พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 158

ตอนที่โม่เล่ากำลังพูด หนานมู่เจ๋อและคนอื่น ๆ ก็ยืนข้าง ๆ

หนานลั่วเฉินถามด้วยสีหน้ากังวล "เธอเป็นอะไรไป?"

โม่เล่าปาดเหงื่อจากหน้าผากแล้วพูดอย่างจริงจังว่า "จุดฝังเข็มของพระชายาหลายจุดถูกเข็มเงินแทง เมื่อดูจากสถานการณ์แล้วคนที่ฝังเข็มจะต้องสุ่มสุ่มไป หลายแห่งที่ไม่ใช่จุดฝังเข็มก็ถูกแทงด้วย…"

ในขณะที่พูด โม่เล่าค่อย ๆ ยกมือของหลิ่วเซิงเซิงและแน่นอนว่าเขาเห็นเข็มเงินแทงทะลุฝ่ามือของเธอ

เข็มเงินส่วนใหญ่ติดอยู่ในเนื้อเหลือเพียงหัวเล็ก ๆ ยื่นออกมา หากไม่สังเกตให้ดีจะมองไม่เห็นเลย...

เขาดึงมันออกมาอย่างระมัดระวัง และในทันใดนั้น เข็มเงินยาวก็ดึงดูดสายตาของทุกคน

"เข็มยาวขนาดนั้นดึงออกจากเนื้อเธอเหรอ?"

เสี่ยวเจียงมองดูโม่เล่าด้วยความไม่เชื่อ "มีเข็มแบบนี้อีกกี่เข็มบนร่างของพระชายา?"

โม่เล่าส่ายหัว "ข้าไม่แน่ใจ แต่ชีพจรสามารถตรวจพบได้เฉพาะจุดฝังเข็ม ส่วนอื่น ๆ ต้องตรวจสอบอย่างรอบคอบ…"

ขณะที่เขาพูดเขาถอนหายใจ "การแทงเข็มเข้าไปในเนื้อ แม้แต่การเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อยก็ทำให้เกิดความเจ็บปวดแสนสาหัส ภายในเวลาเพียงครึ่งวัน พระชายาต้องทนทุกข์ทรมานมาก"

หนานลั่วเฉินที่อยู่ด้านข้างเม้มริมฝีปาก ดูเหมือนจะคาดเดาอะไรอยู่ในใจ

แต่เสี่ยวเจียงพูดอย่างมืดมน "ถ้าพระชายาถูกใส่ร้าย แล้วใครที่ใส่ร้ายเธอ องค์รัชทายาทหรือฮองเฮา? คนธรรมดาไม่สามารถเอาตราประทับฟีนิกซ์ออกไปได้ ดังนั้นฮองเฮาจึงต้องมีส่วนร่วมใช่ไหม?"

"อย่าพูดไร้สาระ ฮองเฮาไม่มีเหตุผลที่จะใส่ร้ายพระชายาของเรา…"

โม่เล่าถอนหายใจและกล่าวเสริม "ให้สาวใช้เข้ามาตรวจร่างกายของพระชายานีตั้งแต่บนลงล่างกันดีกว่า แม้ว่ามันจะเป็นเข็มเงิน แต่ก็ไม่ดีถ้ามันอยู่ในร่างกายเป็นเวลานาน"

เมื่อพูดเช่นนี้ โม่เล่าก็เก็บกล่องยาแล้วออกไป

หนานมู่เจ๋อเพียงแค่ยืนเงียบ ๆ ที่ประตู เห็นได้ชัดว่าตัวเองควรจะเฉยเมย แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขารู้สึกอึดอัดในใจมาก

เสี่ยวเจียงก็ถอยกลับมาเช่นกัน "ท่านอ๋อง พระชายาถูกจับได้ไม่นาน คนเดียวที่กล้าโจมตีพระชายาในช่วงเวลาสั้น ๆ เช่นนี้ นอกจากองค์รัชทายาทก็คือฮองเฮา เข็มเงินนั่น..."

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เสี่ยวเจียงก็หยุดพูด

หนานมู่เจ๋อ ยังคงนิ่งเงียบ

เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว จวนอ๋องชางก็เงียบสงบอย่างน่าขนลุก หนานลั่วเฉินเดินออกจากห้องด้วยใบหน้าเศร้า เมื่อมองไปที่หนานมู่เจ๋อที่ไม่แยแส เขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า "เสด็จอาไม่กังวลเรื่องความปลอดภัยของเธอเลยเหรอ?"

หนานมู่เจ๋อเหลือบมองเขา "เกี่ยวอะไรกับเจ้า?"

หนานลั่วเฉินเปิดปาก แต่ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมา

ดูเหมือนว่าเสด็จอาจะไม่รู้ว่าหลิ่วเซิงเซิงคือเซินเอ๋อ

ใช่ แม้แต่ตัวเองก็ไม่อยากจะเชื่อเลย หนานมู่เจ๋อจะเชื่อได้อย่างไร?

หลิ่วเซิงเซิงเปลี่ยนไปมาก หรือตัวเองไม่เคยเข้าใจบุคคลนี้ตั้งแต่ต้นเลย?

เมื่อคิดว่าทุกสิ่งที่รู้เกี่ยวกับเธอมาก่อนอาจเป็นข่าวลือ บางทีคนอย่างเซินเอ๋ออาจเป็นหลิ่วเซิงเซิงตัวจริง...

เสี่ยวเจียงเดินไปรอบ ๆ ห้องอย่างกังวล "มันดึกมากแล้ว ไม่รู้ว่าพวกเธอจะหาเข็มเงินได้หมดหรือเปล่า หากเหลือไม่กี่อันในร่างกาย ผลกระทบต่อพระชายาในอนาคตก็ไม่สามารถประมาทได้ ใช้วิธีนี้คนที่จัดการกับพระชายาโหดร้ายเกินไปแล้ว"

สีหน้าของหนานลั่วเฉินดูโทษตัวเองเล็กน้อย "เธอเคยเล่าให้ข้าฟังตั้งนานแล้ว แต่ข้าไม่สนใจ..."

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเขา เสี่ยวเจียงก็สับสนเล็กน้อย ทำไมเขารู้สึกว่าวันนี้องค์ชายสองแปลกมาก?

เขาเป็นห่วงพระชายาขนาดนั้นเลยเหรอ?