พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 144

เมื่อเห็นคนรอบข้างกําลังชี้มาที่ตัวเอง ไม่ว่าเหอเชียนชิวจะไม่พอใจแค่ไหนก็ได้แต่จากไปเท่านั้น ในใจคิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจปฏิกิริยาของหนานมู่เจ๋อ

ทำไมเขาถึงช่วยหลิ่วเซิงเซิง?

นี่เป็นไปไม่ได้เลย...

หนานซินเพิกเฉยต่อเธอ แต่ยังคงมองหนานมู่เจ๋อ "เสด็จแม่พูดว่าจนถึงตอนนี้ท่านก็ยังไม่มีทายาท และทูลเสด็จพ่อว่าจะหาสนมให้ท่าน"

หนานมู่เจ๋อขมวดคิ้ว "ข้ามีคนที่ชอบอยู่แล้ว"

"แน่นอนข้ารู้ว่าท่านมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ดังนั้นข้าจึงมาบอกท่านไง ท่านรู้หรือไม่ว่าพวกเขาต้องการให้ท่านแต่งงานกับใคร? ผู้หญิงคนเมื่อกี้ เหอเชียนชิวคุณหนูใหญ่ของจวนอำมาตย์ แม้ว่าข้าจะรู้ว่าเธอหน้าตาดีจริง ๆ และคนก็ค่อนข้างเงียบสงบ แต่ในความคิดของข้า เธอไม่คู่ควรกับท่านเลย"

"ท่านดูเมื่อกี้ที่นางทำสิ เหมือนผู้หญิงบ้า มาช่วยน้องชายตัวเองตามอำเภอใจ ไม่รู้เรื่องอะไรเลย สู้คนที่ท่านชอบคนนั้นของท่านไม่ได้ แต่พูดตามตรง คนที่ท่านชอบคนนั้นเป็นแค่ผู้หญิงป่าเถื่อน ไม่คู่ควรกับท่านจริง ๆ สู้พระชายาคนนี้ของท่านไม่ได้"

พูดถึงตรงนี้ หนานซินก็มองหลิ่วเซิงเซิงอีกแวบหนึ่ง ด้วยสีหน้ารังเกียจและพูดว่า "ถ้าไม่ได้จริง ๆ พวกท่านก็พยายามหน่อย รีบแก้ปัญหาเรื่องทายาทซะ แค่นี้ก็ไม่มีปัญหาแล้ว เพราะยังไงผู้หญิงสองคนนั้นก็ไม่คู่ควรกับท่าน"

หลิ่วเซิงเซิง "..."

ใบหน้าของหนานมู่เจ๋อมืดมน "เจ้าพูดไร้สาระมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว"

พูดจบเขาก็จากไปด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

หนานซินรีบไล่ตามเขาไป

"ข้าพูดความจริงนี่นา เสด็จอา ตอนนี้พระชายาของท่านก็ไม่ได้ขี้เหร่แล้วและตอนนี้เธอก็เล่นกู่เจิงได้ดีมาก ไม่ว่ายังไงก็ตาม เธอก็เป็นถึงลูกสาวจวนแม่ทัพ มีทั้งสถานะและหน้าตา เซินเอ๋อคนนั้นเป็นแค่ผู้หญิงป่าเถื่อน ไม่คู่ควรกับท่านเลย และเหอเชียนชิวก็เช่นกัน แม้ว่าข้าจะรู้ว่าตอนเด็ก ๆ ท่านชอบเธอมาก แต่..."

"หุบปาก!"

หนานซินแลบลิ้นอย่างไร้เดียงสา "ไม่พูดก็ไม่พูด"

ฝูงชนโดยรอบค่อย ๆ แยกย้ายกันไป หลังจากที่หนานมู่เจ๋อจากไปแล้ว หนานซินก็เดินไปหาหลิ่วเซิงเซิงอีกครั้ง

"เฮ้ เจ้าไหวไหม? ท้องกระตือรือร้นหน่อยได้ไหม? ถ้ายังไม่มีเสด็จอาจะมีผู้หญิงที่น่ารังเกียจอีกคนแล้ว!"

หลิ่วเซิงเซิง "..."

องค์หญิงคนนี้กำลังชมตัวเองหรือด่าตัวเองกันแน่?

หนานซินตบไหล่ของเธอ "เจ้าเคยเห็นผู้หญิงป่าเถื่อนของเสด็จอาหรือเปล่า ผู้หญิงคนนั้นตอนนี้ได้รับความนิยมจากเสด็จอาอย่างมาก ถ้าเจ้าไม่เอาใจใส่อีก เสด็จอาจะเปลี่ยนใจจริง ๆ แล้ว"

"ขอบคุณองค์หญิงมากที่เป็นห่วง แต่ท่านอ๋องไม่เคยมีใจให้กับข้า จึงเรียกว่าเปลี่ยนใจไม่ได้"

"เจ้าแกล้งสับสนเหรอ? ผู้ชายก็เหมือนกันหมด ถ้าเขาไม่ชอบเจ้าก็แค่วางยาเขา ถ้าเจ้าได้เขาก่อน เขาจะไม่ค่อย ๆ ชอบเจ้าเองเหรอ?"

หลิ่วเซิงเซิง "..."

ทำไมวงจรสมองของคนนี้ถึงเหมือนกับเจ้าของร่างเดิมเลย?

เสี่ยวถังที่อยู่ข้าง ๆ ไอสองครั้งและก้มศีรษะลงด้วยความอับอาย ต้องรู้ว่าพระชายาของเธอทำสิ่งนี้ไปนานแล้ว...

แต่มันไม่มีประโยชน์เลย

"พูดกับเจ้าอยู่ เจ้าคิดว่ายังไง?"

"ท่านอ๋องไม่ชอบข้า ข้ารู้อยู่แล้วว่าการบังคับก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าเขามีคนที่ชอบจริง ๆ งั้นข้าก็แค่หย่ากับเขาก็พอ ข้าจะไม่รังควานเขาอีก"

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ หนานซินก็แทบจะหายใจไม่ออก

หย่า?

เธอกำลังล้อเล่นอะไรอยู่?

คนรอบข้างที่ได้ยินก็ต่างพากันหัวเราะเยาะ พระชายาอ๋องชางนี้กลัวว่าจะโง่ไปแล้ว อยู่ในวังก็ยังกล้าพูดอย่างนี้

ใครบ้างจะไม่รู้ว่าเธอทำเรื่องสกปรกมากมายขนาดไหนเพื่อแต่งงานกับอ๋องชาง?

เกรงว่านี่จะเป็นแผนการของเธออีกแล้วใช่ไหม?

"จนใจ"