ผมเป็นเขย(ผู้ไม่ธรรมดา) นิยาย บท 41

โคมไฟคริสทัลเหนือศีรษะสว่างไสว ผู้คนกว่าร้อยคนในห้องโถงของวิลล่าเกือบทั้งหมดลุกขึ้นยืนและมองไปที่ประตูโดยพร้อมเพรียงกัน

มองไปที่รถออฟโรดหน้าตาดุดันที่ประตูและบรรดาชายวัยกลางคนในหมู่ชายหนุ่ม

วันนี้เป็นวันสำคัญของตระกูลเจียง แต่สิ่งที่อีกฝ่ายทำนั้นเป็นการดูถูกตระกูลเจียงอย่างเห็นได้ชัด เด็กรุ่นหลังของตระกูลเจียงหลายคนมีสีหน้าโกรธ แต่ก็ถูกผู้อาวุโสที่อยู่ข้างๆ ดึงไว้ได้ทันเวลา

หลายคนในตระกูลเจียงมองดูด้วยสายตาสงสัย พ่อบ้านซุนผู้หยิ่งยโสดูสับสน ไม่รู้ว่าตระกูลเจียงไปผิดใจกับตระกูลซุนตั้งแต่เมื่อไร!

งานเลี้ยงวันเกิดของคุณย่าเจียงครั้งนี้ มีแขกเหรื่อมาร่วมอวยพรมากมาย ในนั้นมีผู้ที่มีฐานะทางสังคมและอิทธิพลยิ่งใหญ่ อย่างเช่นประธานอู๋จากฉางหยุนกรุ๊ป ในตอนแรกสีหน้าดูไม่มีความสุขเลย แต่เมื่อเขาเห็นพ่อบ้านซุน เขาก็กลืนสิ่งที่เขาต้องการจะพูดลงไปในลำคอ

สี่ตระกูลใหญ่ที่มีทั้งเงินและอิทธิพล ตระกูลซุนเป็นหนึ่งในนั้น!

นอกจากสามตระกูลใหญ่และตระกูลชั้นหนึ่งที่มีความศักยภาพเท่ากันแล้ว ใครจะกล้ายั่วยุ?

พ่อบ้านซุนยิ้มเล็กน้อย ดูเหมือนว่าจะเพลิดเพลินไปกับการถูกจับตามองจากผู้คนมากมาย เขามองไปรอบๆ และสุดท้ายก็มองไปที่คุณย่าเจียงที่อยู่กลางห้องโถง พลางยิ้มเล็กน้อย “แน่นอน เมื่อกี้เป็นแค่ของขวัญเมื่อพบหน้าครั้งแรก มานี่สิ ให้คุณย่าเจียงได้ดูของขวัญใหญ่จริงๆ ที่พวกเราเตรียมไว้...”

ว่าแล้วพ่อบ้านซุนก็ปรบมือเบาๆ

สายตาของทุกคนกวาดไปที่พ่อบ้านซุนและมองไปข้างหลังเขา เห็นบอดี้การ์ดร่างกำยำสองคนเดินผ่านประตูเข้ามา ถือสิ่งของบางอย่างที่คลุมด้วยผ้าขาว สูงประมาณหนึ่งตัวคน

ทุกคนก็ยิ่งมีท่าทีสับสน เห็นพ่อบ้านซุนจับผ้าไหมสีขาว แล้วฉีกออกดัง ‘แคว่ก’ สิ่งที่ผ้าไหมสีขาวคลุมไว้ได้ปรากฏสู่สายตา!

“อา!”

เมื่อเห็นของสิ่งนี้ รูม่านตาของผู้คนกว่าร้อยคนที่อยู่ในที่นี้ก็หดลงทันใด แม้แต่สีหน้าก็ยังหวาดกลัว มีสาวๆ หลายคนถึงกับกรีดร้องลั่นด้วยความตกใจ!

นี่คือนาฬิกาสีแดงขนาดใหญ่ หน้าปัดยังใหญ่กว่าหน้าคนเสียอีก แถมยังสีแดงทั่วเรือน แดงฉานราวกับชุ่มโชกไปด้วยเลือด

“ติ๊ง!” ในเวลานี้เข็มนาฬิกาเพิ่งถึงเวลาสองทุ่มพอดี เสียงดังแสบแก้วหูเป็นพิเศษ

ในขณะนี้ประตูเล็กๆ สองบานที่อยู่ใต้หน้าปัดนาฬิกาก็เปิดออก ทันใดนั้นก็มีซอมบี้กระโดดออกมา ซอมบี้ถูกสร้างขึ้นอย่างประณีต สวมชุดข้าราชการของราชวงศ์ชิง ลิ้นสีแดงเลือดเด่นชัดมาก ร้องเสียงแหลม ‘จี๊ดๆ’!

