พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 24

เบียงก้าโทรหาฌอง

อย่างไรก็ตาม เธอได้รับข้อความแบบเดียวกันจากระบบ “ขออภัยค่ะ หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้”

ทันใดนั้น เบียงก้าก็รู้สึกไม่สบายใจ

เธอหวังว่าจะไม่มีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้น

จากนั้น เธอก็โทรหานีน่า

นีน่ารับสายทันทีและถามว่า “มีอะไรเหรอ เพื่อนรัก?”

เบียงก้าจึงอธิบายทุกอย่างให้เธอฟัง

จากนั้นนีน่าก็กล่าวว่า “ฉันเดาว่าอาจจะมีใครบางคนเรียกแม่ไปเล่นไพ่นกกระจอกก็ได้นะ? เธอคงจะไม่รู้ แต่ตอนเล่นไพ่นกกระจอก แม่ชอบเก็บโทรศัพท์เอาไว้ในกระเป๋า แม่ก็เลยอาจไม่ได้ยิน ส่วนพี่ชาย ก็คงกำลังจะยุ่งอยู่แหละ”

เมื่อนีน่าพูดเช่นนั้น เบียงก้าจึงไม่คิดมากอีก

เบียงก้าวางโทรศัพท์ลงและเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ มันช่วยให้เธอสดชื่นมากขึ้น ในขณะที่เธอกำลังเป่าผม เธอก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์บนโต๊ะกาแฟภายในห้องนั่งเล่นดังขึ้น

ฌองเป็นคนที่โทรเข้ามา

"สวัสดีค่ะพี่" เบียงก้ารับสายทันที

ฌองเงียบไปครู่หนึ่ง จนผ่านไปนาน ดูเหมือนว่าเขาจะกลั้นอะไรบางอย่างเอาไว้ก่อนที่เขาจะถามออกมาอย่างเย็นชาว่า “เบียงก้า เรย์น เธอมีผู้ชายซ่อนเอาไว้ลับหลังพี่กี่คน?”

“อะไรนะ…พี่หมายความว่ายังไง? ฉันซ่อนผู้ชายเอาไว้ลับหลังพี่เหรอ?” เขาเอ่ยถามเช่นนี้อย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ดังนั้นเบียงก้าจึงไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูด

ฌองขึ้นเสียงขึ้นอย่างกะทันหัน เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอันเขาแหบห้าว “เธอยังแสร้งทำเป็นไร้เดียงสาอยู่อีกเหรอ! เบียงก้า เรย์น จู่ ๆ ผมก็รู้สึกเหมือนผมไม่รู้จักเธอเลย บอกผมทีว่าตัวตนที่แท้จริงของเธอเป็นยังไงกันแน่!”

เบียงก้ากำโทรศัพท์ในมือแน่น

ฌองยังคงยืนยันในคำพูดของเขา เขาตะคอกเสียงดังเพื่อบอกว่าทั้งหมดนี้มันไม่ยุติธรรมสำหรับเขา “บอกผมมาสิว่าผมเป็นใครในสายตาคุณ? ที่ซุกหัวนอนหลังจากที่เธอเสร็จกิจเหรอ? ตัวสำรองไม่มีคนเอาเหรอ? หรือว่าพวกหน้าซื่อที่ดีแต่จะโดนคนอื่นหักหลังอย่างนั้นน่ะเหรอ?”

เสียงโกรธของฌองเป็นดั่งใบมีดน้ำแข็งที่บินผ่านโทรศัพท์และพุ่งเข้าไปในโสตประสาทของเบียงก้า

“ใจเย็นก่อนได้ไหม? พี่แน่ใจนะว่าพี่ไม่ได้เข้าใจอะไรผิด?” เบียงก้าขมวดคิ้ว ท่าทีของเธอเปลี่ยนไปทันที

ฌองหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา เขาก่นด่าเธอ "เข้าใจผิดเหรอ? เข้าใจผิดกะผีน่ะสิ! ตอนนี้ ผมเกลียดตัวเองที่เป็นโง่เง่าแบบนี้ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผมจะเชื่อใจเธออย่างไม่มีข้อสงสัยได้นานขนาดนี้ ผมเกลียดที่ผมไม่เชื่อในสิ่งที่มาลีพูดเมื่อตอนที่เราอยู่ที่ต่างประเทศ เบียงก้า มาลีไม่ได้โกหกใช่ไหม? เธอเคยนอนกับผู้ชายคนอื่นลับหลังผมตอนที่เราไปเรียนที่ต่างประเทศ”

