หนานเทียนแสร้งทำเป็นไม่รู้ "เสด็จอาพูดอะไร? ทำไมข้าไม่เข้าใจ?"
เสี่ยวเจียงกำหมัดแน่น ไม่รู้ว่าองค์รัชทายาทจะอันธพาลขนาดนี้มาก่อน ถ้าไม่ได้แต่งตัวหรูหรา ดูก็เป็นอันธพาลแล้ว
ห้องขังเงียบสงบในขณะนี้ เมื่อหนานมู่เจ๋อเข้ามา ผู้คุมทั้งหมดก็ออกไปหมดแล้ว เหลือเพียงนักโทษบางส่วนในห้องขังโดยรอบเท่านั้นที่รวมตัวกันอยู่ที่มุมห้องและเฝ้าดูทุกอย่างอย่างระมัดระวัง
เนื่องจากที่นี่ก็ยังคงเป็นพระราชวัง หนานเทียนไม่กลัวว่าหนานมู่เจ๋อจะทำอะไรกับเขา ใบหน้าเล็ก ๆ ของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ
"ข้าจะถามเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย เจ้าเป็นคนทำหรือเปล่า?"
หนานเทียนไม่กลัวเลย "เสด็จอาพูดอะไร? ข้าทำอะไรลงไป? ข้าไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำ..."
พูดยังไม่จบ ทันใดนั้นเข็มเงินก็แวบเข้ามา ในขณะที่หนานเทียนไม่มีการป้องกันตัว เข็มเงินเจ็ดหรือแปดเข็มแทงต้นขาของเขาอย่างแรง
เสี่ยวเจียงตกใจ รีบก้มหัวลงและไม่กล้าพูด
หนานเทียนคุกเข่าลงบนพื้นทันทีด้วยความเจ็บปวด "อ๊า เสด็จอา ท่าน..."
หนานมู่เจ๋อมองเขาจากที่สูงและพูดอย่างใจเย็น "อะไร?"
" เสด็จอา มันไม่เหมาะสมหรือที่ท่านจะลงโทษข้าแบบนี้? ประการแรก ข้าไม่ได้ทําผิด ประการที่สองที่นี่ก็ยังเป็นคุก ท่านจะลงมือกับข้าได้อย่างไร?"
"ใครเห็นมันบ้าง?"
หนานมู่เจ๋อพูดอย่างเย็นชา และรัศมีอันทรงพลังของเขาทำให้นักโทษในห้องขังกลั้นหายใจ และไม่มีใครกล้าส่งเสียง
เสี่ยวเจียงก้มหัวลง "ข้าน้อยไม่เห็นอะไรเลย"
หนานเทียนกัดฟัน "แม้ว่าท่านจะเป็นเสด็จอาก็ไม่สามารถกำเริบเสิบสานเช่นนี้ได้ ท่านทำแบบนี้ เอาเสด็จพ่อไปไว้ที่ไหนกัน?"
หนานมู่เจ๋อมองเขาอย่างเหยียดหยาม "กำเริบเสิบสาน? เมื่อกี้ข้าลงมือเหรอ? องค์รัชทายาทตรัสก็ต้องมีหลักฐานหรือเจ้าอยากได้ข้อหาฆ่าตัวตายเพราะกลัวต้องโทษด้วย"
"เสด็จอา ท่าน..."
"หุบปาก เจ้ามีสิทธิ์พูดไหม? ถ้าข้าบอกโลกว่าเจ้ากำลังวางแผนกบฏ และข้ามาห้าม เจ้ายังลอบทำร้ายข้า เจ้าคิดว่าเจ้าตายแล้วใครจะเชื่อคนตายแล้วอย่างเจ้า?"
หนานมู่เจ๋อมองเขาจากที่สูง "สิ่งที่ข้าเกลียดที่สุดในชีวิตคือคนที่อวดดีต่อหน้าข้า เมื่อข้านำความสงบสุขมาสู่โลก เจ้ายังไม่รู้หนังสือเลยด้วยซ้ำ เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาอวดดีกับข้า?"
หนานเทียนกัดฟันแล้วพูดว่า "ใครก็ได้! เสด็จอาต้องการฆ่าองค์รัชทายาท เอาคนมา! เอาคนมาเร็ว ๆ เข้า!"