“อา…”

สาวๆ หลายคนกรีดร้องขึ้นมาอีกครั้ง ตัวสั่นด้วยความกลัว ชนโต๊ะเก้าอี้รอบๆ ล้มลงเสียงดังโครมคราม ใบหน้าซีดเซียว สีหน้าเต็มไปด้วยความกลัว

เหตุการณ์แบบนี้กะทันหันเกินไปจริงๆ แม้แต่บรรดาหนุ่มๆ ของตระกูลเจียงยังตกใจจนเดินสะดุด!

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!”

การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนตกใจ รวมทั้งเจียงเยว่ถงด้วย ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน เซถอยหลังไปครึ่งก้าว มีมือใหญ่คว้ามือเล็กๆ ของเธอไว้ ฉินเฟยมองไปที่เจียงเยว่ถง รู้สึกว่ามือของเจียงเยว่ถงเย็นเฉียบ เขาใช้สายตาอ่อนโยนเพื่อปลอบโยนเธอ เธอรู้สึกถึงความอบอุ่นจากมือใหญ่ของฉินเฟย เจียงเยว่ถงไม่ได้ดิ้นรน แต่พลิกมือจับมือใหญ่ของเขาไว้แน่น ความอบอุ่นเช่นนี้ทำให้เธอรู้สึกสบายใจ

เจียงเยว่ถง มองไปที่คุณย่าที่อยู่ข้างกายอย่างเป็นห่วง ในเวลานี้คุณย่ามีเจียงเฟิ่งซวงซึ่งเป็นอาหญิงคอยประคองอยู่ เธอดูสงบนิ่งกว่าคนอื่นมาก

ตามคำกล่าวที่ว่าคนเราควรลุกขึ้นยืนที่อายุสามสิบ ชีวิตเริ่มต้นที่สี่สิบ ห้าสิบรู้โชคชะตา หกสิบเชื่อฟัง เจ็ดสิบทำตามที่ใจต้องการและมีขอบเขต วันนี้เป็นวันเกิดอายุครบ 70 ปีของคุณย่า และถึงวัยที่ทำตามใจตัวเอง เธอได้ดูแลตระกูลเจียงมาหลายปีแล้ว มีประสบการณ์มากมาย

แม้ว่าเหตุการณ์จะเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน แต่ก็สงบลงอย่างรวดเร็ว

เจียงเยว่ถงเอียงศีรษะมองพ่อของเธอที่ยืนอยู่บนเวทีอีกครั้ง โชคดีที่พ่อของเธอไม่หุนหันพลันแล่นและดูสงบนิ่ง แต่เจียงเยว่ถงมีสายตาที่เฉียบแหลม เธอเห็นแก้มของพ่อโป่งขึ้น เห็นได้ชัดว่ากำลังพยายามข่มความโกรธ

ทุกคนที่อยู่ในที่นี้ไม่ได้โง่เขลา พวกเขารู้ว่าการที่จู่ๆ ตระกูลซุนส่งนาฬิกาขนาดใหญ่มาให้หมายถึงอะไร

เพราะคำว่ามอบนาฬิกามันพ้องเสียงกับคำว่าดูใจก่อนตาย!

วันนี้เป็นงานวันเกิดอายุครบ 70 ปีของคุณย่าเจียง เห็นได้ชัดว่านี่คือการสาปแช่งคุณย่าเจียงให้ตาย มันคือการตัดขาดความสัมพันธ์อย่างเห็นได้ชัด

เมื่อมองไปที่สีหน้าหลากหลายของแต่ละคน บางคนตกใจและหวาดกลัว บางคนสับสนและถึงกับโกรธ พ่อบ้านซุนยิ้มเยาะ แล้วมองไปที่คุณย่าเจียงในฝูงชนอีกครั้งด้วยสีหน้ารำพึงครุ่นคิด

“คุณย่าเจียง ท่านสามของผมได้เลือกของขวัญวันเกิดของคุณอย่างพิถีพิถันอยู่นานมาก แต่สุดท้ายก็ไม่ถูกใจ จึงขอให้คนเร่งทำงานทั้งวันทั้งคืนเพื่อทำของขวัญใหญ่ชิ้นนี้ออกมา”

พ่อบ้านซุนยิ้มเล็กน้อย “หายากนะที่ท่านสามจะมอบของขวัญอย่างใส่ใจแบบนี้ แม้แต่ผมก็ยังรู้สึกอิจฉาเลย”

พ่อบ้านซุนถอนหายใจรำพึงรำพัน มองดูสีหน้ากลั้นโมโหอย่างเห็นได้ชัดของคุณย่าเจียง

ชายหนุ่มหลายคนในตระกูลเจียงทั้งโกรธและร้อนใจ แต่พวกเขาไม่มีสิทธิ์พูดที่นี่ทั้งนั้น

เสิ่นหัวยืนอยู่ทางด้านหนึ่งทำอะไรไม่ถูก เธอมักจะกล้าตะโกนใส่ฉินเฟย แม้แต่สมาชิกแกนนำจำนวนมากของตระกูลเจียงก็ต้องทำหน้าใจดี

แต่เธอก็รู้ว่า ตระกูลซุนเป็นตระกูลที่ห้ามไปยุ่งด้วยเด็ดขาด