ประโยคสุดท้ายของเขาเป็นคำพูดที่ไม่ใช่คำถาม

คู่ครองของเธอ คนที่เธอควรจะเดินเข้าสู่ประตูวิวาห์ร่วมกับเขากำลังสงสัยในความซื่อสัตย์ของเธอในตอนนี้ คุณจินตนาการถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้นได้ไหม?

เบียงก้าเดือดดาลมากจนมือของเธอสั่น

ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร ฌองก็พูดเสริมอย่างดุเดือดว่า “ตอนที่เราไปต่างประเทศ เธอเอาแต่พูดเพื่อให้ผมออกไป ทุกอย่างเป็นเรื่องโกหกทั้งหมดใช่ไหม? พอมาคิดดูอีกที มันมีช่องโหว่มากมายในชีวิตของเธอ! ถ้าคุณทำงานหลายงานในเวลาเดียวกันจริง ๆ อย่างที่คุณบอก แล้วทำไมผมถึงไม่เคยเห็นรอยคล้ำใต้ตาของเธอเลยล่ะ?”

"แล้วไง? ถ้าพี่คิดว่าฉันโกหกตอนที่ฉันกำลังทำงานอยู่ แล้วพี่คิดว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่ล่ะ?” เบียงก้าขมวดคิ้วมากขึ้น

ฌองลดเสียงต่ำลง “ต้องการให้บอกจริง ๆ เหรอ”

"พูดมาเลย ฉันต้องการได้ยิน” เบียงก้ากล่าว

“ในเมื่อเธอต้องการ ผมก็จะสนองให้” ฌองบอกกับเธอตามที่มาลีบอกกับเขาเมื่อสี่ปีก่อนและเป็นสิ่งที่เขาไม่เชื่อมาลีในตอนนั้น “เธอคบกับผู้ชายตั้งหกคนตลอดห้าปีนั้น ซึ่งสี่คนในนั้นแต่งงานหมดแล้ว! พวกเขาเก็บเธอเอาไว้เป็นเป็นตุ๊กตาหน้ารถ แถมยังส่งเสียค่าเล่าเรียนกับสอนภาษาให้กับเธออีก เธอยังกล้าไปทำแท้งลูกของพวกนั้นด้วย ถูกหมดไหม?”

ในนาทีนั้น วินาทีนั้น เบียงก้ารู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอหยุดเต้น

เธอก้มหน้าลงและมองดูแหวนหมั้นบนนิ้วของเธอ น้ำตาอันร้อนผ่าวพลันไหลรินจากดวงตา

พวกเขาทั้งสองหมั้นหมายกันยังไม่ถึงสัปดาห์เลยด้วยซ้ำ แต่ในตอนนี้คู่หมั้นของเธอกลับโทรมากล่าวหาเธอ

ทุกคนรู้ดีว่าชื่อเสียงของผู้หญิงนั้นมีความสำคัญมากเพียงใด เขาไม่มีหลักฐานอะไรเลย เพียงเพราะมาลีพูดเรื่องไร้สาระให้เขาฟัง เขาจึงตัดสินใจเพียงฝ่ายเดียวว่าเธอมีความผิดมากมาย...

ความไม่ไว้วางใจเป็นอย่างมากจากคู่หมั้นของเธอได้ทำร้ายเธอมากเท่ากับการถูกทรยศ

ฌองยังคงสอบสวนเธออยู่ โดยถามเธอว่าผู้ชายที่อยู่นอกบ้านเป็นใคร เขายังบอกอีกว่าเธอไม่สามารถปฏิเสธได้เพราะแม้แต่เดซี่คนเก่าแก่ในละแวกบ้านของเธอเองก็ยังเห็นพวกเขาคาตา!

เบียงก้าวางสายทันทีโดยไม่ได้พูดอะไร เธอไม่อยากได้ยินคำอื่นอีกต่อไป

โทรศัพท์ของเธอดังขึ้น