ดวงตาสุกสกาวดุจดาราของชูว่านหรี่ลงเล็กน้อย มุมปากวาดโค้งเป็นรอยยิ้ม เธอเยื้องกรายเข้ามาหาเซียวอี้อย่างสง่างามชวนมอง และทรุดนั่งข้าง ๆ เซียวอี้ หญิงสาวเหยียดนิ้วเรียวดึงแก้วไวน์ของเซียวอี้เข้าใกล้ ก่อนจะจิบไวน์อึกใหญ่โดยที่มือยังสัมผัสมือของเซียวอี้อยู่ หยดไวน์แดงฉ่ำวาวเปื้อนริมฝีปากสีแดงสด ชูว่านมองเซียวอี้ด้วยหางตา ขณะลิ้นเล็กแดงเลียคราบไวน์เหนือริมฝีปากอย่างยั่วเย้า
การเลียริมฝีปากครั้งนี้เปรียบเสมือนการราดน้ำมันร้อนเร่าใส่ฟืนแห้ง เกิดเป็นเปลวเพลิงแผดเผาหัวใจของเซียวอี้!
“ยั่วยวนเก่งจริงนะ!” เซียวอี้ส่ายศีรษะ พลางเอ่ยด้วยรอยยิ้มลุ่มลึก
"อะไรกันคะ? ดื่มที่นี่อีกสักหน่อยสิ? ฉันจะดื่มเป็นเพื่อนคุณเอง" นัยน์ตาชูว่านลุกวาบ เธอคลี่ยิ้มชั่วร้าย ขณะที่รินไวน์เพิ่ม
ทั้งสองคนชนแก้วเบา ๆ เซียวอี้ยิ้มแย้ม ก่อนกล่าวว่า "คืนนี้ผมต้องขอบคุณคุณมาก! ไม่คิดมาก่อนว่าคุณจะเป็นสุดยอดอัจฉริยะในแวดวงธุรกิจ!"
“ถึงฉันจะฝีมือดีแค่ไหน คุณเองก็มีดีใช่ย่อย คืนนี้คุณพอใจกับกระแสตอบรับของครีมผิวหยกมั้ยคะ?” ชูว่านเขย่าแก้วไวน์ พลางถามด้วยรอยยิ้ม
"พอใจมาก!" เซียวอี้พยักหน้าหงึก
ชูว่านยิ้มและยกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม เธอหรี่ตา แล้วขยับริมฝีปากติดชิดใบหูของเซียวอี้ ริมฝีปากอ่อนนุ่มสัมผัสติ่งหูเซียวอี้ ชูว่านเป่าลมหายใจรดอย่างนุ่มนวลแผ่วเบาประดุจกล้วยไม้ เธอกระซิบเสียงแผ่วว่า "แล้วคุณจะตอบแทนฉันอย่างไร?"
"อะไรก็ได้ที่คุณต้องการ!" เซียวอี้ตอบยิ้ม ๆ
"ฮ่า ๆ!" ชูว่านหัวเราะคิก เธอก้มศีรษะลงเล็กน้อย นิ้วเรียวกรีดกรายเหนือแผงอกของเซียวอี้เป็นวงกลม เธอเอ่ยกลั้วหัวเราะว่า "แล้วถ้าฉันขอคุณแต่งงาน คุณจะตอบตกลงมั้ย?"
"ผมยินดี!" เซียวอี้จับนิ้วของชูว่านไว้ และเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
ใบหน้าชูว่านกลายเป็นสีแดงปลั่ง แต่เธอแกล้งทำเป็นหน้ามุ่ย และประชดว่า "ฉันนึกว่าคุณจะแตกต่างเสียอีก ที่ไหนได้ตอนนี้คุณไม่เห็นจะแตกต่างจากผู้ชายคนอื่นเลย!"
เซียวอี้ยิ้ม ก่อนจะพูดว่า "มีโฉมงามอยู่ตรงหน้าทั้งคน ถ้าผมไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย ก็คงตายด้านยิ่งกว่าก้อนหินอีกว่ามั้ย?"