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกมา ผู้คุมจำนวนนับไม่ถ้วนก็รีบเข้ามาจากด้านนอกในทันที
แต่เมื่อพวกเขาเห็นหนานมู่เจ๋อยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ก็ไม่มีใครกล้าพูด
หนานเทียนโกรธมาก "กำลังทำอะไรอยู่ อ๋องชาง ต้องการฆ่าองค์รัชทายาท รีบเข้ามาล้อมเขา ข้าจะพาเขาไปพบเสด็จพ่อตอนนี้!"
"ดูเหมือนว่าองค์รัชทายาทจะฆ่าคนไปมากจนเกินไปและมีอาการประสาทหลอน ใครก็ได้ มาช่วยพยุงองค์รัชทายาทลุกขึ้น ข้าจะพาเขาไปพบเสด็จพี่เอง"
ผู้คุมมองกันเองไปมา และในที่สุดก็ฟังคำพูดของหนานมู่เจ๋อ
ล้อเล่นน่า อ๋องชางเป็นใคร?
สองในสามของอำนาจทางการทหารในโลกอยู่ในมือของเขา ทุกครั้งที่เกิดสงครามชายแดนเขาจะส่งทหารไปแก้ไข เขาเป็นเทพเจ้าแห่งสงครามในสนามรบและยังเป็นบุคคลที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดในวังหลวงอีกด้วย
เมื่อมองไปที่อาณาจักรเฟิงชิงทั้งหมด ใครบ้างที่ไม่กล้าเห็นอ๋องชางอยู่ในสายตา?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง
อ่านอีกแอปจบที่ตอน341 จบเสยๆงงๆคนด่าเพียบ...
เดาว่าเรื่องนี้อาจจะไม่อัพต่อแล้วอ่านะนิยายเวปนี้ 7 เรื่องมีอัพเดทต่อเนื่อง 1 เรื่องจะบอกว่าระบบมีปัญหาก็ไม่น่าใช่เพราะยังมีเรื่องที่อัพเดทอยู่...
ถึงแอดมิน ถ้าลบใหม่ หรือแก้ใหม่จะดีกว่านะคะ เพราะทุกบทซ้ำซ้อน แนะนำ ให้ต่อ จาก บทที่ 290 ->262 เวอร์ชั่น 2 จนถึง บทที่ 290 Ver .2 ค่ะ ขอบคุณค่ะ...
ถึงผู้อ่าน เหมือนมีบัค ตั้งแต่บทที่สองร้อยกว่าๆ วิธีอ่านต้องเปลี่ยนเป็นการเสิร์ช ด้วยตัวเลขของบทถัดไป เช่น 210 -> 211 ถ้าเจออ่านไม่รู้เรื่องบางบทมีเลขซ้ำกัน ให้ลองกดเสิร์ซซ้ำ บทเดียวกัน...
ต้องใช้จินตนาการ+การคาดเดาและความน่าจะเป็นในการอ่านเรื่องนี้เนื้อหามั่วไปหมดไม่ต่อเนื่องกระโดดข้ามไปมา..ปวดกะโหลกแต่ก็จะอ่านต่อไป...กว่าจะอ่านจบเราก็จะเป็นผู้ที่มีจินตนาการสูงส่งแน่นอน555555...
วันนี้ไม่มีตอนใหม่...
บทซ้ำสองครั้งบางบทซ้ำกันและเนื่อหาไม่ต่อเนื่อง..แอดขาา..รบกวนปรับแก้หน่อยค่ะ...
ซ้ำ2ครั้งเกือบทุกตอนเพื่ออะไร??...
อยากได้วันละ 10 บทพอจะเป็นไปได้มั๊ยคะแอด..ติดงอมแงม🤗😘😁😄...
ในที่สุดอ๋องซางก็รู้ซักทีว่าซินเอ๋อเป็นคนเดียวกันกับพระชายา...ลุ้นมาตั้งนานแต่ก็ยังต้องลุ้นอีกว่าถ้าทั้งสองคนมาเจอกันจะเกิดอะไรขึ้นอีก...