ตอนที่ซุนเย่าเหวินได้ยินชื่อ ‘เสิ่นเสวี่ยเหมย’จากปากของฉินเฟย นัยน์ตาก็ยิ่งตกใจมากขึ้น
แถมยังมีความระแวดระวังอันตรายอย่างเห็นได้ชัด!
ฉินเฟยยิ้มแล้ว พูดต่ออีกว่า : “ถ้าหากพูดขึ้นมาแล้ว นั่นก็เป็นเรื่องเมื่อสามสิบปีก่อนแล้ว”
เห็นเหมือนว่าฉินเฟยจะจมอยู่ในการะลึกความทรงจำบางอย่าง นัยน์ตาของซุนเย่าเหวินก็เปลี่ยนเป็นแปลกใจมากยิ่งขึ้น
เมื่อสามสิบปีก่อน?เหมือนว่าฉินเฟยยังไม่เกิดเลยนะ?งั้นเขาระลึกความทรงจำบ้าอะไร?
ฉินเฟยช่วยพูดระลึกความจำให้ซุนเย่าเหวินต่อ : “ปีนั้น เสิ่นเสวี่ยเหมยสอนหนังสือชั้นประถมในหมู่บ้าน เมื่อสามสิบปีก่อน นั่นก็เป็นปัญญาชนที่ไปยังชนบท เสิ่นเสวี่ยเหมยพักอาศัยอยู่คนเดียว ค่อนข้างมีความกล้า นิสัยแข็งแกร่งมาก ปีนั้นคุณหนีไปอยู่ที่นั่น ไม่มีเงินติดตัวซักหยวนเดียว เธอเป็นคนช่วยเหลือคุณ และรับคุณไว้อย่าใจกล้า แถมยังหาตำแหน่งราชการที่โรงเรียนให้คุณด้วย”
“ครึ่งปีต่อมา พวกคุณก็คบหาดูใจกันแล้ว ถูกไหม?”
“แต่ว่าคุณทรยศเธอแล้ว ทรยศความรู้สึกของพวกคุณ คุณแอบหนีไปแล้ว และหลังจากสร้างครอบครัวให้ร่ำรวยขึ้นในซงไห่ คุณก็ไม่เคยไปหาเธอ คุณรู้สึกละอายใจ!” คำพูดที่ฉินเฟยพูดออกมาค่อนข้างที่จะไม่รื่นหูแล้ว
ซุนเย่าเหวินมองฉินเฟยด้วยแววตาที่ซับซ้อนแวบหนึ่ง เงียบขรึมแล้ว
ในปีนั้นซุนเย่าเหวินอายุแค่24ปี ผ่านมาสามสิบกว่าปีแล้ว เขาถึงขั้นกับเกือบจะลืมลักษณะของเสิ่นเสวี่ยเหมยแล้ว
แต่ชื่อของเธอ นิสัยที่แข็งแกร่งของเธอ ซุนเย่าเหวินไม่เคยลืมเลือน ไม่มีทางลืมไปทั้งชีวิต
พูดขึ้นมาแล้วนั่นเป็นเรื่องในปี1990 แล้ว ก็อยู่ในช่วงที่ประเทศกำลังพัฒนาอย่างรวดเร็ว ขอเพียงแค่คนที่กล้าบุกกล้าสู้ ไม่จำเป็นจะต้องมีประวัติการศึกษาอะไรเลยด้วยซ้ำ หาเงินก้อนโตได้อย่างง่ายดาย สร้างบริษัทกลายเป็นเถ้าแก่ รวยชั่วข้ามคืนก็ไม่ใช่เรื่องที่ฝันไป!
ซุนเย่าเหวินก็เป็นคนที่กล้าบุกกล้าสู้เช่นนี้ หลังจากที่เขารู้ว่าเถ้าแก่ท่านนั้นที่ตัวเองได้ล่วงเกินหายสาบสูญไปจากโลกนี้แล้ว เขาก็ไม่ยินยอมที่จะอยู่บ้านพักบนภูเขาเล็กๆเช่นนี้อีก
เขาไม่อยากอยู่เฉยๆไม่ทำอะไร ใช้ชีวิตที่น่าเบื่อแบบนี้
เพราะงั้นเขาแอบออกไปแล้ว ไม่ได้กลับมาอีก ในขณะเดียวกันก็ทำให้เขาและพี่ชายซุนเย่าฉวนสร้างกิจการที่ซงไห่แล้ว หลังจากที่พวกเขาได้เงินมาบางส่วน ก็ได้สร้างบริษัทแล้ว ก็เรียกได้ว่ามีประสบความสำเร็จชื่อเสียง
หลังจากพี่ชายเสียชีวิตอย่างกะทันหัน เขาสืบทอดความปรารถนาของพี่ชายต่อ จะต้องพัฒนาลู่เจี้ยน กรุ๊ปให้ยิ่งใหญ่
ความพยายามของเขาไม่เสียเปล่า เขาประสบความสำเร็จแล้วจริงๆ!
