ผมเป็นเขย(ผู้ไม่ธรรมดา) นิยาย บท 8

สาวงามไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ล้วนได้รับการดูแลเสมอ

เมื่อเสิ่นหลิงเอ๋อร์พูดออกมา หลายคนที่ดูมองดูเรื่องสนุกตรงหน้าก็เข้าใจทันที เป็นฉินเฟยที่เล่นโทรศัพท์มือถือไปและรับประทานอาหารไป จนเดินเร็วเกินไปและชนเข้ากับประตูรถที่เปิดออกโดยคนสวย

และสิ่งที่น่าเกลียดที่สุดคือแพนเค้กผลไม้ของเขายังทำให้กระโปรงของเธอสกปรกด้วย!

ชั่วขณะหนึ่ง ผู้คนก็ชี้ไปที่ฉินเฟย บอกว่าเขาเป็นพวกขี้แพ้ที่น่าสงสาร เป็นคนจนที่ไม่มีคุณภาพ!

“ฉันเดินเร็วไปหน่อย แต่ว่าเธอก็ควรตรวจสอบก่อนว่ามีใครอยู่ข้างหลังหรือไม่ก่อนที่จะเปิดประตู” ฉินเฟยสีหน้าอ่อนใจ

“ทำอะไรกัน อย่ามารวมกันที่หน้าบริษัท” คราวนี้ก็มีเสียงผู้ชายดังเข้ามา ผู้มาถึงสวมชุดรักษาความปลอดภัยพร้อมโลโก้ของ ว่านเซียง มูวี ที่หน้าอกด้านซ้าย

คนที่มาคือหัวหน้ารปภ. ด้านหลังยังตามด้วยรปภ.หลายคนเดินตามมาอย่างรวดเร็ว

“ยังจะเกิดอะไรขึ้นอีก? ฉันมาที่บริษัทของนายเพื่อเซ็นสัญญา แต่คิดไม่ถึงว่าผู้ชายคนนี้จะมาเดินชนรถของฉัน แถมยังทำกระโปรงของฉันเปื้อนด้วย!” เสิ่นหลิงเอ๋อร์กล่าวอย่างโกรธเคือง

โว้ว!

ผู้ชมต่างประหลาดใจ ไม่น่าแปลกใจที่เสิ่นหลิงเอ๋อร์สวยมากขนาดนี้ ที่แท้ก็เป็นดาราใหญ่ที่มาเซ็นสัญญากับว่านเซียง มูวี!

หัวหน้ารปภ.ตะลึงไปและอดไม่ได้ที่จะมองดูเสิ่นหลิงเอ๋อร์ เขาไม่รู้จักเสิ่นหลิงเอ๋อร์และคิดว่าเธอก็คงไม่ได้มีชื่อเสียงอะไรมากนัก แต่เธอคงมีทุนสนับสนุนสินะ คนแบบนี้ต้องเอาใจ ไม่สามารถไปทำให้ขุ่นเคืองได้

ในเวลานี้ รปภ.คนหนึ่งกระซิบที่หูของกัปตันแล้วพูดอะไรบางอย่าง

ทีมรปภ.มองไปที่จักรยานยนต์ไฟฟ้าที่จอดอยู่ไม่ไกลออกไป และมองดูรูปลักษณ์ที่ซอมซ่อของฉินเฟย พวกเขาก็ด่าทันทีด้วยความรังเกียจและถามว่า "นี่นายทำอะไร? ไม่รู้หรือไงว่าว่านเซียง มูวีไม่อนุญาตให้จอดจักรยานยนต์ไฟฟ้าที่ประตู? รีบเข็นมันออกไปเร็วๆ"

“ไม่ได้รับอนุญาต? ใครพูดอย่างนั้น?” ฉินเฟยถามอย่างประหลาดใจ

“ใครพูด? ฉันพูดเอง!” หัวหน้ารปภ. ก้าวไปข้างหน้าอย่างโกรธเคือง "ฉันจะให้เวลานายครึ่งนาที รีบขอโทษคุณผู้หญิงคนนี้ซะ นอกจากนี้รีบทำความสะอาดขยะของนายให้ฉันทันที!"

หัวหน้ารปภ.ยิบตา รปภ. หลายคนที่อยู่ข้างหลังเขาก็ล้อมฉินเฟยไว้ทันที

หัวหน้ารปภ. หัวเราะเยาะ “ถ้าไม่งั้น ฉันจะโยนนายออกไปพร้อมรถซะ!”

เมื่อเห็นท่าทางวางอำนาจของหัวหน้ารปภ. เสิ่นหลิงเอ๋อร์ก็เผยรอยยิ้มออกมา

“ทำไม ว่านเซียง มูวีปฏิบัติกับคนที่มาสมัครงานแบบนี้ล่ะ? แล้วแบบนี้ใครจะอยากมาทำงาน?” ฉินเฟยกลอกตาแล้วพูดออกมา

"สมัครงาน?" กัปตัน รปภ. ตกตะลึง

เสิ่นหลิงเอ๋อร์ที่อยู่ข้างๆ เยาะเย้ย "นายมาสมัครเป็นรปภ.หรือไง?"

หัวหน้ารปภ. มองไปที่ฉินเฟย ก็จริง เจ้าหนุ่มนี่ท่าทางดูยากจน ทั้งตัวเต็มไปด้วยสินค้าข้างทาง แถมยังขี่จักรยานยนต์ไฟฟ้าและกินแพนเค้กผลไม้ จะต้องมาสมัครเป็นรปภ.แน่

“ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับคุณหนู ผมจะจัดการเอง” หัวหน้ารปภ. มองเสิ่นหลิงเอ๋อร์อย่างประจบสอพลอ จากนั้นก็เยาะเย้ยใส่ฉินเฟย "นายไม่จำเป็นต้องมาสัมภาษณ์แล้ว ไปให้พ้น"

ท่าทางการปฏิบัติแบบนี้ของบริษัทจะต้องได้รับการปรับปรุงแล้ว ฉินเฟยมองไปที่หัวหน้ารปภ.ที่ดูหยิ่งผยอง ก็แค่รปภ.คนหนึ่งแต่กลับวางอำนาจขนาดนี้เชียว

“คุณเป็นคนสัมภาษณ์ผมเหรอ?” ฉินเฟยรู้สึกตลกเล็กน้อย "นอกจากนี้ ฝ่ายทรัพยากรบุคคลต่างหากที่ควรมีสิทธิ์ในการไล่พนักงานออก นายที่เป็นรปภ.มีอำนาจมากขนาดนั้นเชียว?”

"นาย!" หัวหน้ารปภ. สะอึกไปทันที เขาไม่มีสิทธิ์สัมภาษณ์และเลิกจ้างพนักงานของบริษัทจริงๆ นั่นแหละ

แต่เนื่องจากผู้ชายคนนี้กำลังมาสัมภาษณ์ รปภ. และตนก็เป็นหัวหน้ารปภ. ดังนั้นหากมาเป็นลูกน้องของตนละก็ยังหวังว่าจะได้อยู่ดีหรือไง?