ผมเกิดใหม่ เป็นหมอเทวดามือวิเศษ นิยาย บท 37

"ชูว่าน อย่าทำแบบนั้นสิ กินแต่เนื้อ หัดกินผักเสียบ้าง!"

"ฮ่า ๆ..." เหล่าสาว ๆ หัวเราะคิกคักชอบใจ

เซียวอี้มองกลุ่มหญิงสาวที่ยิ้มแย้มปานดอกไม้บานสะพรั่ง เขาเพียงยิ้มไม่เอ่ยคำใด และยินยอมให้ชูว่านซบแขนเขาตามใจชอบ แขนที่สัมผัสกับชูว่านนั้นเต็มไปด้วยความอบอุ่นอ่อนโยน ทำให้เขารู้สึกดียิ่ง

อารมณ์ของบุรุษทุกคนในห้องโถงรุนแรงยิ่งกว่า "ความหึงหวงและชิงชัง" เสียอีก

"บ้าเอ๊ย ทำไมจู่ ๆ ไอ้หน้าจืดถึงขโมยซีนกลายเป็นดาวเด่นไปได้? มันแย่งสปอร์ตไลท์ไปจากฉัน"

"จะมากเกินไปแล้ว มีแต่สาว ๆ รุมชอบมันอยู่คนเดียว!"

"ผู้ชายคนนั้นชื่ออะไรนะ? ต่อจากนี้ถ้าเขาโผล่ไปที่ไหน ฉันจะไม่ไปที่นั่น น่าเบื่อชิบ!"

หนุ่ม ๆ บ่นออกมาอย่างไม่พอใจ

เซียวเผิงโปและเจี๋ยรู่หลงยิ่งทวีความหงุดหงิดขึ้นอีก พวกเขายืนซ่อนตัวอยู่ตรงระเบียง

ทันใดนั้นพลันมีหญิงสาวสวมใส่เสื้อผ้าไม่เรียบร้อยผู้หนึ่งวิ่งกระหืดกระหอบผ่านทางประตูข้างเข้ามาข้างในอย่างตื่นตระหนกท่ามกลางสายตาของทุกคน ชุดราตรีของเธอยับยู่ยี่ไม่น่ามอง เรือนร่างท่อนบนแทบเปล่าเปลือย ทรงผมยุ่งเหยิงกระเซอะกระเซิง เธอกรีดร้องด้วยความเสียขวัญว่า "แย่แล้ว เกิดเรื่องร้ายแรงขึ้น ช่วยเรียกรถพยาบาลที!"

"โอ้! แม่เจ้า! นั่นใครน่ะ?"

"นั่นมัน เซียวน่า! หล่อนคือเซียวนา!"

"ดูนั่นสิ!" ทั้งโถงจัดเลี้ยงตกอยู่ในความวุ่นวายโกลาหลทันทีประดุจหม้อไฟอันเดือดพล่าน บางคนตกตะลึง บางคนยกมือป้องปากหัวเราะคิก และบางคนหน้าแดงก่ำ ทุกคนต่างชี้ไม้ชี้มือไปทางเซียวน่า

"เกิดเรื่องอะไรขึ้น?" ชูว่านขมวดคิ้ว ขณะถามด้วยเสียงเย็นเยียบ

ทั้งโถงเงียบกริบทันที สายตาหลายสิบคู่จับจ้องเซียวน่า

"คือว่า บริกรหนุ่มข้างใน... หมดสติ..." ใบหน้าเซียวน่าแดงซ่าน ศีรษะสั่นโงนเงน เห็นได้ชัดว่าเธอเพิ่งเสพยามา วาจาที่เอ่ยก็ตะกุกตะกัก

"กรี๊ด!" เหล่าผู้คนตกอยู่ในความวุ่นวายอีกครั้ง

“พระเจ้า ทำไมหล่อนถึงไร้ยางอายขนาดนี้! กล้าให้ท่าบริกรในงานด้วย!”

“เซียวน่าจะใจร้อนเกินไปแล้ว!”

ชูว่านเหลือบมองเซียวน่าด้วยแววตาดูถูก และไม่เอ่ยสิ่งใดทั้งสิ้น เธอดึงแขนเซียวอี้ไปตรวจดูสถานการณ์ที่ประตูข้าง

ทันทีที่พวกเขามาถึงประตู เซียวอี้เห็นบริกรหล่อเหลาในวัยยี่สิบกว่าปีนอนตัวแข็งอยู่บนพื้น ทั้งตัวสวมเพียงเสื้อเชิ้ตหลุดรุ่ย ใบหน้าเขาแดงเถือกราวกับผ้าย้อมสีชาด ดวงตาปูดโปนถลนดูน่าสะพรึงยิ่ง

"ตาเถร เขาเป็นอะไรไป? ทำไมหน้าเขาถึงแดงขนาดนี้? ฉันว่าเขาต้องใกล้ตายแล้วแน่ ๆ?" ฝูงชนมากมายยืนออเบียดเสียดกันเต็มประตู ต่างซุบซิบเรื่องบริกร

"เรียกรถพยาบาลเดี๋ยวนี้!" ชูว่านย่นคิ้วเล็กน้อย ก่อนเอ่ยสั่งการคนที่อยู่ข้างหลังเสียงกร้าว หากมีคนตายในคฤหาสน์ของเธอ คงเป็นความโชคร้ายยิ่ง

มีคนกดเบอร์ทันที และกำลังจะโทรเรียกรถพยาบาล

“ผมเกรงว่ากว่ารถพยาบาลจะมาถึง ก็คงสายเกินไป!” เซียวอี้ขมวดคิ้วอย่างเคร่งเครียด ขณะเอ่ยเสียงต่ำ เขาหยิบเข็มเงินออกมา แล้วก้าวเดินเข้าไปทางบริการอย่างรวดเร็ว

เซียวอี้ย่อตัวลง และประคองศีรษะของบริกรวางบนขาของตน จากนั้นเขาจึงเงื้อมือขวาแทงเข็มเงินลงบนจุดฝังเข็มไป่ฮุ่ยที่บริเวณศีรษะ

“ฉึก!” เสียงเข็มปักผิวเนื้อ เลือดสด ๆ พุ่งกระฉูดไกลถึง 3 เมตร

“กรี๊ด! เลือด!” ผู้ชมต่างหวีดร้องเมื่อเห็นเลือดพุ่งกระเซ็น

แม้แต่ใบหน้าชูว่านยังถอดสี

เซียวอี้ไม่สนใจเสียงกรีดร้องของผู้คน เขาปล่อยให้เลือดไหลออกมาเรื่อย ๆ จากนั้นจึงพลิกตัวผู้ป่วยให้นอนคว่ำหน้า เซียวอี้รีบถอดเสื้อบริกรออก และบิดพลิกเข็มสีเงินเบา ๆ ตามด้วยฝังเข็มตามแนวกระเพาะปัสสาวะ เข็มเล่มสุดท้ายปักลงบนจุดเหว่ยจงที่บริเวณข้อพับขา

ด้วยการหมุนพลิกนิ้วเบา ๆ เคล็ดวิชาเข็มจตุรงค์พลันถูกสำแดงเดชโดยเซียวอี้อีกครา ริ้วสีแดง 2 เส้นปรากฏขึ้นตามแนวกระเพาะปัสสาวะไล่จากข้างบนลงล่าง

"คุณเซียวฝังเข็มเก่งเหรอ?"

“ว่าแต่ทำไมถึงมีเส้นสีแดงๆ โผล่ขึ้นมา เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?”

“จะรอดมั้ย? เสียเวลาไม่ได้แล้ว ถ้าเกิดมีคนตายจะทำอย่างไร?”

ทุกคนต่างถกเถียงกันวุ่นวาย

“เซียวอี้จะไม่พลาดเด็ดขาด!” ชูว่านจับจ้องเซียวอี้ และประกาศอย่างเด็ดเดี่ยวโดยไม่หันมองผู้อื่น น้ำเสียงของเธอหนักแน่นมาก ทำให้ทุกคนหุบปากฉับทันที

เซียวอี้ไม่สนใจท่าทีของทุกคน เนิ่นนานกว่าสิบนาที เขาจึงค่อย ๆ ดึงเข็มเงินออกมาไล่จากข้างบนลงล่างตามลำดับ

ขณะที่เข็มเงิน ณ จุดฝังเข็มเจิ้นจงถูกดึงออกมา เลือดสีดำและแดงสองสายไหลพลันออกมาจากรูเข็ม