พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 13

"พระชายา? ท่านไม่สบายหรือเปล่า? ทำไมท่านถึงพูดแบบนั้น? ท่านมักจะอยากให้ท่านอ๋องมาหาท่านทุกวัน ทำไมท่านถึงบอกว่าท่านอยากจะอยู่ห่างจากเขา?"

เสี่ยวถังมองเธออย่างเสียใจ "เพื่อให้ท่านอ๋องมาหาท่าน ท่านทำร้ายตัวเองหลายครั้ง เขียนจดหมายมากมาย และไล่ทุกคนที่จงใจเข้าหาท่านอ๋องออกจากจวน แม้แต่จวนชิงเฟิงของเราก็ตาม หากมีสาวใช้ที่มองท่านอ๋องท่านจะส่งพวกเขาไปที่ห้องซักผ้า…"

"ท่านชอบท่านอ๋องมาก ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น..."

เมื่อฟังคำพูดของเสี่ยวถัง หลิ่วเซิงเซิงก็พูดไม่ออกมากยิ่งขึ้น

เจ้าของร่างเดิมไม่ใช่คนจริง ๆ

ไม่น่าแปลกใจที่หนานมู่เจ๋อเกลียดตนมาก...

แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็จะไม่มีวันชอบคนที่เกลียดเธอ

เธอจะต้องออกจากจวนอ๋องนี้ไม่ช้าก็เร็ว

แล้วออกไปอย่างสง่างามอีกด้วย!

สถานะของเธอในฐานะลูกสาวของแม่ทัพนั้นมีประโยชน์มาก มีเพียงหย่าเท่านั้น ต่อไปจึงจะสบาย

"พระชายา อาหารเย็นของท่านมาถึงแล้ว"

เสียงของสาวใช้ดังมาจากนอกประตู เสี่ยวถังก้มศีรษะลงออกไปแล้วเดินเข้ามาพร้อมอาหาร

แต่มันเป็นเพียงชามข้าวสุกและผักดอง

"เจ้าแน่ใจเหรอว่าข้าคือพระชายา"

หลิ่วเซิงเซิงมองเสี่ยวถังอย่างหดหู่ใจ แม้เธอเองก็สงสัยอยู่เล็กน้อย พระชายาจะกินผักดองได้อย่างไร?

เสี่ยวถังพูดอย่างอ่อนโยนว่า "พระชายา ท่านเพิ่งกลับมาที่จวนชิงเฟิง พวกเขายินดีที่จะนำอาหารมาก็..."

"นั่นก็ไม่ควรมีแค่ข้าวเย็นชามเดียวไหม? อีกอย่างแม้แต่ข้าก็กินข้าวเย็น ๆ แล้ว เจ้าจะกินอะไรได้บ้าง"

หลิ่วเซิงเซิงหยิบข้าวจากมือของเสี่ยวถัง แล้วก้าวออกไปอย่างรวดเร็วแล้วพูดกับสาวใช้ที่ประตูว่า "ที่ห้องครัวไม่มีคนแล้วเหรอ? ข้าวก็เย็น กับข้าวก็ไม่มี ให้อาหารสัตว์เหรอ?"

ท่าทางของสาวใช้ดูไม่ค่อยเป็นมิตรนัก แต่เธอก็ยังเดินเข้ามาด้วยความเคารพและพูดว่า "ตอบพระชายา แม่ครัวในห้องครัวไม่ว่าง..."

หลิ่วเซิงเซิงเกือบจะหัวเราะกับข้อแก้ตัวที่แย่เช่นนี้

เธออยากจะขว้างข้าวใส่หน้าจริง ๆ แต่เมื่อพิจารณาว่าเธอเพิ่งกลับมา เธอก็อดทนไว้

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอจึงพูดด้วยน้ำเสียงสงบ: "ไปเอาอันใหม่มา วันนี้ข้าพระชายาไม่สบายและจำเป็นต้องกินอะไรดี ๆ เจ้าก็บอกแม่ครัวเหล่านั้นว่านี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่พระชายาจะมอบให้พวกเขา"

สาวใช้พยักหน้าแล้วจากไป

หลิ่วเซิงเซิงก็กลับมาที่ห้องและนั่งข้างเตียง กระเพาะของเธอปวดเล็กน้อยและปวดท้องเล็กน้อยด้วย น่าจะเป็นผลของยาเมื่อกี้

แม้ว่าเขาจะคายยาออกมาอย่างรวดเร็ว แต่ส่วนเล็ก ๆ ยังคงถูกดูดซึมเข้าสู่ร่างกาย

ยามีฤทธิ์แรงและเป็นพิษมาก ถ้าผู้หญิงธรรมดาดื่มไปเพียงครึ่งเดียว ก็จะมีบุตรยากไปตลอดชีวิต ไม่ต้องพูดถึงว่าเธอเพิ่งดื่มไปทั้งหมด

หลิ่วเซิงเซิงไม่ค่อยได้ศึกษายาประเภทนี้เลย เพราะในยุคปัจจุบัน เธอไม่เคยมีแฟนและไม่จำเป็นต้องใช้ยาชนิดนี้เลย ดังนั้นในห้องเก็บยาจึงไม่มียาที่มีประโยชน์ในการเจือจางพิษนี้

"พระชายา ท่านไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?"

เสี่ยวถังที่อยู่ข้าง ๆ ถามเธอ

เธอส่ายหัว นั่งลงที่โต๊ะหยิบพู่กันและจดสูตรยา

"เสี่ยวถัง ไปเอายาเหล่านี้มาให้ข้าหน่อย"

เสี่ยวถังสะดุ้ง "พระชายา นี่คือ…"

"เจ้าไม่ต้องถาม ไปเอามาก็พอ"

หลิ่วเซิงเซิงกุมท้องด้วยความเจ็บปวด แม้ว่าตอนนี้เธอไม่ได้วางแผนที่จะท้อง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าในชีวิตเธอไม่ต้องการเป็นแม่ เธอต้องช่วยตัวเอง...

ขณะที่เสี่ยวถังรีบถอยไป สาวใช้เมื่อกี้ก็เดินกลับมาโดยก้มศีรษะลงและมือของเธอก็ว่างเปล่า