พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 154

บุรุษสูงใหญ่ย่อตัวลง หวังช่วยประคองให้สาวใช้เกาะแขนของเขาลุกขึ้น แต่ด้วยอาการบาดเจ็บที่หัวเข่า ทำให้นางต้องทรุดตัวลงไปนั่งบนพื้นอีกครั้ง

ฉินเจียวเยี่ยนเห็นเช่นนั้น จึงรีบเอ่ย “พี่ชายอุ้มพี่สาวคนสวยไปเถอะ พี่สาวน่าจะเดินไม่ไหวนะ”

“อ่า ได้ ๆ ” บุรุษย่อตัวลงไปอุ้มสาวใช้ขึ้นมา โดยที่คราวนี้ สาวใช้ไม่ร้องโวยวายแต่อย่างใด เพราะเริ่มเข้าใจสถานการณ์ของตนเองแล้ว ว่าตนไม่สามารถเดินไปรักษาบาดแผลได้จริง ๆ

แต่เมื่อนึกถึงคำสั่งของซวี่เหล่าฮูหยิน สาวใช้จึงรีบหันมาสั่งฉินเจียวเยี่ยนและหลี่ชิงหงด้วยน้ำเสียงดุดันทันที เพื่อไม่ให้เกิดความผิดพลาดใดขึ้นมา มิเช่นนั้นจะกลายเป็นความผิดของนางอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“ข้าจะไปรักษาบาดแผลก่อน” สาวใช้เอ่ย พลางหันซ้ายหันขวาอีกครั้ง ครั้นไม่เห็นสาวใช้คนอื่นผ่านทางมา จึงตัดสินใจบอกทางเดินไปยังโรงครัวที่ใกล้ที่สุด เพื่อป้องกันไม่ให้พวกนางหลงทาง แล้วเดินไปสร้างความวุ่นวายที่ใด

“พวกเจ้าเดินไปตามทางนี้ แล้วเลี้ยวขวาที่มุมเรือนตรงนั้น เดินตรงไปเรื่อย ๆ จงจำไว้ว่า ห้ามว่อกแว่กหรือสร้างความวุ่นวายอย่างเด็ดขาด” สาวใช้สั่งเสียงเข้มและเอ่ยขู่ “บริเวณนั้นเป็นเรือนพักของใต้เท้าเจ้าของจวน หากเจ้าส่งเสียงดังสร้างความรำคาญ นายท่านอาจจะจับพวกเจ้าโยนออกไปได้ เข้าใจหรือไม่?”

“เข้าใจเจ้าค่ะ พี่สาวคนสวย” ฉินเจียวเยี่ยนตอบรับอย่างไร้เดียงสา สร้างความสบายใจให้แก่สาวใช้นางนั้นเป็นอย่างมาก

“ดีมาก เอาล่ะ เจ้าน่ะ เดินไปส่งข้าทำแผลได้แล้ว”

บุรุษสูงใหญ่อุ้มสาวใช้พาเดินหายลับไปอีกทาง จนเมื่อเหลือกันเพียงลำพัง หลี่ชิงหงก็ไม่เก็บอาการแต่อย่างใด

“แหวะ เจ้าก็กล้าเรียกนางว่า พี่สาวคนสวนนะ” หลี่ชิงหงเบ้ปาก “ตาก็เล็ก คิ้วบางรำไร ริมฝีปากหนา เส้นผมหยาบกระด้างออกปานนั้น”

ฉินเจียวเยี่ยนปรือตามอง “นักแสดงน่ะ เจ้ารู้จักหรือไม่?”

ฉินเจียวเยี่ยนทรุดตัวลงนั่งบนพื้นหญ้า โดยมีหลี่ชิงหงนั่งประจันหน้า แล้วนางก็ล้วงเครื่องสำอางหลากหลายประเภทออกมาวางเกลื่อนกลาด

“แล้วเราจะกำจัดสาวใช้ได้อย่างไร?” ฉินเจียวเยี่ยนเอ่ยต่อ “ตัวละครของหยางเซิงจึงต้องมีขึ้นมาเพื่อการนั้น เพื่อให้เราสามารถมานั่งตรงนี้ดะ...”

“หากเจ้ายังไม่เงียบคำ ปากของเจ้าจะได้ช้ำเพราะมือข้า ไม่ใช่เพราะเครื่องสำอางแน่ ๆ ” หลี่ชิงหงเอ่ยตัดบท

ฉินเจียวเยี่ยนเม้มริมฝีปากแน่นในทันใด “...”

ขอโอกาสให้ข้าแสดงความฉลาดหน่อยก็ไม่ได้...