พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 218

โม่เล่าเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผาก "นี่..."

"พูด!"

"พระชายาถูกวางยาพิษอย่างว่า อยู่ดีดี ใครถึงใช้วิธีร้ายกาจนี้..."

หนานมู่เจ๋อเดาไว้แล้ว เมื่อมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงที่เอาแต่เตะผ้าห่มบนเตียง เขานั่งบนขอบเตียง และค่อย ๆ จับมือเล็ก ๆ ที่กระสับกระส่ายไว้

"มียาแก้พิษมั้ย?"

โม่เล่าเงียบอยู่นาน "มีก็มี แต่พิษค่อนข้างซับซ้อนและรักษายาก ข้าต้องลงไปเตรียมยาทันที พระชายาโดนวางยามานานแล้ว ไม่รู้ว่าจะทนได้จนกว่า..."

"ยังไม่รีบไปอีก"

หนานมู่เจ๋อจ้องมองเขา และเขาก็ตกใจมากจนรีบก้มศีรษะแล้วถอยกลับ

เสี่ยวเจียงที่อยู่นอกประตูดูกังวล "เป็นยังไงบ้าง? พระชายาไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"

ป้าหวังก็ได้ยินข่าวจึงรีบวิ่งมา พอได้ยินโม่เล่าบอกว่าถูกวางยาพิษอย่างว่า เธอแทบจะหายใจไม่ออก

"คุณหนูรองนั่นสกปรกขนาดนั้นเลยเหรอ? จะวางยาพระชายาได้อย่างไร? เธอต้องการทำอะไรกันแน่?"

เสี่ยวเจียงเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผาก "น่าจะอยากให้พระชายาเสียชื่อเสียง เนื่องจากทุกคำที่พูดได้แต่บอกว่าพระชายาไปลอบพบผู้ชายคนอื่น แต่เราก็ยังรู้ว่าพระชายาเป็นคนอย่างไร ดังนั้นจึงไม่มีใครเชื่อเธอและเธอก็ถูกท่านอ๋องประหารชีวิตทันที"

"ตายก็ดีแล้ว! คนแบบนั้นน่าจะตายไปนานแล้ว! โม่เล่า ท่านบอกว่าพิษนี้ถ้าไม่แก้จะเอาชีวิตพระชายา แล้วทําไมตอนนี้ยังยืนอยู่ล่ะ? ยังไม่รีบไปปรุงยาแก้พิษอีก?"

ป้าหวังขมวดคิ้ว เมื่อเห็นว่าโม่เล่ากำลังจะลงไป เธอก็รีบคว้าโม่เล่าแล้วพูดว่า "เดี๋ยวก่อน นี่มันคงไม่ทันแล้ว ไม่งั้นไม่ต้องไป..."

เมื่อเสี่ยวเจียงได้ยินสิ่งนี้ ก็พูดไม่ออกทันที "ป้าหวัง ท่านรู้ไหมว่าตัวเองกำลังพูดอะไร? พระชายากำลังตกอยู่ในอันตราย และเธอกำลังรอยาแก้พิษอยู่!"

ป้าหวังกลอกตาให้เขา "เจ้าโง่เหรอ? มองไม่ออกเหรอว่าตอนนี้ท่านอ๋องเป็นห่วงพระชายามากแค่ไหน? มีความเข้าใจผิดระหว่างพวกเขา ความเข้าใจผิดแบบนี้ต้องใช้เวลาถึงจะค่อย ๆ หายไป!"