พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 134

เมื่อหลิ่วเซิงเซิงไปถึงจวนแม่ทัพ แม่ทัพหลิ่วยังคงหมดสติอยู่บนเตียง และหลิ่วชูกำลังคุกเข่าอยู่ด้านนอกห้องพักด้วยใบหน้าซีดเซียว มีรอยตบบนใบหน้าอย่างชัดเจน เห็นได้ชัดว่าถูกทุบตีไม่น้อย

เมื่อเห็นหลิ่วเซิงเซิงอุ้มหลิ่วเซียวฝานกลับมา หลิ่วชูก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย และยังมีความรู้สึกขอบคุณในสายตาอีกด้วย

ชิ่งฟางที่อยู่ด้านข้างเยาะเย้ย

"ข้าคิดว่าเจ้าเด็กสารเลวคนนี้กลัวจนหนีไปแล้ว แต่ไม่คิดว่าเขาจะไปหาเจ้า เหมือนคำพูดโบราณที่ว่าลูกสาวที่แต่งงานแล้วก็เหมือนน้ำที่สาดทิ้งไป แล้วทำไมเจ้าถึงกล้ากลับมายุ่งเรื่องครอบครัวของพ่อแม่เจ้า?"

"คำโบราณไม่ได้บอกว่าพี่สาวกลับมาหาน้องชายไม่ได้ น้องชายข้าโดนรังแก ข้ากลับมาตัดสินไม่ได้เหรอ?"

ชิ่งฟางมีความสุข "เจ้าสนิทกับเขาแค่ไหน? เจ้าพูดออกมาได้โดยไม่กลัวว่าจะทำให้คนอื่นหัวเราะ"

"ไม่ว่ายังไงก็สนิทกว่าเจ้า หมาดีอย่าขวางทาง"

หลิ่วเซิงเซิงจ้องมองเธออย่างไม่ไว้หน้า หลังจากเอาไหล่กระแทกเธอแล้ว ก็เดินเข้าไปในห้องพัก

บางทีอาจเป็นเพราะได้ยินการทะเลาะกัน หลิ่วเซียวฝานก็ตื่นขึ้นมา "พี่สาว พี่สาว พวกเราถึงแล้วเหรอ?"

หลิ่วเซิงเซิงวางเขาบนเก้าอี้ข้าง ๆ แล้วแตะหัวของเขา "อืม ไม่ต้องกลัว เราถึงแล้ว นั่งอยู่ที่นี่อย่างเชื่อฟัง พี่สาวจะจัดการให้เจ้า"

หลิ่วเซียวฝานพยักหน้าและนั่งอยู่ที่นั่นอย่างเชื่อฟังโดยไม่ส่งเสียงใด ๆ

ขณะนี้มีหมอสองคนอยู่ในห้องพัก หนึ่งในนั้นคือหลิวเล่า

หลิวเล่าพูดอย่างช่วยไม่ได้ "มันก็แค่ยาบางชนิดที่ทำให้คนหมดสติ ท่านแม่ทัพไม่มีอะไรร้ายแรง"

เขารู้สึกหดหู่ใจจริง ๆ ทำไมเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ยังเชิญเขามา?

แต่เนื่องจากก็เป็นท่านแม่ทัพ ดังนั้นเขาจึงเก็บกล่องยาและวางแผนที่จะออกไป

หลิ่วเซิงเซิงยื่นมือออกไปเพื่อหยุดเขา "หลิวเล่าหยุดก่อน ข้ามีอะไรจะพูดกับหลิวเล่าสักสองสามคำ"

หลิวเล่าจำหลิ่วเซิงเซิงไม่ได้ แต่ก็ยังคงสุภาพ "นี่คือพระชายาใช่ไหม? คารวะพระชายา..."

"เป็นเพื่อนเก่ากันแล้ว ไม่จําเป็นต้องเกรงใจขนาดนี้"

เพื่อนเก่า?

ก่อนที่หลิวเล่าจะทันโต้ตอบ หลิ่วเซิงเซิงก็โน้มตัวเข้าไปข้างหูของเขาและกระซิบคำสองสามคำ

จู่ ๆ สีหน้าของนายหลิวเล่าก็เปลี่ยนไป "เจ้าคือ..."

"หลิวเล่ายินดีที่จะช่วยข้าไหม?"

หลิวเล่าเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า

ในเวลานี้ ชิ่งฟางก็เดินเข้ามาด้วยความโกรธ

"คิดว่าตัวเองเป็นพระชายาแล้วจะยิ่งใหญ่มากเหรอ? เมื่อกี้เจ้าบอกว่าใครเป็นหมา? หญิงป่าเถื่อนคนนี้วางยาพิษท่านแม่ทัพ ลุกป่าเถื่อนของเธอจะเป็นของท่านแม่ทัพหรือเปล่าก็ไม่รู้ เรื่องของครอบครัวเจ้าเกี่ยวอะไรด้วย?"

หลิ่วเซิงเซิงไม่สนใจที่จะมองเธอด้วยซ้ำ เธอเดินไปที่เตียงหยิบเข็มเงินออกมา และแทงคอของแม่ทัพหลิ่วเบา ๆ

ขณะที่เข็มเงินถูกดึงออกมา หลิ่วหย่งก็ลืมตาขึ้น แล้วหายใจเข้าอึกใหญ่

"ท่านพ่อ ในที่สุดท่านก็ฟื้นแล้ว ท่านไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"

หลิ่วเซิงเซิงหยิบเข็มเงินออกไปอย่างเงียบ ๆ แล้วพูดด้วยท่าทางกังวล "โชคดีที่หลิวเล่ามีทักษะด้านการแพทย์มากและทำให้ท่านฟื้นเร็วมาก ข้าได้ยินมาว่าจู่ ๆ ท่านก็ถูกวางยาพิษและหมดสติ ทำให้ลูกตกใจจะตายอยุ่แล้ว"

ทุกคนในห้องพักต่างตกตะลึง

เป็นเรื่องบังเอิญใช่ไหม?