ชูว่านหัวเราะคิกคัก ก่อนจะลุกขึ้นยืน เธอเดินนวยนาดไปที่ข้างเตียง แล้วค่อย ๆ ทิ้งตัวนอนบนเตียงนุ่ม เรียวขาขวาขยับออกเล็กน้อย ภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวโตมีกลิ่นอายแห่งวสันตฤดูยั่วเย้าน่าลุ่มหลง กางเกงชั้นในตัวจิ๋วสีม่วงปรากฏให้เห็นรำไร ชูว่านทอดมองเซียวอี้ พลางกระซิบเสียงแผ่วว่า "เรานวดกันดีมั้ยคะ?"
เซียวอี้ลุกยืน สายตาไล่มองเรือนร่างทรงเสน่ห์ของชูว่าน เขายิ้มและพูดว่า "กำลังรออยู่พอดี!"
เซียวอี้ยื่นฝ่ามือสัมผัสฝ่าเท้าอ่อนนุ่มของชูว่าน อาจเป็นเพราะชูว่านเพิ่งดื่มไวน์เข้าไป ผิวพรรณของเธอจึงขาวกระจ่างอมชมพูให้สัมผัสนุ่มนิ่ม กลิ่นหอมกรุ่นจากเรือนร่างทำให้มัวเมากว่าที่เคย และยามที่เธอส่งเสียงกระซิบด้วยเสียงแหบพร่าก็น่าหลงใหลยิ่ง
“นี่เป็นการนวดครั้งสุดท้ายรึเปล่าคะ?” ชูว่านปรือตาถาม สายตาจ้องมองเซียวอี้
"พอนวดครั้งนี้เสร็จแล้ว อาการซึมเศร้าของคุณจะหายดีเป็นปลิดทิ้ง" เซียวอี้ตอบโดยไม่หยุดการเคลื่อนไหวของฝ่ามือ
“แต่ฉันไม่อยากให้เป็นครั้งสุดท้ายเลย ทำอย่างไรดีคะ?” ชูว่านถามด้วยแววตแวววาว เธอยกแขนสยายเรือนผมดำเงางามทิ้งตัวดุจน้ำตก
“คุณอยากให้ผมแต่งงานกับคุณเหรอ? งั้นก็แล้วแต่คุณเลย!” เซียวอี้ทาบฝ่ามือเหนือต้นขาของชูว่าน ขณะเอ่ยด้วยรอยยิ้ม ฝ่ามือนวดเฟ้นเรือนร่างของเธอต่อไป
ชูว่านเอ่ยด้วยแววตาเปล่งประกาย "อย่าลืมว่าฉันเป็นคนเลี้ยงดูคุณนะ แน่นอนว่าเรื่องนี้ขึ้นอยู่กับฉัน!"
จากนั้นเธอจึงหัวเราะ และพลิกตัวหนี แผ่นหลังบอบบางปรากฏสู่สาตาเซียวอี้ เสื้อเชิ้ตสีขาวรัดรึงเรือนร่างอวบอิ่มทุกสัดส่วน
"นางมารตัวน้อย!" เซียวอี้สูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเอื้อมมือสัมผัสร่างชูว่าน และลงมือนวดต่อ
คราวนี้ชูว่านหลับตาพริ้ม ไม่ได้หยอกเย้าเซียวอี้ต่ออีก ทว่าแววพร่าเลือนดื่มด่ำในนัยน์ตาของเธอกลับทำให้ผู้เห็นใบหูแดงก่ำ และหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
เมื่อเห็นเหงื่อผุดพรายบนหน้าผากเซียวอี้ ชูว่านจึงลุกขึ้นนั่งด้วยรอยยิ้มละไม และยกมือขวาออกเช็ดเหงื่อให้เซียวอี้ด้วยแขนเสื้อ จากนั้นจึงยกแขนคล้องคอเซียวอี้ ริมฝีปากแดงสีแดงสดเผยอออกเล็กน้อย "ร้อนมากมั้ยคะ?"
ด้วยคอเสื้อที่แบะกว้าง เซียวอี้สามารถมองเห็นความน่าตื่นตาตื่นใจมากมายภายใต้เสื้อเชิ้ตนั้น ส่งผลให้เขาหัวใจเต้นรัวเร็ว
ยามจ้องมองใบหน้าที่ทำให้ผู้คนหลงใหลคลั่งไคล้ของชูว่านอย่างลึกซึ้ง เซียวอี้พลันโน้มตัวจุมพิตริมฝีปากเธออย่างดูดดื่ม ทว่าไม่นานก็ผละห่าง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมเกิดใหม่ เป็นหมอเทวดามือวิเศษ
รออยู่ครับ...