พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 332

หลิ่วเซิงเซิงยิ้มแล้วพูดว่า "เธอมีสามีที่รักเธอ จะไม่ดีได้ยังไง?"

"เมื่อกี้ข้าเห็นท่านแอบโจมตีเธอ ดังนั้นเธอร้องเพราะ..."

"แค่ยาระบายนิดหน่อย แบบที่ออกอาการทันที"

เมื่อมองดูการแสดงออกที่ไม่เมินเฉยของเธอ มุมปากของอี้โจวก็สั่น ยาที่ออกอาการทันที...

นี่น่ากลัวเกินไปแล้วมั้ง?

ตามที่พวกเขาคาดไว้ ห้องโถงในขณะนี้ยุ่งเหยิงมาก ทุกคนในห้องโถงวิ่งออกประตูด้วยกลิ่นเหม็น หรงหรงหรงหรงร้องไม่หยุด ปวดท้องนั่งยอง ๆ บนพื้นและบางครั้งก็มีตดกลิ่นเหม็น

"ปู้ด..."

หรงหรงร้องอย่างหวาดกลัว พยายามปกปิดเสียงที่มีกลิ่นเหม็นของตัวเอง แต่ท่าทางตะโกนนั้นเหมือนผู้หญิงบ้า ทําให้คนรอบข้างตกใจจนต้องถอยกลับ!

หนึ่งในนั้นถึงกับนอนอยู่ที่ประตูและอาเจียนออกมาอย่างดุเดือด

"อ๊วก ข้าจะอาเจียน คลื่นไส้มาก!"

"อ๊วก! ไม่เคยเห็นใครทำอะไรโจ่งแจ้งขนาดนี้ อ๊า เหม็นมาก!"

"..."

เฉินเหลียงเฟิงหน้าแดง ชี้ไปที่หรงหรงแล้วด่าว่า "นิ่งกันอยู่ทำไม? ยังไม่รีบพยุงเธอออกไป!"

หลี่หงรีบมา "ทำอะไรกันทำอะไรกัน? มีความเป็นกุลสตรีอยู่บ้างไหม? เสี่ยวโย่ว ทำไมเจ้ายังเหม่ออยู่? เจ้าต้องการทำให้อ๋องชางเหม็นตายเหรอ? ยังไม่รีบลากคนออกไปอีก?"

เฉินโย่วยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างทำอะไรไม่ถูก กลิ่นเหม็นโชยมาปะทะหน้า เขาทำเสียงอาเจียนไปทีนึง แต่หรงหรงกอดต้นขาของเขาในเวลานี้ "สามีช่วยข้าด้วย! ข้าอั้นไว้ไม่ได้! ข้าโดนวางยา! ต้องเป็นนังผู้หญิงแซ่หลิ่ว ยังขี้เหร่..."

ทั่วทั้งห้องโถงเต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นและทุกคนก็ถอยออก เฉินโย่วระงับความรู้สึกอาเจียนและดึงเธอขึ้นไป "หยุดพูดเถอะ รีบออกไปจากที่นี่!"

"ปู้ด..."

กลิ่นเหม็นกลับมาอีกครั้งจนทุกคนปิดปากและจมูก แม้แต่ผู้คนในสนามก็ยังจ้องมองด้วยตาเบิกกว้าง

"เกิดอะไรขึ้น?"

บทที่ 0332 1

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง