พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 331

มีผู้คนมากมายอยู่รอบ ๆ ทุกคนพูดคุยและหัวเราะ ดื่มเฉลิมฉลอง หลิ่วเซิงเซิงไม่ต้องการคุยกับพวกเขา แต่เธอกลัวที่จะดึงดูดความสนใจมากเกินไป เธอจึงพยักหน้า ยกแก้วขึ้นแล้วชนกับหรงหรง

หรงหรงยิ้มแล้วจิบชา "ข้าคิดมาตลอดว่าคุณชายคือหมอเทวดาหลิ่ว แต่หลังจากได้ยินพวกเขาพูดในวันนี้ข้าจึงรู้ว่าที่แท้เป็นแม่นาง พูดตามตรง ข้าตกใจมาก ข้าไม่ไม่คิดว่าแม่นางจะเป็นวีรสตรี เคยทำไม่ดีมาก่อน หวังว่าแม่นางจะไม่ใส่ใจ"

หลิ่วเซิงเซิงไม่ต้องการสุภาพกับเธอ แค่อยากดื่มให้เสร็จและจากไปโดยเร็ว

แต่แก้วเหล้าสัมผัสริมฝีปาก ทันใดนั้นเธอก็ได้กลิ่นยา เป็นยาระบาย...

เธอเยาะเย้ย เหลือบมองสาวใช้ที่กำลังรินเหล้าอยู่ข้าง ๆ จากนั้นมองดูรอยยิ้มอันน่ายินดีของหรงหรง แล้วเธอก็เข้าใจทุกอย่างในทันที

แต่ยังคงยกแก้วเหล้าและดื่มจนหมด

คิดว่าครั้งนี้หรงหรงคือสำนึกผิดจากใจจริง ไม่คิดว่าจะอยากให้ตัวเองขายหน้าต่อหน้าคนอื่น

เมื่อเห็นเธอดื่ม หรงหรงก็ดูมีความสุขมาก พูดจาสุภาพสองสามคำแล้วเดินไปที่ห้องโถง

บางทีเธออาจตื่นเต้นเกินไป แม้ว่าจู่ ๆ จะรู้สึกเจ็บแปลบที่น่อง แต่เธอก็ไม่ได้จริงจังกับมันและปฏิบัติต่อมันเหมือนกับยุงกัด

หลิ่วเซิงเซิงสะบัดเข็มเงินออกอย่างเงียบ ๆ หยิบยาอีกเม็ดให้ตัวเองกิน และจากไปพร้อมกับอี้โจว

คิดว่าในที่สุดก็ออกไปได้ แต่ปรากฏว่าไม่กี่ก้าวก็เจอฮูหยินท่านเจ้าเมืองอีก ฮูหยินท่านเจ้าเมืองกระตือรือร้นมาก ต้องการพาเธอไปชมดอกไม้ที่สวนหลังบ้าน

บางครั้งยังจับมือเล็ก ๆ ของเธออย่างสนิทสนมและบ่น

"น่าเสียดายที่เสี่ยวโย่วข้าไม่รู้เรื่อง แต่งงานกับคนใจร้ายถ้าเขารู้จักเจ้าก่อนก็ดี คนอย่างเขาไม่ค่อยทันคน หัวอ่อน หาเมียไม่ดูหน้าตาไม่ดูชีวิตครอบครัว ดูแต่จิตใจดี สุดท้ายใจดีหรือเปล่าก็ดูไม่ออก ใครก็หลอกเขาได้ เห้อ ถ้ารู้จักเจ้าก่อนก็คงดี"

หลิ่วเซิงเซิงยิ้มแล้วพูดว่า "ทำไมฮูหยินถึงพูดแบบนั้น?"