พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 141

เซียวชิงเฟิงใช้เวลาไม่ถึงครึ่งวันก็เดินทางมาถึงเมืองชางหลิน หยางเซิงถอดรหัสที่ตงไฮ่ให้ไว้ เพื่อตามไปสมทบกับตงไฮ่ที่รออยู่นอกเมืองชางหลิน

“ท่านอ๋อง!” ตงไฮ่ถวายความเคารพ เมื่อเห็นเซียวชิงเฟิงโบกมือ เขาจึงได้รีบเอ่ยรายงาน “กระหม่อมได้รับคำสั่งจากพระชายาให้มาสืบข้อมูลและตามหาหลักฐานที่เมืองหลงชวนและเมืองชางหลินพ่ะย่ะค่ะ”

“ในวันที่พระชายาส่งข่าวแก่ท่านอ๋อง พระชายาคาดคะเนว่า จะต้องมีการสับเปลี่ยนเกวียนขนเสบียงที่สองเมืองนี้ ดังนั้น จึงมอบหมายให้พวกกระหม่อมลองมาตามหาเกวียนของคลังเสบียงหลวงที่นี่พ่ะย่ะค่ะ”

“โดยพระชายากำชับว่า ให้ลองตามหาเกวียนตามที่ต่าง ๆ ทั้งละแวกป่าลึกรอบเมือง ร้านขายเกวียน รวมถึงการทุบทำลายเกวียนแล้วแยกเป็นชิ้นส่วน กอปรกับยามเหมันต์เช่นนี้ การแยกชิ้นส่วนของเกวียนแล้วแจกจ่ายให้ชาวเมืองนำไปเผาไฟสร้างความอบอุ่นก็สามารถทำได้พ่ะย่ะค่ะ”

มุมปากของหยางเซิงกระตุกเบา ๆ

ผู้ใดกันที่ว่า พระชายาเป็นตุ๊กตากระเบื้อง? พวกมันตาบอดกันหรือไร?

“ซึ่งตอนที่กระหม่อมเข้ามาในเมือง ก็มีคำสั่งจากเจ้าเมืองชางหลินแจกจ่ายฟืนสำหรับชาวเมืองอยู่จริงพ่ะย่ะค่ะ” ตงไฮ่ให้คนนำเศษไม้ที่ได้รับมาวางตรงหน้าเซียวชิงเฟิง หยางเซิงรีบรุดเข้าไปตรวจสอบ

“เป็นไม้ซานจื่อพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง”

หลักฐานทุกอย่างเริ่มสอดรับ เชื่อมโยงกัน ตั้งแต่ข้อมูลจากเมืองซีเหยา จนมาถึงเมืองชางหลิน

“นอกจากนี้ กระหม่อมยังพบเกวียนของคลังเสบียงหลวงที่จวนของพ่อค้าขายข้าวรายใหญ่และจวนเจ้าเมืองด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

ดวงตาดอกท้อของเซียวชิงเฟิงลุ่มลึกขึ้น เมื่อได้ยินเช่นนั้น

เขาคาดการณ์ไว้แล้วว่า อย่างไรแผนการนี้ ทางการย่อมมีส่วนรู้เห็น หากแต่เป็นถึงเจ้าเมืองนั้น อย่างไรก็ไม่สมควร!!

“ช้าก่อน แล้วเจ้าไปเจอเกวียนพวกนี้ที่จวนพ่อค้าและเจ้าเมืองได้อย่างไร? ในเมื่อพระชายาไม่ได้เอ่ยถึงสถานที่เหล่านี้แม้แต่น้อย” หยางเซิงถามขึ้นอย่างสงสัย

เขาเป็นสหายสนิทกับทุกคนมานาน มิใช่ว่าดูเบา แต่ไม่คาดคิดว่า สหายเหล่านี้จะฉลาดปราดเปรื่องขึ้นภายในเวลาสองวันเป็นแน่

“พระชายาตรัสว่า หลักฐานสำคัญมิได้มีเพียงเกวียนเท่านั้น แต่ยังมีข้าวใหม่และกระสอบด้วย” ตงไฮ่เหลือบสายตามองหยางเซิงอย่างดูแคลน ราวกับล่วงรู้ความคิดของสหายตรงหน้า

ใช่ พวกเขามิได้ฉลาดขึ้น หากแต่เกาะชายกระโปรงของพระชายาลอยขึ้นฟ้าต่างหาก!!

โธ่ ท่านอ๋อง กระหม่อมกระโดดเข้าจวนเจ้าเมืองร่วมกับท่าน เสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย

มู่หยวนยังต้องใช้สมองจดจำประเภทของไม้ที่นำมาใช้ทำเกวียน

เยี่ยม่อใช้ไหวพริบไปนำกระสอบข้าวเก่ามาเปรียบเทียบ

แล้วเจ้าพวกนี้ได้ใช้สติปัญญาที่ใด ล้วนแต่ทำตามรับสั่งของพระชายา!!

อ๊าก!! คราวหน้า ให้ตาย ข้าก็จะขออยู่เมืองหลวงกับพระชายา!!

“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ” ตงไฮ่เอ่ย เมื่อนึกขึ้นได้ “เมื่อครู่ กระหม่อมได้รับข่าวจากพระชายาว่า หมิงอ๋องรวบรวมเสบียงครบหนึ่งพันห้าร้อยเกวียนแล้ว และกำลังจะออกเดินทางจากเมืองหลวงพ่ะย่ะค่ะ”

“หากท่านอ๋องมาถึงเมืองชางหลินและรวบรวมหลักฐานได้ครบแล้ว ขอให้ท่านอ๋องรีบเสด็จกลับเมืองหลวง เพื่อรายงานฝ่าบาทและจับกุมคนร้ายพ่ะย่ะค่ะ!”