ภพนี้ตราบภิรมย์รัก นิยาย บท 119

วินาทีต่อมา เสียงเขย่าลูกเต๋าก็ขัดจังหวะความคิดของฉู่โม่หยวน

ฉู่โม่หยวนหลุบตามองทันที นั่นเองจึงเห็นว่าหลินเมิ่งหวันหยิบถ้วยลูกเต๋าขึ้นมาเขย่าอย่างรวดเร็ว

บนใบหน้าของนางฉาบฉายไปด้วยรอยยิ้มจางๆ เห็นได้ชัดนางไม่ได้รู้ผลลัพธ์ของชายชราเลย

แต่ก่อนที่ฉู่โม่หยวนจะมองการเคลื่อนไหวของนางได้ชัดเจน หลินเมิ่งหวันก็วางถ้วยลูกเต๋าลงบนโต๊ะอย่างแรงเสียแล้ว

“เท่านี้รึ”

“เขย่าแค่สองครั้งเนี่ยนะ”

“แม่เจ้า คุณชายผู้นี้เล่นไม่เป็นเลยงั้นรึ”

“ข้าว่าคุณชายคนนี้ไม่ใช่แค่เล่นไม่เป็น แต่ยังโง่อีกด้วย คนปกติที่ไหนจะเดิมพันเงินหนึ่งพันตำลึงทองกับท่อนไม้หักๆ แค่ท่อนเดียว...”

เสียงการสนทนาดังเข้าหูหลินเมิ่งหวันอย่างต่อเนื่อง และเป้าจื่อก็หน้าเปลี่ยนสีอย่างฉับพลัน จากนั้นจึงสบตากับฉู่โม่หยวนอย่างประหม่าและลำบากใจ

การเคลื่อนไหวของหลินเมิ่งหวันรวดเร็วเกินไปจนเขาฟังไม่ทัน

แต่ต่อให้ฟังทันแล้วจะต่างกันอย่างไร

ชายชราได้แต้มสูงสุดไปแล้ว หลินเมิ่งหวันไม่มีทางชนะได้เลย

เป้าจื่อหยุดความคิดของตนและจ้องมองหลินเมิ่งหวันกับชายชราที่อยู่ตรงหน้า ภายในใจกำลังคิดว่าชายชราผู้นี้คงไม่ใช่เซียนพนันที่คมในฝักหรอกนะ

ที่ฉู่โม่หยวนเรียกเขามาที่นี่อาจเป็นเพราะหมึกไม้ม่วง ถ้าอีกเดี๋ยวเขาต้องเดิมพันกับชายชราผู้นี้ เขาจะชะล่าใจไม่ได้

หลินเมิ่งหวันไม่สนใจคำวิพากษ์วิจารณ์ของคนที่อยู่รอบๆ นางมองถ้วยลูกเต้าของชายชราและเอ่ยยิ้มๆ ว่า “เชิญ”

“ได้สิ!” ชายชราตอบรับและเปิดถ้วยลูกเต๋าอย่างตื่นเต้น

ทันใดนั้นผู้คนที่อยู่รอบๆ ก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ

“พระเจ้า หกแต้มสามลูก นี่มันจะโชคดีเกินไปแล้ว เด็กคนนี้คงไม่เหลือแม้แต่กางเกงแน่”

“ตาเฒ่านี่ไม่ได้บ้างั้นหรือ เขาคงไม่ได้โกงหรอกนะ”

“อีกเดี๋ยวคุณชายน้อยผู้นี้จะไม่ร้องไห้ขี้มูกโป่งหรอกหรือ นี่คือการสูญเสียเงินหนึ่งพันตำลึงทองเชียวนะ ต่อให้รวยแค่ไหนก็ทนไม่ได้แน่...”

“ฮ่าๆๆๆๆ เด็กน้อย เอาเงินมาซะ!” ชายชราหน้าแดง ไหนเลยจะเหลือเค้าความกังวลและทรุดโทรมก่อนหน้านี้

เพียงแต่หลินเมิ่งหวันกลับยิ้มน้อยๆ “เหตุใดท่านผู้เฒ่าจึงรีบร้อนนัก ดูจำนวนของข้าก่อนไม่ได้กว่าหรือ”

หลินเมิ่งหวันเปิดถ้วยลูกเต๋าอย่างใจเย็นท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของทุกคน

วินาทีถัดมา...

“พระเจ้าช่วย!”

“ข้าต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ!”

“นะ... นี่มันเป็นไปไม่ได้ ชนะได้ด้วยรึ!”

แม้แต่เป้าจื่อกับฉู่โม่หยวนก็ยังมองลูกเต๋าบนโต๊ะพนันอย่างตกตะลึง คิดไม่ถึงเลยสักนิดว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นเช่นนี้

ผลลูกเต๋าของหลินเมิ่งหวันก็เป็นหกแต้มสามลูกเช่นกัน

แต่สิ่งที่ทุกคนคิดไม่ถึงเลยก็คือ หนึ่งในลูกเต๋านั่นถูกแบ่งให้แตกออกเป็นครึ่งซีก!

ลูกเต๋าที่แตกยังมีแต้มตัวเลขที่หงายขึ้นมา ทำให้แต้มสุดท้ายของหลินเมิ่งหวันกลายเป็นหกแต้มสามลูก หนึ่งแต้มหนึ่งลูก

แต้มที่สิบเก้าปรากฏขึ้นมาจากความว่างเปล่า มากกว่าคะแนนของชายชราหนึ่งคะแนน

การแข่งคราวนี้ หลินเมิ่งหวันชนะแล้วจริงๆ

“เจ้าเด็กขี้โกง!” ชายชรามองลูกเต๋าของหลินเมิ่งหวันอย่างตกตะลึงและถลันไปที่โต๊ะพนันอย่างกระวนกระวาย

จะเป็นสิบเก้าแต้มได้อย่างไร

จะแบ่งลูกเต๋าออกเป็นสองซีกได้อย่างไร

เด็กคนนี้ใช้ลูกไม้แน่ๆ!

“เจ้าเป็นคนของบ่อนพนันนี่งั้นละสิ พวกแกมันร้านสกปรก! หลอกลวงผู้คน!” ชายชราเอ่ยออกมาอย่างโกรธเกรี้ยวและคว้าหมึกไม้ม่วงเอาไว้ “ข้าไม่พนันแล้ว พวกเจ้ารังแกข้า ข้า... โอ๊ย ปล่อยนะ!”