พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 188

เมืองเล็ก ๆ ที่แสนเงียบสงบ ชายหนุ่มและหญิงสาวที่เปล่าเปลี่ยว... คงไม่พ้นถูกความปรารถนาแผดเผาแน่ค่ะ...”

แต่ละคำที่อีวอนน์พูด ทำให้อลิสันยิ่งคิดไปไกล!

เมื่อคิดเช่นนั้น อลิสันก็ตระหนักว่าเธอต้องหยุดไม่ให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น!

เป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่าแม้กระทั่งนักรบที่เก่งกาจที่สุดก็ยังต้องพ่ายให้กับโฉมงาม ประวัติศาสตร์มีให้เห็นครั้งแล้วครั้งเล่า

ไม่เกี่ยวว่าเบียงก้าจะงดงามอย่างไร้ที่ติจริงหรือไม่ แต่อุปสรรคของลุคคือการที่เธอเป็นคนสวยในสายตาของของเขา!

อลิสันอาบน้ำร้อนมาก่อน เธอรู้ว่าความปรารถนาระหว่างชายหญิงลุกเป็นไฟได้ด้วยความคิดชั่ววูบ

ยิ่งคิดเธอ ก็ยิ่งโมโห

อลิสันยกกำปั้นขึ้นทุบประตูต่อ

เสียงทุบนั้นสะท้อนความโกรธที่ทวีขึ้นในใจของอลิสัน จากเสียง “ก๊อก ก๊อก ก๊อก” เป็น “ปัง ปัง ปัง”...

“เบียงก้า ถ้าเธออยู่ที่นี่ ก็เลิกเล่นซ่อนหากับฉันเสียที!”

ห้องเช่าธรรมดาเช่นนี้มีเพียงผนังบางที่ไม่ได้กันเสียงได้ดีเด่อะไร หากมีใครตะโกนมาจากข้างนอกประตูในตอนเช้าที่เงียบสงัดเช่นนี้ คนในห้องมีหรือจะได้ยิน?

“แม่ผมเคยมาหาคุณเหรอ?” จากการได้ยินอลิสันเคาะประตูอย่างไม่หยุดหย่อนและน้ำเสียงของเธอ ลุครู้ได้ทันทีว่าแม่ของเขานั่นไม่ได้อย่างเป็นมิตร

ลุคจุมพิตที่ลำคอหญิงสาวที่อยู่ข้าง ๆ แล้วทิ้งรอยกัดเอาไว้ ในขณะเดียวกันความทรงจำของเขาก็โลดแล่นผ่านเข้ามา

เท่าที่พอจำได้ แม่ไม่คุ้นเคยกับเบียงก้ามากนัก คนทั้งคู่อาจได้พบเพียงแค่สองหรือสามครั้งเท่านั้น

แต่จากน้ำเสียงของแม่ที่อยู่นอกประตูนั่น เขาบอกได้ว่าแม่กับเบียงก้านั่นดูใกล้ชิดกันมากขึ้นเรื่อย ๆ จนแม่ไม่ได้มีพิธีรีตองหรือรักษามารยาทใด ๆ กับเบียงก้าเลย

'อาจจะเพราะแม่เคยถามไถ่เบียงก้า เรื่องที่เธอแต่งงานกับซาเวียร์ แทนเนอร์ ทั้งที่ยังคบกับเขาอยู่' ลุคคิด

เรื่องขัดแย้งระหว่างแม่กับลูกสะใภ้อาจเกิดขึ้นเพราะความเข้าใจผิด

“ฉันจะ… เอ่อ… ฉันจะไปเปิดประตูนะคะ…” เบียงก้าพยายามจะลุกขึ้น

ก่อนที่เธอจะได้เดินไปทำอย่างที่พูด มือของชายหนุ่มก็โอบร่างกายอันบอบบางของเธอไว้แน่น ร่างกายของทั้งคู่แนบชิดกัน ทั้งยังเปียกโชกไปด้วยหยาดเหงื่อ

“คุณอยากเปิดประตูตอนนี้เหรอ? คิดว่าผมจะทนไหวไหม?”

เสียงแหบพร่าของลุคนั้นเย้ายวนอย่างเหลือเชื่อ แก้วหูของเบียงก้าซึ่งอ่อนไหวเป็นพิเศษสั่นไหวหลังจากการกระทำนั้น

ความหนักอึ้งของชายหนุ่มนั้นมากเกินกว่าที่เธอจะต้านไหว...

อลิสันยังไม่หยุดตะโกนมาจากข้างนอก “เธอคงไม่อยากให้ทุกคนรู้เรื่องของเธอใช่ไหม? เปิดประตูเดี๋ยวนี้!”

อลิสันขู่ให้เบียงก้าออกมา

เบียงก้า หน้าแดงอย่างหนัก ทุกอณูของเธอทั้งร้อนรุ่มและเปียกชื้น

เสียงอลิสันที่ตะโกนเข้ามาทำให้เธอรู้สึกสับสน “คุณ… คุณได้ยินใช่ไหมคะ? ให้… ให้ฉัน… อ่า…”

ชายหนุ่มก้มศีรษะลงมองไปยังเอวบอบบางของเบียงก้าที่กำลังบิดไปมา เพราะพยายามจะลุกขึ้น ไฟตัณหากำลังแผดเผาภายในกายของเขาจนเจ็บ!

ขณะที่เธอดิ้น เบียงก้าพยายามหันหลังกลับมาพูดกับชายหนุ่ม เธอได้ยินเสียงกุกกักและรู้ได้ทันทีว่าเขาปลดเข็มขัดของตัวเองออกแล้ว

ก่อนที่กางเกงของเขาจะร่วงหล่นอย่างรวดเร็วในชั่วพริบตา

เธอเห็นของน่ากลัวนั่นเต็มตา!

ลุคแทบคลั่ง เขาจะไม่ยอมปล่อยหญิงสาวในอ้อมแขนคนนี้ไป แม้ว่าฟ้าจะถล่มดินจะทลายก็ตาม!

“ถ้ามีอะไรต้องคุย ก็ให้แม่คุยกับคุณทางโทรศัพท์ก็ได้นี่ ผมทนไม่ไหวแล้ว”

ในบ้านเช่าที่คับแคบนี้ ชายหนุ่มได้เข้าแทรกตัวเข้าไปในส่วนของร่างกายที่แสนอึดอัดของหญิงสาว

เบียงก้ารู้ว่าเธอไม่อาจหลีกหนีได้พ้น

แต่ เธอก็ไม่อาจเพิกเฉยต่อความวุ่นวายที่อลิสันก่อขึ้นได้เช่นกัน เพราะเพื่อนบ้านคงไม่พ้นว่าจะได้ยิน เบียงก้าไม่อยากจะย้ายบ้านเพื่อหนีคำนินทาของใครอีกแล้ว

การต้องขยับตัวอยู่ตลอดทำให้ร่างกายของเธอล้าเหลือเกิน