หลังจากนั้น เขาก็แต่งงานกับภรรยาที่สวยคนหนึ่ง ก็ไม่เคยคิดที่จะไปหาเสิ่นเสวี่ยเหมยอีก
เสิ่นเสวี่ยเหมยเป็นแค่คุณครูสอนเด็กประถม ไม่ได้มีจุดมุ่งหมายที่ยิ่งใหญ่อะไร เมื่อเทียบกับภรรยาในตอนนั้นของเขาสวยสู้ไม่ได้แน่นอน อีกอย่างภรรยาของเขาไม่เพียงแค่สวย แถมยังเป็นลูกสาวของข้าราชการ
เขาคิดว่าที่ตัวออกไปจากหมู่บ้านภูเขานั่นไม่ผิด เพียงแค่ค่อนข้างรู้สึกติดค้างกับเสิ่นเสวี่ยเหมยอยู่ในใจเสมอ
คนเราล้วนแต่มีความเห็นแก่ตัว เขาไม่สามารถไปหาเสิ่นเสวี่ยเหมย เพื่อทำลายชีวิตที่ดีงามในตอนนั้นของเขาอีก
แต่ว่าในเวลานั้น เกิดปัญหาขึ้นกับร่างกายของเขาแล้ว!
นี่ก็เป็นสาเหตุที่เขาหย่าร้างกับภรรยาคนก่อนหน้านี้ แต่วันนี้กลับมาคิดดูแล้ว เขาถึงได้รู้ว่า ตัวเองผิดไปแล้ว
ถ้าหากเป็นอย่างที่ฉินเฟยพูด เขารู้สึกละอายต่อเสิ่นเสวี่ยเหมย เขาไม่มีหาไปหาเธอ
แต่ว่า ผิดแล้วก็คือผิด มันผิดพลาดไปแล้ว ต่อให้ไปหาเธอแล้วจะมีความหมายอะไร?
“นายเคยตรวจสอบฉัน?”ซุนเย่าเหวินเงยหน้ามองฉินเฟย สีหน้าจริงจังมากยิ่งขึ้น
ฉินเฟยรู้เยอะเกินไปแล้ว ตอนนี้เขาค่อนข้างสงสัยเป้าหมายที่ฉินเฟยช่วยเหลือตัวเองแล้ว
เพียงแค่แสดงความเป็นมิตรกับตัวเองง่ายๆแค่นี้?
“ผมเคยพูดแล้ว ที่ผมพูดเรื่องเหล่านี้กับคุณแค่อยากจะแสดงความเป็นมิตรกับคุณ ส่วนตัวตนของผม คุณถามเยว่ถงหรือว่าพ่อตาของผมได้ ส่วนพูดไม่พูดก็เป็นเรื่องของคุณแล้ว แต่ ผมไม่ได้คิดร้ายต่อคุณจริงๆ ”ฉินเฟยผายมือ ใบหน้าจริงใจ
“อีกอย่าง สิ่งเหล่านี้ไม่ได้สำคัญเลย” ฉินเฟยยิ้มแล้ว : “สิ่งที่สำคัญคือ ใช่ว่าคุณจะไม่มีทายาท เสิ่นเสวี่ยเหมยได้เว้นทางหนีทีไล่ไว้ให้คุณแล้ว”
“หืม?”ซุนเย่าเหวินเงยหน้าขึ้นมองทันที
“คุณไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ตอนที่คุณแอบจากไป เสิ่นเสวี่ยเหมยตั้งครรภ์แล้ว คุณน่าจะรู้นิสัยของเธอดีกว่าใครนะ เธอน่าจะรู้ได้ตั้งนานแล้วว่าคุณไม่เต็มใจที่จะอยู่บ้านพักบนภูเขาขนาดเล็กนี้ไปตลอดชีวิต คุณอยากจะออกไป ตอนนั้นเธออาจจะยังมีความหวังเล็กน้อยที่คุณจะกลับไปหาเธอได้ บางทีอาจจะไม่ได้สนใจที่คนอื่นซุบซิบนินทาเธอ เธอไม่ได้ทำแท้งเอาเด็กออก คลอดออมาแล้ว เป็นลูกสาว ชื่อว่าเสิ่นหรูจวิน”
“คำนวณตามเวลา วันนี้เสิ่นหรูจวินอายุสามสิบเอ็ดปีแล้ว คาดว่าแต่งงานมีลูกแล้ว เพราะงั้น ตอนนี้ไม่เพียงแค่คุณจะมีทายาท เกรงว่ายังมีหลานอีกด้วย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมเป็นเขย(ผู้ไม่ธรรมดา)