พระชายาหมอยาพิษเทวดาสะเทือนลั่นเมืองหลวง นิยาย บท 44

"หัวเราะเจ้าปัญญาอ่อน หัวเราะเจ้าโง่ หัวเราะเจ้ายุ่งเรื่องของคนอื่น เรื่องของข้า เจ้ายุ่งอะไรด้วย?"

หลิ่วเซิงเซิงยิ้มและพูดว่า: "ก่อนอื่น ข้าไม่สนใจไม้ท่อนนั้น หากเจ้าสนใจในตัวเขาจริง ๆ ก็อย่าเสียเวลากับข้าหรือผู้หญิงคนอื่นเลย แทนที่จะป้องกันไม่ให้ผู้หญิงอย่างพวกเราใกล้ชิดเขา สู้หาวิธีให้ตัวเองใกล้ชิดเขาได้ด้วยดีกว่า"

"ประการที่สอง แม้ว่าข้าจะไม่ชอบเขา แต่ข้ายังคงเป็นภรรยาที่ถูกต้องของเขาและเป็นพระชายาที่เขาแต่งอย่างโจ่งแจ้ง แม้ว่าข้าจะเกาะติดเขาจริง ๆ เจ้าก็ไม่มีสิทธิ์ยุ่ง"

หลังจากพูดอย่างนั้น หลิ่วเซิงเซิงก็เอื้อมมือออกไปและผลักเธอออกไป "สุดท้ายนี้ เจ้าขวางทางข้าอยู่"

ดวงตามู่หงเบิกกว้างด้วยความตกใจ ดวงตาที่สวยงามของเธอเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

นี่เป็นคําพูดที่หลิ่วเซิงเซิงสามารถพูดออกมาได้เหรอ?

เธอกลายเป็นคนที่มีฝีปากดีแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

"พระชายาแล้วไง? ใครจะไม่รู้ว่าเจ้าอยู่ในจวนอ๋องชางยังไม่สู้คนใช้ไม่ได้? แค่นั้นเอง เจ้ายังถือว่าตัวเองเป็นพระชายาอยู่อีกเหรอ? น่าขำจะตายแล้ว เพียงแต่ท่านพี่เจ๋อไม่ใกล้ชิดผู้หญิงเท่านั้น สถานะนั้นก็ยังสูงกว่าเจ้า!"

มู่หงตามหลิ่วเซิงเซิงด้วยความโกรธและจงใจเดินนำหน้าเธอ

"ถ้าจะไปก็ต้องเป็นคุณหนูอย่างข้าไปก่อน โชคร้ายจะตายแล้ว"

หลังจากพูดอย่างนั้นเธอก็เดินออกไปอย่างรวดเร็ว

หลิ่วเซิงเซิงไม่สนใจที่จะพูดกับเธอ แต่จู่ ๆ เธอก็เห็นคนหลายคนหลังจากเดินไปไม่กี่ก้าว

เนื่องจากประตูสวนอยู่ฝั่งตรงข้ามของแม่น้ํา ดังนั้นเมื่อจะกลับไป หลิ่วเซิงเซิงก็เดินผ่านศาลาฝั่งตรงข้ามตามธรรมชาติ

หลิ่วเซิงเซิงต้องการอ้อมผ่านไป แต่มู่เหยียนซีในฝูงชนก็มองไปและยิ้มอย่างสุภาพ

รอยยิ้มนี้ทำให้หลิ่วเซิงเซิงกลัวไม่น้อย เกิดอะไรขึ้น?

โดยปกติแล้ว ตอนนี้ตนเป็นพระชายาอ๋องชาง แถมไม่ได้สวมหน้ากาก มู่เหยียนซีรู้จักตัวเองได้อย่างไร?

จู่ ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่าตอนเจอเขาครั้งแรก หน้าตัวเองยังไม่มีหน้ากากเลย...

จบเห่แล้ว

นั่นหมายความว่า มู่เหยียนซีรู้ตัวตนของตัวเองแล้ว?

หลิ่วเซิงเซิงตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่แข็งกระด้าง แต่ในใจกลับเริ่มกังวลเล็กน้อย

เขาคงไม่บอกหนานมู่เจ๋อในเรื่องที่เขารู้ใช่ไหม?

ถ้าหนานมู่เจ๋อรู้ว่าตัวเองคือผู้หญิงที่สวมหน้ากาก ครั้งหน้าถ้าเขาเจอตัวเองอีก จะฆ่าตัวเองเลยหรือเปล่า?

เมื่อเห็นมู่เหยียนซีเดินมา หลิ่วเซิงเซิงก็ตัวสั่นโดยไม่ได้ตั้งใจ

"คุณชาย รู้จักข้าเหรอ?"

หลิ่วเซิงเซิงถามเขาอย่างสงสัย...

มู่เหยียนซียิ้มและพูดว่า: "ข้าจะไม่รู้จักพระชายาได้ยังไง? ข้าได้ยินมานานแล้วว่าพระชายาเป็นผู้หญิงที่สวยระดับประเทศ เมื่อมาพบในวันนี้ เป็นไปตามคาดสมกับคำล่ำลือจริง ๆ"

เป็นไปตามคาด…

คุณชายรองนี้ค่อนข้างน่ากลัว

"ข้าอยู่ที่จวนอ๋องตลอด ไม่รู้ว่าคุณชายรองได้ยินเรื่องพวกนี้มาจากไหน?"

มู่เหยียนซียิ้มและพูดว่า "เมืองหลวงเป็นสถานที่ที่ใหญ่โต และข่าวลือใด ๆ ก็สามารถแพร่กระจายได้อย่างรวดเร็ว ตัวอย่างเช่น คุณหนูรองวางยาพิษท่าน..."

หลิ่วเซิงเซิง "..."

มู่เหยียนซีถามอีกครั้ง: "พระชายาชอบใส่ชุดคนใช้ออกไปข้างนอกเหรอ? ก่อนหน้านี้เข้าใจผิด ข้ายังคิดว่าจวนข้ามีสาวใช้คนเก่งมาเสียอีก"

ระหว่างพูด หญิงสาวหลายคนก็เดินมาจากฝั่งตรงข้ามของแม่น้ําแล้ว