่เซ่ากำลังจะเปลี่ยนเจ้าของในวันนี้แล้ว?” ทีแรกหลี่ฉิงซานไม่ได้มีท่าทีแข็งกร้าวมากมาย แต่การกระทำก่อนหน้านี้ของฉู่ป๋อไหวกระตุ้นให้เขาเดือดดาล ดังนั้นหลี่ฉิงซานจึงไม่ประหยัดคำพูดในการพูดออกหน้าให้เซียวอี้

เมื่อฉู่ป๋อไหวได้ยินเช่นนี้ ร่างของเขาพลันสั่นสะท้าน ราชาเห็ดหลินจืออายุ 100 ปีได้กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของหอไป่เซ่าอย่างยาวนาน หัวใจฉู่ป๋อไหวเย็นเยียบเมื่อตนต้องพ่ายแพ้ในวันนี้ อย่างไรก็ตามเมื่อพิจารณาถึงสัญญาเดิมพันที่ลงลายมือเป็นลายลักษณ์อักษร เขาไม่มีทางปฏิเสธต่อหน้าทุกคนได้แล้ว

ร่างกายของฉู่ป๋อไหวเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น เขายกมือขึ้นอย่างอ่อนแรง และสั่งให้คนของเขาไปหยิบกุญแจมา นิ้วของเขาสั่นระริกยามต้องเปิดตู้ที่ถูกปิดตายมานานหลายทศวรรษ

ทันทีที่ประตูตู้ถูกเปิดออก พลังจิตวิญญาณอันแข็งแกร่งพุ่งใส่จมูกเซียวอี้ทันที เซียวอี้ตั้งตารอคอยสมบัตินี้เพื่อนำไปกลั่นโอสถอายุวัฒนะ นับตั้งแต่ก้าวขาผ่านประตูเข้ามาแล้ว ตอนนี้เขาจะปฏิเสธลงได้อย่างไร? เซียวอี้หยิบเห็ดหลินจือหนัก 30 กิโลกรัมออกมาต่อหน้าทุกคน ก่อนจะคลี่ยิ้มบาง "ขอบคุณ!"

ฉู่ป๋อไหวเหม่อมองราชาเห็ดหลินจืออันเป็นสมบัติของพี่ชายเขา ใบหน้าเขาขาวซีด พูดอะไรไม่ออกสักคำ

"ราชาเห็ดหลินจืออายุ 100 ปีไม่อยู่แล้ว โถงหอไป่เซ่าถึงคราวต้องมัวหมอง" เหล่าฝูงชนกระซิบกระซาบ ขณะเหลือบมองฉู่ป๋อไหว

ผู้คนจำนวนมากพร้อมใจกันอัปโหลดวิดีโอนี้ลงในอินเทอร์เน็ตพร้อมกัน

หมอหนุ่มขมังเวทย์เอาชนะหอไป่เซ่าอย่างสมศักดิ์ศรี ราชาเห็ดหลินอายุ 100 ปีกำลังจะเปลี่ยนเจ้าของ!"

"มะเร็งเนื้อเยื่อบ็อกซิกาน่าหวาดหวั่นถูกขจัดโดยหมอหนุ่มขมังเวทย์แห่งเมืองไห่..."

ข่าวดังกล่าวปรากฏตามเว็บไซต์ต่าง ๆ อย่างรวดเร็ว ในไม่ช้าก็มียอดผู้เข้าชมอย่างถล่มทลาย

แน่นอนว่าเซียวอี้ไม่รู้เรื่องนี้เลย เขานำเห็ดหลินจืออายุ 100 ปีกลับไปที่หอจี้ซื่อ

ทันทีที่กลับถึงบ้าน เซียวอี้ก็ลงมือวาดยันต์วิญญาณเทพอัคคีแปดทิศ และตั้งหม้อสามขา

ครั้งนี้เซียวอี้ตั้งใจจะกลั่นโอสถเปลี่ยนเส้นเอ็นเสริมกระดูก โดยใช้เห็ดหลินจือ 100 ปีเป็นสมุนไพรหลัก โอสถอายุวัฒนะชนิดนี้เหมาะกับเซียวอี้ในเวลานี้มาก เขาเพิ่งชำระไขกระดูกได้ไม่นาน โอสถเปลี่ยนเส้นเอ็นเสริมกระดูกจะช่วยเสริมสร้างกระดูก และเส้นเอ็นของเซียวอี้ได้อย่างมีนัยสำคัญ ทำให้กายภาพของเขาแข็งแรงขึ้น และเสริมความแข็งแกร่งให้กับการฝึกตนของเขา

ขนาดของเห็ดหลินจือใหญ่เกินไป เซียวอี้จึงแบ่งมาแค่ชิ้นเล็ก ๆ และเติมสมุนไพรอื่น ๆ เพิ่ม

กระบวนการกลั่นโอสถชวนให้วิงเวียนศีรษะนี้กินเวลาถึง 2 ชั่วโมงจึงสิ้นสุด เซียวอี้เปิดฝาหม้อออก

กลิ่นหอมเข้มข้นฟุ้งขึ้นมา ที่ก้นหม้อมีเม็ดโอสถสีแดงเพลิง 12 เม็ดอยู่ โอสถเหล่านี้มีคุณภาพระดับหนึ่ง ไม่ก็สี่เลยทีเดียว

เซียวอี้จะเสียเวลาไปกับความรื่นเริงในโลกมนุษย์แบบนี้ได้อย่างไร? เมื่อเดินเข้ามา เขาก็หาที่นั่งพักผ่อน

บริกรรีบรุดนำไวน์มาเสิร์ฟ เซียวอี้ขอน้ำโซดา 1 แก้ว และนั่งจิบเครื่องดื่มเงียบ ๆ สายตามองดูผู้คนที่กำลังมัวเมาเพ้อฝัน

อย่างไรก็ตามไม่นานหลังจากที่เขานั่งลง กลับมีเสียงร้องอุทานประหลาดใจดังขึ้นจากฝั่งหนึ่ง “เซียวอี้!”

เซียวอี้หันมองไปตามทิศทางของเสียง พบว่าเป็นหญิงสาวในชุดกระโปรงยาวสไตล์โบฮีเมียน เรือนผมถักเปียยุ่งเหยิงวิ่งเข้ามาทางเซียวอี้อย่างแปลกใจ เสื้อผ้าราคาถูกซึ่งสวมใส่ลวก ๆ และการที่หญิงสาวดูแปลกแยกจากฝูงชน ทำให้เธอดูคล้ายซินเดอเรลล่าในชุดกระโปรงปะชุน ทว่านี่คือความสดใสแปลกใหม่หาได้ยาก นี่จึงทำให้นัยน์ตาเซียวอี้ส่องประกาย

ความคิดแล่นเข้ามาในหัวเซียวอี้ ด้วยความทรงจำของเจ้าของร่างคนเก่า เซียวอี้จดจำหญิงสาวตรงหน้าได้ในทันที

อิงรั่วคือญาติห่าง ๆ ที่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ตระกูล เซียวตั้งแต่เธอยังเล็ก เธอติดตามลูกพี่ลูกน้องของเซียวอี้ต้อย ๆ ในฐานะลูกกะจ๊อก อิงรั่วสวยน่ารัก ทว่าเธอมีกระเล็ก ๆ จำนวนมากระบายทั่วใบหน้าและจมูก เป็นที่ขบขันของผู้อื่นเรื่อยมา

ชีวิตของเธอไม่ได้ดีกว่าเซียวอี้เท่าไร อย่างไรก็ตามหญิงสาวผู้นี้แข็งแกร่งมาก เธอมีความอดทนสูง และสามารถเอาชีวิตรอดได้ในตระกูลเซียว สำหรับเซียวอี้ผู้ถูกรังแกเป็นประจำ แม้อิงรั่วจะไม่มีความสามารถในการต่อสู้เพื่อปกป้องเขา แต่เธอก็คอยช่วยเซียวอี้ลับ ๆ

หญิงสาวผู้นี้เป็นสหายเพียงคนเดียวของเซียวอี้ ยามที่เขาอาศัยในตระกูลเซียวอันน่ารังเกียจ

ดังนั้นเมื่อเขาเห็นหญิงสาวในตอนนี้ จิตใต้สำนึกที่ยังหลงเหลือในจิตใจของเซียวอี้จึงพุ่งทะยานขึ้นมา รอยยิ้มแห่งความเข้าอกเข้าใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าเขาโดยไม่รู้ตัว

"เซียวอี้ ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ได้? หลังเที่ยวเตร็ดเตร่อยู่ตั้งหลายวัน ฉันไม่ได้ยินข่าวคราวของนายเลย!" อิงรั่วยืนข้างเซียวอี้ ขณะพูดอย่างตื่นเต้นด้วยจมูกเชิดรั้น เพราะความความตื่นเต้น รอยกระเหนือสันจมูกของเธอจึงกลายเป็นสีแดงเรื่อ ทำให้เธอดูมีชีวิตชีวาและน่ารักจับใจกว่าเดิม

“สวัสดีอิงรั่ว!” เซียวอี้ทักทายเธอด้วยรอยยิ้มกว้าง

อิงรั่วรู้สึกตกใจเล็กน้อย เธอรับรู้ได้ว่าเซียวอี้ต่างไปจากเดิมเทียบกับหลายวันก่อน แต่เธอบอกไม่ถูกว่าเขาต่างจากเดิมเช่นไร

ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวเธอ อิงรั่วไม่ได้คิดให้รอบคอบ เธอแอบมองผู้คนที่กำลังเต้นรำด้วยหางตา ขณะเอนตัวโน้มหาเซียวอี้อย่างเป็นกังวล “คืนนี้เซียวเผิงโป และเซียวน่าก็อยู่ที่นี่ด้วยเหมือนกัน นายระวังตัวด้วยนะ ถ้าพวกเขาเห็นนายเข้า พวกนั้นต้องรังแกนายแน่!”

"อืม!" เซียวอี้พยักหน้าเล็กน้อย ภาพคนทั้งสองฉายขึ้นในหัวเขาอย่างรวดเร็ว

เซียวอี้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบิดาของตนคือใคร ดังนั้นเขาจึงใช้แซ่ตามมารดาทันทีที่ถือกำเนิด เซียวเผิงโปที่ว่าคือบุตรชายของลุงเซียวอี้ เซียวเผิงโปแก่กว่าเซียวอี้ 3 ปี ปัจจุบันเขาคือผู้สืบทอดของเซียวกรุ๊ปอีกด้วย ชายผู้นี้ชั่วร้ายยิ่งนัก ในพื้นที่แถบนั้น ผู้คนขนามนามเขาว่า "แมงป่องงูหน้ายิ้ม" ส่วนเซียวน่าคือน้องสาวแท้ ๆ ของเซียวเผิงโป ลักษณะโดดเด่นที่สุดของเธอคือหญิงสาวผู้ร่ำรวยและเย่อหยิ่งจองหอง สองคนนี้เคยทำร้ายเซียวอี้มาแล้วหลายครั้ง