พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 173

นกพิราบตัวใหญ่สยายปีกกว้างบินถลาลงมาเกาะบนท่อนแขนของเจียงจวิน คนสนิทของหมิงอ๋อง ในขณะที่หมิงอ๋องกำลังจัดเตรียมขบวนแจกจ่ายเสบียงที่เมืองชางหลิน

“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ” เจียงจวินแกะกระดาษแผ่นเล็กที่ผูกกับขานกพิราบออกมา แล้วรีบนำไปส่งให้เซียวชิงหมิง “จากใต้เท้าซวี่พ่ะย่ะค่ะ”

เซียวชิงหมิงเลิกคิ้วคมขึ้นเล็กน้อยด้วยความกังวลใจ

ด้วยหลายวันมานี้ เซียวชิงหมิงก็ไม่ค่อยสบายใจนัก เพราะหลายวันก่อนที่เขาได้เจอขบวนจับกุมนักโทษของจ้าวต้าหลี่ซื่อชิง ซึ่งเขาก็ได้ส่งสัญญาณตักเตือนเจ้าเมืองหลงชวนและเจ้าเมืองชางหลินไปแล้ว ว่าให้ปิดปากให้สนิท

แม้ว่า จะมีสารลับจากใต้เท้าซวี่ส่งมาอย่างต่อเนื่องว่า สองเจ้าเมืองรับสารภาพผิดทุกข้อกล่าวหา มิได้ซัดทอดต่อผู้ใด จึงทำให้เซียวชิงหมิงวางใจได้ในระดับหนึ่ง แต่ลึก ๆ แล้ว เขาก็ยังคลางแคลงใจว่า ศาลต้าหลี่มีความสามารถเท่านั้นจริงหรือ?

ดังนั้น เพื่อมิให้กระทำสิ่งใดที่จะเป็นพิรุธได้ เขาที่ได้รับพระราชโองการจากเสด็จพ่อให้เดินทางมาแจกจ่ายเสบียงแทน ก็ยังต้องทำหน้าที่ต่อไป ไม่สามารถเดินทางกลับเมืองหลวงได้ดั่งใจคิด

เซียวชิงหมิงรับกระดาษแผ่นเล็กมาแกะอ่านถ้อยคำสั้น ๆ ในนั้นอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเขาก็เย็นเยียบ มือขยำกระดาษแผ่นนั้นแล้วปาทิ้งอย่างไม่สบอารมณ์

“บัดซบ!!”

ซวี่เฉา เจ้าสมองหมู!!

บังอาจเก็บซ่อนจดหมายลับเหล่านั้นไว้ อีกทั้งยังปล่อยให้ตกอยู่ในเงื้อมมือของศาลต้าหลี่ได้อีก!!

โง่เง่าสิ้นดี!!

เจียงจวินและกูซื่อ สององครักษ์ส่วนตัวของหมิงอ๋องสะดุ้งกับคำสบถอย่างรุนแรง รวมถึงไอเย็นที่แผ่ซ่านออกจากร่างสูง

ในยามนี้ พวกเขายังประทับอยู่ในจวนเจ้าเมืองชางหลิน ขบวนแจกจ่ายเสบียงทยอยออกไปตั้งขบวนที่นอกเมืองแล้ว หมิงอ๋องทำเพียงนั่งมองขบวนเกวียนที่เคลื่อนผ่านประตูเมืองไปทีละเกวียนอย่างเงียบ ๆ

หรือจะส่งสารไปแจ้งเหนียงเหนียงให้ช่วยเหลือ...

ไม่ได้ เหนียงเหนียงไม่ได้รู้เรื่องอันใดมากมาย หากแจ้งไป ซ้ำร้ายอาจจะกลายเป็นเรื่องใหญ่โตกว่าเดิม

เรื่องที่เขาต้องการปกปิด เหนียงเหนียงก็อาจจะหลุดปากพูดไป แล้วทำให้ทุกอย่างแย่ลงกว่าเดิม นอกจากนี้ เสด็จพ่อคงสั่งให้ทหารเข้าควบคุมตำหนักของเหนียงเหนียงและจวนของท่านตาแล้ว

ไม่แน่ว่า... เสด็จพ่ออาจจะสั่งให้จ้าวต้าหลี่ซื่อชิงตรงมาจับกุมเขาที่เมืองชางหลินเช่นเดียวกับสองเจ้าเมืองนั่นด้วยซ้ำ