ภพนี้ตราบภิรมย์รัก นิยาย บท 83

รอยยิ้มบนใบหน้าของฉู่โม่หยวนยิ่งชัดเจนขึ้น “เจ้าจะให้ข้าช่วยอะไรรึ”

ท่าทางของหลินเมิ่งหวันน่ารักเกินไปจนเขาปฏิเสธไม่ลง

หลินเมิ่งหวันเอ่ยเสียงเย็นว่า “ในเมื่อหลี่อี๋เหนียงใช้แอบใช้อุบายสกปรก หม่อมฉันเองก็ไม่จำเป็นเผชิญหน้าอย่างเปิดเผย ไม่ว่างนางจะตั้งใจทำหรือไม่ได้ตั้งใจ นางก็ทำให้ท่านย่าของหม่อมฉันต้องทุกข์ทรมานอย่างหนัก ข้าไม่มีทางปล่อยนางแน่นอน”

“หม่อมฉันอยากให้จิ่งอ๋องเตี้ยนเซี่ยเปิดเผยเรื่องที่หลี่อี๋เหนียงวางยาท่านย่าของข้าต่อสาธารณะ ทำให้นางถูกผู้คนนับพันตราหน้า แบกรับความอัปยศอดสูว่าอกตัญญูและโหดเหี้ยม”

หลินเมิ่งหวันกำหมัดแน่น ความเกลียดชังที่พลุ่งพล่านในใจทำให้นางรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาหนุบๆ

ในชาติก่อนหลี่อี๋เหนียงจงใจเลี้ยงนางให้เย่อหยิ่งจองหอง ทำตัวไร้กฎเกณฑ์

หลี่อี๋เหนียงกับหลินเป้ยเหยาถึงกับโน้มน้าวให้นางตามตื๊อหลี่จิ่นซู หลอกให้นางหนีการแต่งงาน

อกตัญญู จองหอง โง่เขลา ใจง่าย...

ความอัปยศเหล่านี้เป็นเหมือนแท่งเหล็กหนาที่ตอกตรึงหลินเมิ่งหวันไว้บนเสาแห่งความอัปยศ

นางรู้ว่าคำพูดของคนน่ากลัวแค่ไหน ความรู้สึกเช่นนี้นางควรจะทำให้หลี่อี๋เหนียงกับหลินเป้ยเหยาได้ลิ้มลองบ้าง!

“ได้สิ”

ฉู่โม่หยวนพยักหน้าตอบรับอย่างไม่ลังเล แต่เมื่อเห็นนัยน์ตาที่แดงก่ำของหลินเมิ่งหวันเขาก็ทุกข์ใจเป็นอย่างยิ่ง เขารู้สึกว่าผลลัพธ์เช่นนี้มันยังน้อยเกินไปสำหรับหลี่อี๋เหนียง

“ท้ายที่สุดเจ้าก็ยังเป็นคนมีเมตตา” ฉู่โม่หยวนเอ่ยอย่างทอดถอนใจและอดนึกถึงเรื่องในอดีตขึ้นมาไม่ได้

หลินเมิ่งหวันหัวเราะเยาะ “ยังเร็วเกินไปที่พระองค์จะพูดแบบนั้นเพคะ หม่อมฉันจะปล่อยนางไปง่ายๆ ได้อย่างไร”

ฉู่โม่หยวนมองหลินเมิ่งหวันด้วยความประหลาดใจ “เจ้ายังคิดจะทำอย่างไรอีกรึ”

หลินเมิ่งหวันเอ่ยอย่างคับแค้นใจว่า “นอกจากจะทำให้นางต้องทุกข์ทรมานกับคำครหาจากผู้คนนับพัน ข้าจะวางยาพิษนางด้วย พิษชนิดนี้ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่จะทำให้นางต้องทนทุกข์ตลอดเวลา ในเมื่อท่านย่าต้องทรมาน นางก็ต้องไม่ได้อยู่ดี!”

“ต่อแต่นี้ไปนางจะต้องชดใช้ในสิ่งที่นางทำ!”

ฝ่ามือของหลินเมิ่งหวันเจ็บปวดจากการถูกเล็บจิก นางมองฉู่โม่หยวนไม่วางตาในขณะที่พูดประโยคเหล่านั้น พร้อมกันนั้นภายในใจก็รู้สึกเหมือนถูกบีบรัดอย่างรุนแรง

เรื่องที่จะวางยาพิษหลี่อี๋เหนียง หลินเมิ่งหวันไม่ได้คิดจะขอความช่วยเหลือจากฉู่โม่หยวน แต่งนางก็ไม่คิดจะปิดบังเขาเช่นกัน

นางมีชีวิตใหม่แล้ว และนางไม่มีทางมองดูศัตรูของนางใช้ชีวิตอย่างสงบสุขโดยไม่ทำอะไรแน่นอน

นางจะต้องแก้แค้นให้ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเหล่าศัตรูที่จงใจหาเรื่องนางและเคลื่อนไหวอยู่ใต้จมูกของนางแบบนี้!

ฉู่โม่หยวนคือว่าที่สามีของนาง สิ่งที่นางคิดจะทำต่อไปย่อมหนีไม่พ้นสายตาของฉู่โม่หยวนอยู่แล้ว

ดังนั้นคงจะดีกว่าถ้าสารภาพไปตรงๆ

แต่ถึงกระนั้นหลินเมิ่งหวันก็ค่อนข้างเป็นกังวล

ฉู่โม่หยวนจะมีปฏิกิริยาอย่างไรหลังจากรู้ว่าแท้จริงนางเป็นคนโหดเหี้ยม

เขาจะทอดทิ้งนางหรือไม่ จะรังเกียจนางหรือเปล่า

หลินเมิ่งหวันตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ นางกัดริมฝีปากโดยไม่รู้ตัว ความเจ็บปวดที่เด่นชัดนี้ทำให้นางอยากจะร้องไห้

นางกลัวมากจริงๆ ว่าจะเห็นความรังเกียจฉายขึ้นมาบนใบหน้าของฉู่โม่หยวน

ทว่าฉู่โม่หยวนกลับมองนางด้วยความสงสาร เขาลุกขึ้นและดึงนางเข้ามาในอ้อมกอด

ความอบอุ่นที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันทำให้หลินเมิ่งหวันทำอะไรไม่ถูก จากนั้นฉู่โม่หยวนจึงคลายนิ้วมือที่กำแน่นของนางออกอย่างอ่อนโยนและเบามือ

นิ้วหยาบแตะลงบนริมฝีปากของหลินเมิ่งหวันอย่างแผ่วเบา หลินเมิ่งหวันรู้สึกราวกับถูกเผาไหม้ นางถอยออกมาเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัวและตกใจจนอ้าปากค้าง แต่ในที่สุดก็ปิดริมฝีปากลง